arrow-right-square Created with Sketch Beta.
کد خبر: ۴۰۳۴۸۷
تاریخ انتشار: ۰۳ : ۱۸ - ۲۶ فروردين ۱۳۹۷
هاآرتص:

معمای اصلی در حمله به سوریه، واکنش روسیه بود نه انجام شدن یا نشدن آن / روسیه برای تلافی عجله‌ای ندارد؛ آن‌ها می‌توانند متحد متجاوزان یعنی اسرائیل را تنبیه کنند / مسکو استفاده اسرائیل از آسمان سوریه برای حمله به اهداف ایران را محدود می‌کند

حمله به سوریه انعکاسی از وجود یک شکاف بین ترامپ و متحدانش بود که ممکن است حملات نظامی را ‏تحت تاثیر قرار دهد. از منظر اسرائیل؛ این حمله مسئله خصوصی بین اسرائیل با سوریه و ایران را حل و ‏فصل نکرده است.
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

معمای اصلی در حمله به سوریه، واکنش روسیه بود نه انجام شدن یا نشدن آن / روسیه برای تلافی عجله‌ای ندارد؛ آن‌ها می‌توانند متحد متجاوزان یعنی اسرائیل را تنبیه کنند / مسکو استفاده اسرائیل از آسمان سوریه برای حمله به اهداف ایران را محدود می‌کند

هاآرتص نوشت: حمله به سوریه انعکاسی از وجود یک شکاف بین ترامپ و متحدانش بود که ممکن است حملات نظامی را ‏تحت تاثیر قرار دهد. از منظر اسرائیل؛ این حمله مسئله خصوصی بین اسرائیل با سوریه و ایران را حل و ‏فصل نکرده است.

به گزارش «انتخاب»، این روزنامه اسرائیلی ادامه داد: معمای این مسئله این نبود که آیا تصمیم گیرندگان آمریکا- بریتانیا- فرانسه به سوریه حمله ‏می کنند یا خیر – ( چون که دونالد ترامپ از قبل آن را اعلام کرده بود) بلکه معما این بود که چگونه یک ‏حمله اندازه گیری شده تحت شرایط سیاسی انجام بگیرد. در واقع نگرانی اصلی در این حمله واکنش روسیه ‏بوده است که میتواند منجر به تشدید برخورد بین المللی در جبهه سوریه شود.

'جیمز متیس' وزیر دفاع آمریکا ‏ادعا کرد که حملات هوایی به اهدافی در سوریه فقط یک بار صورت گرفت و هدف آن ارسال پیامی محکم ‏بود نه بیشتر از آن . ایران در واکنش از آن به عنوان تجاوز سه جانبه یاد کرده است. ( اصطلاح تجاوز سه ‏جانبه توسط ایران از جهان عرب در جنگ سینا 1956 اقتباس شده است.).‏
این پیام حمله آمریکا مطابق با تعهد غرب علیه سلاح های نامتعارف است هر چند که در سوریه سلاح های ‏متعارف باعث کشته شدن صدها هزار نفر شده است. با این حال «خط قرمز» علیه سلاح های شیمیایی تبیین ‏می کند که چرا این رویداد ( حمله شیمیایی دولت سوریه) منجر به جنگ شد در حالی که ده ها بار سوریه از سلاح های شیمیایی استفاده کرده است. ( به جز حمله شیمیایی سال گذشته در خان شیخون نزدیک ‏ادلب).

این حمله تغییری در استراتژی آمریکا و مداخله اش در سوریه نشان نداده است. سیاست ترامپ هنوز ‏این است که نیروهای نظامی امریکا باید از سوریه خارج شوند و بنابراین دولت آمریکا قصد ندارد در تلاش ‏های به رهبری روسیه برای حل این بحران شرکت کند.

