یک کارشناس ارشد سلامت روانی با اشاره به تاثیر منفی بازیهای رایانه‌ای بر سلامت جسمی و روانی کودکان گفت: والدین باید به روش مقتدرانه‌ای رده سنی، میزان خشونت و ساعات بازی کودکان را کنترل کنند.
امیرمحمد صفرانداقی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه امروزه با پیشرف تکنولوژی فضای تازه و به تبع آن مشکلات جدیدی هم برای کودکان و نوجوانان در فضای مجازی و تکنولوژیکی ایجاد شده است، افزود: متغیرهای بسیاری در خصوص تاثیر بازیهای کامپوتری بر رشد کودکان وجود دارد. زمانی که از عواقب یا عوارض بازی های کامپیوتری سخن به میان می آید اغلب کارشناسان به آسیب‌های برخی از این بازی‌ها اشاره می‌کنند.
وی در ادامه آسیب بازیهای کامپیوتری را به دو دسته روانی و جسمی تقسیم کرد و ادامه داد: مشکلات جسمانی شامل چاقی، مشکلات ناشی از کم تحرکی و آسیب‌های بینایی به دنبال بازی به شکل مستمر است.
این کار شناس ارشد سلامت روان با اشاره به مشکلات روانی که به دنبال افراط در بازیهای کامپوتری برای کودکان و نوجوان ایجاد می‌شود، اظهار کرد: این آسیب‌ها بیشتر شامل کاهش مهارت های بین فردی، پرخاشگری، اهمال کاری و... هستند. به همین دلیل کنترل مقدار زمان انجام بازی و همچنین توجه به سطح خشونت موجود در آن بسیار پر اهمیت است.
صفرانداقی با اشاره به تحقیقاتی که در کانادا در خصوص آسیب‌های بازیهای رایانه‌ای انجام و از آنها به عنوان یکی از عوامل تهدید کننده سلامت روان یاد شده تصریح کرد: این تحقیقات از مراکز مهم فعال در حیطه ی سلامت روانی درخواست کرده بود تا به روی ساز و کار بازی‌ها کنترل بیشتری اعمال کنند و آگاهی بیشتری را در این خصوص در اختیار مردم بگذارند، اما ابا این وجود نمی‌توان کودکان را به راحتی از انجام این بازی‌ها منع کرد، بلکه باید بکوشیم بازی ها را به صورت کنترل شده در اختیار آنها قرار دهیم.
وی با اشاره به برخی جنبه‌های مثبت بازیهای رایانه‌ای و کمک آنها به رفتار درمانگران برای تنظیم رفتار کودکان ادامه داد: امروزه پیشرفت تکنولوژی کمک بسیار زیادی به پزشکان سراسر جهان کرده است؛ از جراحی های خاص تا درمان فوبیا به وسیله واقعیت مجازی و کمک به کودکان اوتیسم به وسیله بازی‌هایی خاص از جمله این کمک‌هاست. امروزه باید دنیای تکنولوژی را تبدیل به فرصت‌ها کرد.
این کارشناس ارشد سلامت روان با اشاره به نقش والدین برای تنظیم زمان و نوع بازیهای مورد استفاده، اضافه کرد: روانشناسان سه شیوه تربیتی مهم را در والدین تشخیص داده‌اند. شیوه اول «سهل گیرانه» است که در این سبک والدین کودک را رها کرده و آزادی بسیار زیادی به او می دهند. اما در روش «سخت گیرانه» ، والدین محدودیت‌های بسیار زیادی را بر کودک اعمال می‌کنند و کودک به شدت درگیر بایدها و نبایدها و تایید گرفتن از والدین می‌شود. این شیوه در آینده اثر بسیار مهمی بر اعتماد به نفس کودک دارد و باعث کاهش آن می شود.
صفرانداقی روش سوم تربیتی والدین را روش «مقتدرانه» دانست و گفت: این روش در میانه طیف سهل گیرانه و سخت گیرانه قرار دارد؛ والدین به کودک آزادی عمل داده ولی نظارت کاملی بر او دارد. در این شیوه والدین کودک را از عواقب رفتار های خود آگاه می کنند و به او خود مسئولیت پذیری می آموزند. در این سبک از فرزند پروری تلاش می شود تا در عین این که برخی از باید و نباید های مهم به کودک آموزش داده شود، کنترل و نظارت نسبی بر رفتار و عملکرد کودک و نوجوان نیز وجود داشته باشد.
وی با تاکید بر اینکه در مورد بازیهای کامپیوتری باید تلاش شود والدین با سبکی قاطعانه با کودک برخورد کنند، اظهار کرد: والدین باید در عین حال که به کودک خود اجازه بازی کردن می‌دهند زمان مشخصی را برای آنان تعیین کنند و مجموعه‌ای از بازیهای رده سنی مناسب را در اختیار وی قرار دهند. رفتار والدین با کودک باید قاطعانه باشد به صورتی که کودک محدودیت زمانی برای بازی کردن داشته باشد. والدین باید کودکان را به سمت ایجاد روابط بین فردی واقعی و بازیهای حقیقی تشویق کنند و با ارتباطی دوطرفه کودک را در مورد بازیهای بین فردی و فواید آن آگاه کنند.
