روزنامۀ کیهان در مطلبی با امضای «آرش فهیم» - احتمالا نامی مستعار- از عادل فردوسی پور خواسته همان گونه که کتاب « فوتبال، علیه دشمن» را ترجمه کرده در برنامۀ 2018 هم فوتبال را علیه دشمن روایت کند.
این در حالی است که ناشر یا مترجم کتاب ترجیح داده اند بخش هایی از کتاب را ترجمه نکنند و مشخص نیست کیهان، به آن بخش ها هم علاقه دارد یا همین متن منتشره مد نظر است یا این هم نه و از همان عنوان ( فوتبال، علیه دشمن) راضی است.
مهم ترین انتقادات کیهان به برنامه فردوسی پور اینهاست:
اول این که برنامه «زرد و بی هویت و شلخته» است. اما چرا زرد و بی هویت و شلخته است چون فوتبال این برنامه «علیه دشمن» نیست.
اتهام دوم «تحریف تاریخ» است. منظور از تحریف تاریخ اما چیست؟ این که در گزارش های معرفی کشورها به جنبه های مورد نظر کیهان نپرداخته است.
این فیلم ها را البته فیفا تهیه کرده اما در نگاه این مقاله انگار سفارش سفارتحانه هاست. انتظار کیهان این است که مثلا در معرفی کشور فرانسه به انقلاب الجزایر اشاره می شد و استعمار این کشور آفریقایی را نکوهش می کردند یا وقتی نوبت به کرۀ جنوبی رسید می گفتند آمار فساد و فحشا در این کشور بالاست. با این منطق البته وقتی روسیۀ میزبان را معرفی می کردند باید به لیاخوف روسی و به توپ بستن مجلس شورای ملی و اعدام روحانی مشهور تبریزی در روزعاشورا و نقش حزب توده هم اشاره می کردند و لابد در معرفی عربستان سعودی از این که می خواهند کاهش احتمالی عرضه نفت ایران را جبران کنند انتقاد کنند!
انتقاد سوم از عادل این است که به جای ترویج روحیه مقاومت و مبارزه دقایق اولیه بازی با مراکش آرزو کرده با نتیجۀ تساوی به پایان رسد.
اتهام چهارم «کمک به دلال ها» ست و آن گاه به بخت آزمایی و تبلیغ اسپانسر اشاره کرده است. با این فرض انگار به خواست خود در حال انجام این کار است و 206 های هر شب و جایزه های دیگر را از جیب می دهد. حال آن که دیدیم چگونه مانع حضور کارلوس پویول در برنامه شدند و مشخص است که عادل فردوسی پور همۀ کارۀ برنامه نیست.
پنجمین اتهام هم این است که سطح فکر پیامک فرستندگان را بالا نمی برد.
با این حساب در نگاه کیهان یا به تعبیر درست تر در نگاه کیهانی، عادل فردوسی پور وقتی پسر خوبی می شود که:
1. بخشی از برنامه را به «فوتبال علیه دشمن» اختصاص دهد. منظور از دشمن هم دراینجا تنها آمریکا نیست. چون آمریکا اصلا در جام جهانی روسیه حضور ندارد. بیشتر فرانسه و انگلیس است و این که با مذاکرات ایران با اروپا و حضور رییس جمهوری ایران در اروپا مصادف شده هم کاملا تصادفی است. پس در گزارش بازی های فرانسه باید فصلی را به استعمار الجزایر اختصاص دهد.
2. در معرفی کشورها به متون بهداشتی و دیپلماتیک بسنده نکند. نوبت به کره جنوبی که رسید بگویند در آنجا فحشا بالاست. اگر در نگاه اول روابط غیر متعارف حتی در مناطق تفریحی کره دیده نمی شود نیز مشکل بیننده است. وقتی کیهان می گوید بالاست، لابد بالاست. این که کره جنوبی از خریداران مهم نفت ایران است و کلی تلاش می کنیم که از خرید نفت ایران منصرف نشوند هم تصادفی است.
3. در گزارش بازی ها مقاومت و مبارزه را ستایش کند.
4. بخت آزمایی نکنند و جایزه ندهند. در عین حال نگوید که بخت آزمایی به او ارتباط ندارد.
5. سطح فکر پیامک فرستندگان را با ارسال بخشی از کتاب «فوتبال علیه دشمن» بالا ببرد.
با این منطق البته حمید رضا صدر هم لا به لای خاطرات و تفسیرهای فوتبالی باید از دو رمان سیاسی خود ( تو در قاهره خواهی مُرد) و ( سیصد و بیست و پنج روز) درباره محمدرضا شاه و حسنعلی منصور نقل قول بیاورد!
جدای این طعنه ها آنچه موجب ناخرسندی اصول گرایان و اندیشه های اقتدارگرایانه است این است که چرا پربیننده ترین برنامۀ ایدیولوژیک ترین تلویزیون غیر خصوصی دنیا، غیر ایدیولوژیک ترین برنامه است و این مشکل را در مراتبی پایین تر با «خندوانه» رامبد جوان و برنامۀ های «عموپورنگ» هم داشتند و دارند و خواست مدیران صدا وسیما از آنان این است که لا به لا مفاهیم مورد نظر را بگنجانند و البته آنچه با خط مشی مدیریت صدا و سیما انطباق دارد و گرنه هنوز از عادل فردوسی پور به خاطر تبریک اسکار اصغر فرهادی و سیاه پوشی درگذشت ناصر حجازی و ستایش صفایی فراهانی ناراضی اند.