بنابراین اینکه حمله را به عنوان یک نمایشی از ‏ائتلاف غربی که مصمم هستند علیه ذخایر سلاح های شیمیایی عمل کنند یا زمینه تغییر رژیم را فراهم کند ‏دشوار است. فقدان مشارکت آلمان، ایتالیا و سایر کشورهای غربی در حمله در حالی که آن جزئی از ائتلاف ‏ضد داعش بودند نشانگر این است که در مورد واکنش نظامی بین آن ها اختلاف نظر حاکم است. بنابراین ‏این انعکاسی از شکاف بین ترامپ و متحدانش است که ممکن است بر حملات نظامی یا سیاست های ‏دیپلماتیک آن ها را تحت تاثیر قراردهد.

از منظر اسرائیل این حمله مسئله خصوصی اسرائیل با سوریه و ایران ‏را حل نکرده است. اگر چه دو مسئله فوق متفاوت هستند اما آن ها بر یکدیگر تاثیر خواهند گذاشت. بنابراین ‏ما می توانیم فرض کنیم که بخشی از واکنش مورد انتظار از روسیه ، محدود کردن استفاده اسرائیل از فضای ‏هوایی سوریه برای حمله به اهداف ایران باشد. به تعبیر دیگر روسیه اکنون برای تلافی نظامی عجله ای ندارد ‏بلکه آن می تواند متحد مهاجم اصلی را تنبیه کند. چنین واکنشی می تواند پیام دوگانه ای را ارسال کند: یکی ‏برای آمریکا به عنوان حامی اسرائیل و دیگری برای اسرائیل که حاکمیت سوریه را که ‏تحت انحصار روسیه قرار دارد را نقض می کند.

ایران با حمله لفظی به سه کشور به آن ها جنایتکار نامیده است. آن ها کشور آمریکا و متحدانش را به دلیل نقض حاکمیت سوریه و نقض قوانین بین المللی مورد ‏سرزنش قرار دادند.

اکنون در بین سه کشور سوریه، روسیه و ‏ایران؛ جمهوری اسلامی ایران در حساس ترین موقعیت خود قرار دارد. ماه بعد دونالد ترامپ در مورد آینده ‏توافق هسته ای تصمیم خواهد گرفت. سقوط سریع پول ایران منجر می شود تا ایران محتاط باشد. به ویژه اینکه اسرائیل نفوذ قابل توجهی بر تصمیمات ترامپ و کنگره دارد.

سوریه هم در واکنش به این حملات سه ‏جانبه توانایی پاسخ دهی ندارد و همچنین به نظر نمی رسد که آن ها برنامه ای برای بازکردن جبهه جدید علیه ‏اسرائیل داشته باشند. بنابراین بار مسئولیت اکنون به دوش روسیه است. واکنش روسیه علاوه بر محاسبات ‏سود و زیان به عواملی مانند پرستیژ بستگی دارد. مسکو می تواند حمله را به عنوان یک اشتباه بزرگ آمریکا و ‏متحدانش تعریف کند اما تا زمانی که اهداف و قلمرو روسیه مورد حمله قرار نگرفته است تئاتر ابرقدرت ها ‏می تواند در سازمان ملل ادامه داشته باشد.

از سوی دیگر روسیه می تواند این حمله را به عنوان تهاجم به ‏متحدش به تصویر بکشد و در نتیجه ضرورت دارد که به آن پاسخ دهد. بنابراین ما فرض می کنیم که روسیه ‏گزینه اول را انتخاب خواهد کرد زیرا که این حمله به دلیل مسئولیت بشار اسد در استفاده از سلاح شیمیایی ‏صورت گرفته است. بنابراین این اقدام نقش روسیه را به عنوان حافظ سوریه از بین می برد.

در طول دوران ‏ریاست جمهوری باراک اوباما، روسیه برای جلوگیری از حمله به سوریه متعهد به نابودی ذخایر تسلیحات ‏شیمیایی اسد شد. روسیه از سیاست های دیپلماتیک خود با استفاده از قدرت حق وتو برای خنثی ‏کردن اقدامات تنبیهی غرب علیه سوریه استفاده می کند. بنابراین آن ها در تحولات میدانی حملات خود را علیه ‏شبه نظامیان شورشی ادامه می دهند نه علیه آن کشورهایی که در آن جا سرمایه گذاری کرده یا با آن ها ‏همکاری میکند. ‏

نظرات بینندگان