به گزارش ایرنا از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سعید محمودیان همزمان با سوم مارس روز جهانی شنوایی افزود: سازمان بهداشت جهانی خواستار اقدام دولت ها و شرکای آنها برای جلوگیری از افزایش کم شنوایی است.
وی ادامه داد: بر اساس آخرین برآوردهای منتشر شده توسط سازمان جهانی بهداشت به مناسبت روز جهانی شنوایی در سوم مارس 2018، قریب بر 900 میلیون نفر در سراسر جهان تا سال 2050 از کم شنوایی ناتوان کننده رنج خواهند برد.
محمودیان افزود: در حال حاضر 466 میلیون نفر در سراسر جهان از کم شنوایی رنج می برند، که 34 میلیون نفر از آنها کودک هستند. آمارهای رسمی منتشر شده توسط این سازمان حکایت از رشد روز افزون کم شنوایی ناتوان کننده طی سال های گذشته بخصوص در پنج سال اخیر دارد که از 360 میلیون نفر در سال 2013 به 466 میلیون نفر طی سال 2017 رسیده است .
مدیر برنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت ادامه داد: متاسفانه دو سوم افراد دچار کم شنوایی در کشورهای در حال توسعه زندگی می کنند. از نظر بار کلی بیماریها (GBD) ، کم شنوایی 6.8 درصد از بار کلی بیماریها را شامل می شود و بر اساس سالهای سپری شده با ناتوانی (YLD) سومین عامل اصلی را به خود اختصاص می دهد.
محمودیان گفت: عدم شناسایی و مداخله بموقع کم شنوایی، سالانه 750 میلیارد دلار در هزینه های مستقیم سلامت کشورها صدمه تحمیل می کند و باعث از دست دادن بهره وری در کشورها می شود.
وی افزود: دلایل اصلی رشد بالای کم شنوایی در جهان طی این سالها، افزایش جمعیت سالمندی، افزایش عوامل خطر مانند ابتلا به عفونت های گوشی و دیگر عفونت ها و بیماری هایی مانند سرخک، اوریون، سرخجه، مننژیت، سیتومگالوویروس، استفاده بی رویه و نابجا از داروهای آسیب رسان به شنوایی مانند داروهای سل و مالاریا و مصرف ناصحیح از آنتی بیوتیک های اتوتوکسیک آمینوگلیکوزیدی، قرار گرفتن افراد در معرض اصوات بلند و استفاده بی رویه از تلفن های همراه و دستگاه های صوتی شخصی در اماکن تفریحی و محل کار است.
این مقام وزارت بهداشت ادامه داد: کم شنوایی بر بسیاری از شئونات زندگی افراد تاثیر مستقیم و غیر مستقیم می گذارد. اثرات این بیماری بر توانایی افراد برای برقراری ارتباط، معاشرت، یادگیری، کار و لذت در زندگی، کمک به فقر خانواده، انزوای اجتماعی و احساس تنهایی بسیار تاثیر گذار است. در افراد مسن به طور خاص، کم شنوایی می تواند منجر به زوال شناختی، افزایش خطر ابتلا به افسردگی و زوال عقل شود.
مدیربرنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت گفت: خوشبختانه بیش از 50 درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی بزرگسالان و 60 درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی کودکان با اجرای برنامه های پیشگیری و مراقبتی در نظام سلامت قابل پیشگیری اولیه هستند. ایمن سازی کودکان در برابر بیماری های عفونی، غربالگری شنوایی نوزادان و کودکان و تشخیص و درمان بموقع کم شنوایی، درمان افراد مبتلا به عفونت مزمن گوش؛ ترویج زایمان طبیعی برای کاهش خطر آسفیکسی و عفونت نوزادان همراه با کاهش شنوایی؛ پیشگیری از مصرف مواد مخدر سینتتیک و روان گردان که دارای خطر ایجاد کم شنوایی در افراد هستند.
محمودیان افزود: کنترل مواجهه با صداهای بلند در محیط های شغلی و تفریحی و افزایش آگاهی در مورد شیوه مراقبت از سلامت گوش و شنوایی از جمله موارد کاهش بار بیماری محسوب می شوند.
