بیش از یک قرن است، می‌دانیم که ارتفاع بالا میزان خونی را که قلب در هر ضربان پمپاژ می‌کند کاهش می‌دهد. یافته های یک پژوهش نشان می دهد که چرا این اتفاق می‌افتد. این یافته‌ها برای افرادی که در ارتفاع بالا زندگی می‌کنند، به آن مناطق سفر می‌کنند و یا آن‌جا ورزش می‌کنند، اهمیت خواهد داشت.
به گزارش ایسنا، به نقل از نشریه Journal of Physiology، در طول سال‌ها، نظریه‌های زیادی برای توضیح این کاهش در میزان خونی که قلب می‌تواند پمپاژ کند ارائه شده است، که نتایج آن حتی برای دانشمندانی که در نخستین صعود به قله اورست در دهه 1950 مشارکت داشته‌اند نیز جالب بود.
در حال حاضر نشان داده‌شده است که این امر به این علت رخ می‌دهد که در ارتفاع بالای3000 متر، میزان پایین اکسیژن موجود در هوا منجر به بروز دو مسئله می‌شود: اول کاهش حجم خون در گردش و دوم افزایش فشارخون در ریه‌ها. پژوهشگران دریافته‌اند که هر دوی این عوامل در کاهش حجم خونی که قلب می‌تواند در هر تپش پمپاژ کند، نقش دارند، اما هیچ‌یک از این‌ها روی توانایی ما در انجام ورزش تأثیر نمی‌گذارد.
این پژوهش چون انسان از چگونگی سازگار شدن بدن با مناطق مرتفع را افزایش می‌دهد، مهم است. همچنین به ما کمک می‌کند تا بوم‌گردی و گردشگری را در مناطق کوهستانی زمین ایمن‌تر سازیم و نیز می‌تواند به ما کمک کند تا عملکرد ورزشی را در طیف وسیعی از رویدادهای ورزشی که در ارتفاع بالا برگزار می‌شوند، تسهیل کنیم.
پژوهش حاضر، توسط دانشگاه Cardiff Metropolitan، با همکاری دانشگاه بریتیش کلمبیا در اوکانگان و دانشکده پزشکی دانشگاه لوما لیندا انجام‌گرفته و شامل جمع‌آوری داده‌هایی درباره این بود که قلب و رگ‌های خونی ریوی چگونه با زندگی در شرایط کمبود اکسیژن سازگار می‌شوند. پژوهشگران و شرکت‌کنندگان این آزمایش را طی دو هفته در یک مرکز تحقیقاتی به نام آزمایشگاه بارکرافت در کوهستان وایت کالیفرنیا انجام دادند.
توجه به این نکته که اندازه نمونه‌ی این پژوهش کوچک بود و اثرات این مکانیسم‌ها تنها در افرادی که از نژاد اروپایی بودند مورد مقایسه قرار گرفت، اهمیت دارد. به‌علاوه، برای ارزیابی عملکرد قلب و عروق ریوی از اکوکاردیوگرافی که روشی غیرمستقیم و غیرتهاجمی است استفاده شد.
میشل استرمبریج، پژوهشگر و رئیس این پروژه در خصوص برنامه‌های پژوهشی گروه در آینده این‌گونه نظر داده است: «در حال حاضر، تعدادی از گروه‌های پژوهشی آماده‌اند تا مطالعات خود را برای بررسی افراد بومی مناطق مرتفع که در معادن صنعتی کوه‌های آند زندگی و کار می‌کنند، آغاز کنند. متأسفانه، یک‌سوم این افراد به علت سکونت در ارتفاع زیاد، دچار بیماری بلندمدتی به نام بیماری مزمن کوهستان شده‌اند. لذا ما امیدواریم با توسعه دانش خود از این بیماری و بررسی اهداف درمانی آن، یافته‌های این پژوهش را برای کمک به بهبود سلامت و بهزیستی این جمعیت به کار ببریم.»
