نمک دریایی یکی از منابع غذایی دریایی و در عین حال منبع قابل توجهی از ذرات میکروپلاستیک است.
یک کیلوگرم از نمک دریایی حاوی بیش از ۶۰۰ قطعه میکروپلاستیک است. در صورتیکه فرد روزانه حداکثر پنج گرم نمک مصرف کند حدود سه میکروپلاستیک در روز وارد بدن خود کرده است.
هر چند در مطالعات دیگر مقادیر مختلفی از میکروپلاستیک ها در نمک دریای پیدا شده که احتمالا به دلیل تفاوت در روش های تهیه آن است. به طور مثال در یک مطالعه تنها میکروفایبرها مورد بررسی قرار گرفته اند در حالیکه در بررسی دیگر تنها میکروپلاستیک‌های بزرگتر از ۲۰۰ میکرومتر مورد توجه بوده‌اند.
به رغم این یافته ها، در بررسی دیگری مشخص شد مقدار بیشتری از میکروپلاستیک های موجود در خوراکی های مصرفی از منابع غذایی غیر از منابع دریایی ناشی می‌شوند. محققان حتی در عسل نیز ذرات میکروپلاستیک را پیدا کرده اند.
به گفته محققان شاید یکی از بزرگترین منابع شناخته شده میکروپلاستیک ها، آب‌های بسته‌بندی شده باشد. محققان در بررسی روی انواع مختلف بطری های آب شیشه ای و پلاستیکی در بیشتر آنها ذرات میکروپلاستیک را پیدا کرده اند.
بطری های آب یک بار مصرف به ازای هر لیتر حاوی دو تا ۴۴ قطعه میکروپلاستیک هستند.
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد میکروپلاستیک های موجود در مواد غذایی می توانند حتی از گرد و غبار فضاهای سرپوشیده هم ناشی شوند.
