روبات ها می توانند پرستاران ما باشند پس چرا دوستشان نداشته باشیم؟ / از تردید­ها تا اجبارهای حضور هوش مصنوعی در بخش بهداشت و درمان

نشریه فارین پالیسی در مقاله ای به بررسی حضور روبات ها در بخش­ های بهداشت و درمان پرداخته است.مقاله ای که با این پرسش آغاز می شود؛ در شرایطی که طی سال­های آتی تعداد زیادی از ما به مراقبت های بهداشتی و درمانی نیاز داریم آیا نقش روبات ها در این میان کلیدی نیست؟

به گزارش سرویس آی تی انتخاب در ادامه این مقاله می خوانیم؛ هم­زمان با رشد تکنولوژی و ظهور روبات در حوزه صنعت، هنوز هم هستند افرادی که در زمینه حضور روبات ها در حوزه های مختلف تردیدهایی دارند. یکی از بخش های حساس جامعه که به لحاظ مهارت های احساسی بسیار مهم محسوب می شود، بخش درمانی است. درواقع مهارت های احساسی و تعاملات اجتماعی جزو مهم­ترین بخش های تعاملات انسان ها و ربات ها محسوب می شود. تا حدی که اساسا نمی توان دشواری انجام یک پانسمان یا جراحی را با بسته بندی در یک کارخانه مقایسه کرد و یا هوش مصنوعی لازم برای این 2 حوزه را در یک حد و اندازه رده بندی کرد.

نتایج یک گزارش جدید  موسسه مك كینزی برآورد میكند؛ در حالی كه بیشتر مشاغل می توانند حداقل 30 درصد از عوامل اساسی شغل خود را به صورت اتوماتیک سر و سامان دهند، اما  برای كمك های بهداشتی و مراقبت در منزل از بیماران، این رقم تنها 11 درصد است. درواقع می توان اینگونه استنباط کرد که الگوریتم فعالیت یک راننده کامپیوتری نسبت به یک پرستار رباتیک بسیار ساده تر است.

اما چرا ماجرا تا این حد مهم است؟ اساسا کار مراقبت از افراد مسن و یا افراد مبتلا به معلولیت  های مختلف واجد انجام برخی فعالیت ها مثل با دقت بلند کردن و شستن بدن، نظارت و اداره نحوه مصرف دارو ها و مواردی مشابه است، افزون بر این که این افراد احتمالا به لحاظ احساسی نیز بسیار آسیب پذیر هستند. بنابراین استفاده از سیستم های خودکار در خصوص چنین افرادی ریسکی بزرگ محسوب می شود.

این مقاله در بخشی دیگر اشاره می کند؛  حضور روبات ها در نقش پرستار از زاویه ای دیگر نیز حائز اهمیت است؛ اثرات مضر انزوای اجتماعی به طور گسترده ای شناخته شده است. یک مطالعه جدید در حوزه بهداشت روان که در یک بازه 6 ساله گروهی از سالمندان را تحت بررسی قرار داده بود،  نشان داد که افراد سالخورده تنها، 50 درصد بیشتر در معرض خطر مرگ نسبت به همسالانشان هستند که در کنار پرستار زندگی می کنند.یک مطالعه دردناک نشان می دهد که در ژاپن، افراد مسن، به ویژه زنان، به طور عمدی جرائمی را مرتکب شده اند تا مجازات شده و به زندان بیفتند و در نهایت از تنهایی فرار کنند.

نگاهی به همه این ماجراهای عجیب نشان می دهد استفاده از روبات ها روشی بسیار ایمن تر است.بر اساس پیش بینی های سازمان ملل متحد، تا سال 2050، جمعیت جهان  با میانگین سنی 80 سال و بالاتر سه برابر افزایش خواهد داشت. این در حالی است که طبق نظرسنجی ها در ایالات متحده 90 درصد از مردم ترجیح می دهند دوران پیری خود را در خانه هایشان بگذرانند، نه در خانه های سالمندان و 70 درصد از این گروه ها احتمالا  به نوعی مراقبت بلند مدت نیاز دارند. بر همین اساس نیز این روند  طی 12 سال آینده بین 50 تا 85 میلیون شغل در بخش مراقبت های بهداشتی و سایر صنایع مرتبط  در سراسر جهان ایجاد خواهد کرد.البته فراموش نکنیم در حالی که کار مراقبت روباتیک بسیار ایمن به نظر می رسد، با این حال، فشار از دو جهت دیگر در جریان است: از یک سو، افزایش عظیم تقاضا برای مراقبت روبات ها از انسان ها به خصوص در جوامع توسعه یافته و غیر سنتی از استخدام کارگران و پرستاران انسانی سبقت گفته است.

