دانیل بایمن در تحلیلی در «اندیشکده بروکینگز» نوشت: اگر ایالات متحده آمریکا به سوریه حمله کند رئیس جمهور به وضوح نشان داده است که این تصمیم باید بخشی از یک استراتژی گسترده‌تر باشد نه این یک صرفا این اقدام احساس خوبی به ما دهد که در برابر فردی ایستادگی کرده ایم و هیچ کاری برای تغییر این وضعیت انجام ندهیم.
به گزارش «انتخاب»، در ادامه این تحلیل آمده است: از این که این اقدام بخشی از یک استراتژی گسترده باشد تحلیلگران مانند من دوست دارند که در مورد این مسئله حرف بزنند حتی اگر گزینه‌های سختی که شامل آن می‌شود را نادیده بگیرند. ما در این جا به چند گزینه آن اشاره می‌کنیم.
۱- آیا ما باید پیروزی اسد را بپذیریم؟ رئیس جمهور باراک اوباما بعد از گسترش کشمکش و منازعه در سوریه در سال ۲۰۱۱ اعلام کرد که بشار اسد باید از قدرت کنار برود. اگر چه در لفظ و شعار دولت امریکا همچنان درصدد حذف وی هستند، اما دولت سوریه با کمک ایران و روسیه توانست کنترل بیشتری بر کشور خود دست پیدا کند؛ بنابراین احتمالا وی در سال‌های آینده همچنان در قدرت باقی می‌ماند. با این وجود پذیرش این واقعیت به معنای تسلیم شدن جناح‌های مخالف نیست بلکه آن‌ها توانسته اند دامنه هر گونه حل و فصل سیاسی را محدود کنند.
۲- کرد‌های سوریه یا ترکیه؟ دولت آمریکا به شدت با جناح کرد‌های سوریه برای شکست دولت اسلامی که هدف اولیه سیاست آمریکا در سوریه بود همکاری کرده است. با این حال دولت ترکیه به عنوان متحد ناتو و قدرت منطقه‌ای با هر گونه تسلط کرد‌های سوریه مخالف بوده اند. این گزینش را بسیار سخت‌تر می‌کند. آنکارا همچنان به طور پیوسته از دموکراسی به سمت دیکتاتوری در حال تحول است. تاریخ نمایانگر این است آمریکا بار دیگر به کرد‌ها خیانت می‌کند، اما تلاش برای همکاری با هردوی آن‌ها (کرد‌های سوریه و ترکیه) بسیار سخت و غیرممکن خواهد بود.
۳- آیا ما باید به استقرار گسترده نیروی نظامی خود ادامه دهیم؟ چقدر؟ این مسئله قبل از آخرین حمله شیمیایی دولت سوریه، ترامپ به مخالفت با مشاوران ارشدش پرداخته است؛ بنابراین برای شکل دهی به موفقیت در سوریه باید نفوذ ایران را محدود کند در غیر این صورت یک صندلی در کنار میز داریم. در این بازی آمریکا با نقش بیشتری را بر عهده بگیرد، اما بدون برنامه بلندمدت مشخص نیست که ما می‌توانیم یک صندلی در میز را به ارمغان بیاوریم. حتی وجود چندهزار سرباز هم ممکن است به اندازه کافی برای شکل دادن به این هدف کافی نباشند.
۴- ما چه میزان باید به تقابل با روسیه بپردازیم؟ مسکو با دخالت خود نقش مهمی را در سوریه ایفا کرده است. این کشور با استفاده از نیروی هوایی خود و دارایی‌های زمینی محدودش توانسته به پیروزی بشار اسد کمک کند و نشان دهد که برخلاف آمریکا وی به نفع متحدان عمل خواهد کرد. این کشور اکنون به عنوان سپری در برابر واکنش‌های آمریکا در سوریه ایفای نقش می‌کند. در آن سو ترامپ همچنین از مواجهه با روسیه خودداری کرده است حتی اگر تقریبا تمامی متحدان خود را از خود دور کنیم.
۵- ما چگونه این نفوذ را مدیریت کنیم؟ جنگ داخلی سوریه، تشدید رقابت ایران و عربستان سعودی به طور خاص نقش دو کشور در یمن، بمباران کردن اسرائیل و سیاست‌های چند تکه لبنان و مشکلات منطقه‌ای دیگر. از لحاظ تاریخی آمریکا تلاش کرده است تا با متحدانش برای کاهش اختلافات میان آن‌ها در استفاده از نفوذ مشترک خود برای کاهش تنش‌ها همکاری کنند. در حالی که ترامپ این نقش را رها کرده است. اما جدیت در مورد سوریه نیازمند یک سیاست منطقه‌ای است که یکی از آن‌ها خود سوریه است.