وی ادامه داد: بخش مدیریت بیماری های غیر واگیر، معلولیت، خشونت و پیشگیری از آسیب سازمان بهداشت جهانی گزارش داده است که 'روند کنونی و پیش بینی های آینده مطرح می کند که تعداد افراد مبتلا به افت شنوایی به شدت رو به افزایش است. 'تا زمانی که اقدام مناسب صورت نگیرد، تقریبا از هر 10 نفر یک نفر مبتلا به کم شنوایی تا سال 2050 می شوند. این امر به طور قابل توجهی بر زندگی بیماران کم شنوا یا ناشنوا تأثیر می گذارد و هزینه های قابل توجهی را برای سیستم های بهداشتی تحمیل می سازد. کم شنوایی ناتوان کننده بر بسیاری از شئونات زندگی افراد تاثیر مستقیم و غیر مستقیم می گذارد.
وی ادامه داد: کم شنوائی های درمان نشده، سالانه 750 میلیارد دلار به کشورها در هزینه های مستقیم سلامت آنها ضرر تحمیل می کند و باعث از دست دادن بهره وری در کشورها می شود. مداخلات بموقع درمانی و توانبخشی می توانند کم شنوایی و اثرات نامطلوب آن را کاهش دهند.
محمودیان گفت: تشخیص و مداخله زودهنگام کم شنوایی در به حداقل رساندن عواقب کم شنوایی به ویژه برای کودکان بسیار کمک می کند. این از طریق برنامه های غربالگری به دست می آید. در مواردی که آسیب شنوایی دیگر اجتناب ناپذیر است، حصول اطمینان از دستیابی به فن آوری های مناسب و مقرون به صرفه مانند سمعک ها و ایمپلنت های قابل کاشت شنوایی از طریق جراحی، و خدمات ارتباطی مانند گفتار درمانی، زبان اشاره و زیر نویس کردن برنامه ها حیاتی است.
وی با اشاره به اینکه دولت ها و ذینفعان برنامه پیشگیری و کنترل کم شنوایی نقش کلیدی ایفا می کنند، گفت: برای جلوگیری از افزایش کم شنوایی ناتوان کننده، سازمان بهداشت جهانی برنامه هایی را برای حمایت از دولت ها و ذینفعان خود ارائه داده است.
محمودیان امکان ادغام برنامه های مراقبت از گوش و شنوایی به سیستم مراقبت های سلامت اولیه (PHC) که به عنوان بخشی از پوشش بهداشت جهانی بیانجامد را از جمله برنامه های سازمان بهداشت جهانی برای جلوگیری از افزایش کم شنوایی ذکر کرد و افزود: یکی دیگر از این عوامل افزایش آگاهی عمومی در مورد پیشگیری از کم شنوائی، اطمینان از خدمات و مراقبت های مربوط به درمان کم شنوایی، از جمله دسترسی به فن آوری های کمک شنوایی و خدمات ارتباطی، آموزش افراد کارآمد و کارشناس در حیطه مراقبت از شنوایی، استفاده صحیح از دستگاه های صوتی شخصی و در محل های تفریحی و محل کار، توانمند سازی افراد با کم شنوایی برای غلبه بر تبعیض است.
مدیربرنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت گفت: سازمان بهداشت جهانی همچنین توسعه یک گزارش جهانی و مجموعه ابزار مربوط به شنوایی را آغاز کرده است تا شواهد معتبر در مورد میزان کاهش شنوایی در سطح جهان، و همچنین پیشگیری، درمان و توانبخشی آن را فراهم کند.
وی افزود: روز جهانی شنوایی در سال 2018 متمرکز بر موضوعات و محورهای؛ افزایش شیوع کم شنوایی در سطح جهان روندی نگران کننده دارد، اهمیت اقدامات پیشگیرانه مناسب برای جلوگیری از افزایش بار ناشی از کم شنوایی در جوامع الزامی است، نیاز به اطمینان از دسترسی همگانی به خدمات توانبخشی و برقراری ارتباط برای افرادی که دارای کم شنوایی هستند وجود دارد، از گوش های خود در برابر اصوات بلند محافظت کنید، در صورت گوش درد و یا سایر علائم عفونت به پزشک مراجعه کنید، در مورد مصرف داروها حتما با پزشک مشورت کنید، به طور منظم شنوایی خود را بررسی کنید، می باشد.
این مقام وزارت بهداشت روند رشد کم شنوایی و ناشنوایی از سال 2018 تا 2050 بر اساس گزارش رسمی سازمان جهانی بهداشت را چنین برشمرد: شیوع 360میلیون نفر در جهان کم شنوایی معلولیت زا، 32 میلیون کودک، 328 میلیون بزرگسال، 183 میلیون مرد، 145 میلیون زن.
وی افزود: دو سوم افراد دارای کم شنوایی در کشورهای در حال توسعه هستند. بیش از 50 درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی قابل پیشگیری هستند.
