یک فعال سیاسی اصولگرا در مورد اجرایی شدن طرح گفت‌وگوی ملی می‌گوید: متاسفانه خیلی ناامیدم. البته در ضرورت ایجاد گفت‌وگوی ملی هیچ بحثی نیست و معتقدم که با بسیاری از چهرههای اصلاحطلب که چارچوبهای نظام را قبول دارند، میشود مذاکره کرد؛ اما از انجام این طرح ناامیدم.
به گزارش انتخاب؛ بحث گفتگوی ملی، هراز چندگاهی از سوی برخی چهره های اصلاح طلب مطرح و با استقبال جریان مقابل مواجه می شود اما اندکی بعد، راه فراموشی را در پیش می گیرد. با این حال، این طرح به لحاظ اهمیتی که در حل مسائل و مشکلات کشور دارد، موضوعی نیست که به راحتی بتوان آن را رها کرد. البته آنچه که در این میان مورد نقد، بخصوص از سوی اصولگرایان قرار می گیرد، اظهارات برخی چهره های سیاسی اصلاح طلب است که به نظر می رسد آنها را از نشستن دور یک میز با اصلاح طلبان پشیمان کرده است.
ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا با انتقاد از اظهارات یکی از چهره های اصلاح طلب، باب گفتگوی ملی را بسته شده می داند. او البته انتقاداتی هم به اکثریت اصلاح طلبان وارد می کند و می پرسد: وقتی هیچ چارچوبی را طرف مقابل قبول ندارد، آیا می شود گفتگوی ملی کرد؟ یک طرف می گوید چیزی را در این نظام حتی ولایت فقیه را قبول ندارم. اصلا می گویند اشتباه کردیم که انقلاب کردیم! چیزی را قبول ندارند آن وقت به اصولگرایان می گویند خشونت طلب! در این صورت دیگر چیزی از گفتگوی ملی باقی نمی ماند.
مشروح این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید:
چقدر در فضای موجود، بحث گفت‌وگوی ملی را جدی می دانید؟ آیا این طرح می تواند در شرایط فعلی راه حل مشکلات کشور باشد؟
من مقاله ای را در این مورد از سوی یکی از چهره های معروف و تئوریسینهای اصلاحات خواندم. مقاله مفصلی بود. ایشان شدیدا انجام گفت و گوی ملی را رد کرده اند. چون معتقد بودند که اصولگرایان افرادی جنگ طلب، خشونت بار و بی عقل (و تعابیری از این دست) هستند و اصلا نمی شود با اینها گفت و گو کرد. اتفاقا یکی از چهره های معروف هم بودند.
منظورتان مقاله آقای حجاریان است؟
خب فکر کنید، این پیام ها از سوی اصلاح طلبان به اصولگرایان صادر می شود، درحالیکه برخی از آنان از گفت و گوی ملی حرف می زنند. ما کدامیک را باور کنیم؟ اگر چنین نگاهی نسبت به جریان اصولگرا وجود دارد، طبق فرمایش این تئوریسین، پس راه هر گفت و گویی بسته است. از آن طرف، برخی چهره های اصلاح طلب را می بینیم که در گفت و گوی خود تمامی اصول انقلاب و نظام و امام و چارچوب های جمهوری اسلامی را رد می کنند و می گویند ما اینها را قبول نداریم! ادعا هم دارند که اکثریت قریب به اتفاق اصلاح طلبان چنین دیدگاهی دارند. تعجبم این است که چرا اصلاح طلبان راجع به صحبت های ایشان سکوت کرده‌اند.