از سوی دیگر، کارمندان بخش بهداشت و درمان به شدت در معرض ناامنی شغلی قرار دارند و به عنوان  گروه آسیب پذیر در نظر گرفته می شوند.  اما به نظر می آید در این میان زنان آسیب پذیر تر هستند، چرا که از لحاظ تاریخی مراقبت به عنوان کاری زنانه دیده می شود؛ طولانی بودن مدت زمان این نوع شغل ها و نیاز به دقت بالا باعث می شود زنان اغلب به عنوان داوطلبان اصلی این نوع شغل ها در نظر گرفته شوند. این موضوع حتی در جوامع توسعه یافته نیز رواج دارد. متاسفانه در بسیاری از موارد این نوع مشاغل با مسائل نژادی و فرهنگی درآمیخته می شود، درواقع مشاغل دشوار بیشتر برای زنان سیاه پوست، مهاجران و مواردی مشابه تعیین می شود، این در حالی است که  متوسط ​​درآمد سالانه برای شغل های مراقبت در منزل حدود سالانه 13هزار دلار در ایالات متحده در نظر گرفته می شود و در نتیجه بسیاری از کارمندان این بخش به کمک های دولتی نیز وابستگی دارند.

با این حال، این مشکلات دشوار به ایالات متحده محدود نمی شود. در ژاپن، کارگران مراقبتی معمولا دستمزدی بسیار پایین دریافت می کنند و در نتیجه اغلب در حالت نیمه افسرده قرار دارند. درواقع افراد شاغل در این نوع کارها، میزان افسردگی غیر منتظره ای دارند.

بنابراین آمارهای مرتبط با 2 بخش مهم در حوزه مراقبت های بهداشتی طی سال های آتی مهم خواهد بود، قشر نیازمند به مراقبت های بهداشتی و افرادی که این کار را انجام می دهند. فراموش نکنیم که حدود 60 درصد از خانواده های دارای فرزند در ایالات متحده امروز به درآمد دوگانه والدین متکی هستند و حقوق زنان نیز بسیار مهم است.

پاسخ همه این پیچیدگی ها ساده نیست. اما طیفی از اصلاحات احتمالی وجود دارد. برای مثال ژاپن، که در آن افراد 65 سال و بالاتر بیش از یک چهارم جمعیت فعلی را تشکیل می دهند، سیستم بیمه مراقبت های عمومی، اجباری و درازمدت را در سال 2000 تصویب کرد.

در سال 1995، آلمان سیستم بیمه درمانی بلندمدت را تأسیس کرد که مزایای مستقیم و مالی را برای افراد سالمند و معلول فراهم می کند و البته آموزش های رایگان در مورد نحوه مدیریت بهتر و هماهنگی های  مراقبتی را به همراه داشت. بعضی از کشورها سعی در رویکرد متنوعتری دارند. اخیرا ژاپن، هرچند بی سر و صدا، سیاست های مهاجرت سختگیرانه خود را کاهش داده و اجازه می دهد تا کارگران مهاجر به طور موقت داخل کشور شوند ، به خصوص کارکنان مراقبت از سالمندان ، برای پر کردن شکاف نسل ها وارد عمل شده اند تا بحران پیری ژاپنی ها را از میان بردارند. . اما این همه مسیر است؟

به نظر می رسد چه بخواهیم و چه نخواهیم روبات ها نیز همیار سال های آتی ما در بخش بهداشت و درمان هستند. پس شاید بد نباشد زیرساخت های این همراهی را محکم تر بچینیم.

رویا پاک سرشت