اصولگرایان چطور؟ در میان اصولگرایان کسی مخالفتی با این موضوع دارد؟
اگر اصلاح طلبان به این شکل رفتار کنند، برای اصولگرایان هم جای هیچ گونه مذاکره ای وجود ندارد. چون با کسانی قرار است به مذاکره بنشینند که هیچ چارچوبی را در نظام اسلامی قبول ندارند. برای همین اصلا گفت و گوی ملی معنا ندارد. ملی یعنی اینکه در چارچوب ضوابط نظام حاکم باشد. وقتی هیچ چارچوبی را طرف مقابل قبول ندارد، می شود گفت وگوی ملی کرد؟ با کسی که می گوید چیزی را در این نظام حتی ولایت فقیه را قبول ندارم مگر می شود گفت و گو کرد؟ اصلا می گویند اشتباه کردیم که انقلاب کردیم! چیزی را قبول ندارند، آن وقت به اصولگرایان می گویند خشونت طلب! دیگر چیزی از گفتگوی ملی باقی نمی ماند.
شما در حالی در مورد اصلاح طلبان این موارد را مطرح می کنید که سالهاست اصلاح طلبان از این برچسب ها برائت می جویند و می گویند که ما در چارچوب نظام حرکت می کنیم؛ ولی اصولگرایان ما را خارج از این چارچوب می دانند...
اجازه بدهید که جواب این ها را بدهم. عرضم این است که چطور وقتی چهره ای از اصولگرایان حرف های نامربوطی می زد و الان هم می زند همه اصلاح طلبان او را به باد انتقاد می گیرند و می گویند چرا اصولگرایان سکوت کرده اند؟ خودشان چرا الان سکوت کرده اند؟ اگر واقعا حرف های این تئوریسین را قبول ندارند که از چهره های معروف و فعال اصلاح طلبان است، موضعگیری کنند. بگویند که ما چارچوب نظام و انقلاب را قبول داریم. اصلا نوع نگاه این آقا به موضوع، یک فاجعه است. من کاری به این ندارم که حرف های او درست است یا غلط. اصلا فرض بگیریم که حرف های ایشان صحیح باشد. ایشان می گویند چون ما آلترناتیوی بهتر از جمهوری اسلامی نداریم فعلا داریم همراهی می کنیم. این خیلی نکته مهمی است. اصلاح طلبان باید سریع موضع گیری کنند. چطور آقای روحانی در پاسخ به یک آقایی که در یک جایی حرفی زده، دادش درمی آید؛ آن وقت در اینجا اعتراضی نمی کند؟!
پس با این وضعیت باید دور گفتگوی ملی را خط کشید؟
متاسفانه من خیلی ناامیدم. البته در ضرورت ایجاد گفت و گوی ملی هیچ بحثی نیست و معتقدم که با بسیاری از چهره های اصلاح طلب که چارچوب های نظام را قبول دارند، می شود مذاکره کرد. نتایج خوبی هم خواهد داشت.
مثلا چه کسانی؟
مثلا آیا با دکتر عارف نمی شود مذاکره کرد؟ چرا؛ حتما می شود. من به عنوان نمونه از آقای عارف نام بردم. چهره های محترم دیگری همچون ایشان وجود دارند که می توان با آنها به گفت و گو نشست. این امر امکان پذیر است و فواید زیادی هم برای کشور دارد و خیلی از نفاق ها را می تواند کاهش دهد. من حتی در بسیاری از مصاحبه های خود پیشنهاد دادم که دولت خودش پا پیش بگذارد و جلساتی را به شکل رسمی و حتی محرمانه با حضور چهره های صاحب نظر و معقول اصولگرا و اصلاح طلب و... برگزار کند. باید بنشینند و حرف بزنند. همین که همدیگر را ببینند و یکسری تبادل نظر مختصری بکنند، خوب است. ولو اینکه نتایجی هم نداشته باشد خیلی برای جامعه مفید است. باید وزارت کشور این کار را بکند.
اتفاقا وزارت کشور طرحی به نام گفتگوی سیاسی را تدوین کرده است...
بله این تصمیم خیلی هم عالی بود. باید تشکر کرد. ما افرادی از هر دو جریان سیاسی داریم که دلسوز نظام هستند. باید اینها را دعوت کرد و بحث های آزاد راه انداخت.
