«دمام» در ردۀ سازهای کوبه‌ای به حساب می‌آید و در برخی مناطق ایران از جمله بوشهر،برای مراسم آئینی مختلف از جمله سوگواری محرم استفاده می‌شود. برای ساخت دمام از چوب، طناب و الیاف نخی، پوست آهو یا بز و روغن و حلقه‌هایی از جنس نی یا فلز بهره گرفته می‌شود. نواختن «سنج و دمام» یکی از اصلی‌ترین مؤلفه‌های عزاداری دهه نخست محرم در استان بوشهر و تلفیقی از رسوم ساکنان سواحل جنوب، صیادان و نخل‌داران است. در هر گروه عزداری معمولاً چند دمام‌زن حضور دارد و سردستۀ آنها «اِشکون‌زن» خوانده می‌شود. دمام‌ها به همراه سنج نواخته می‌شوند و در کنار سینه‌زنی و تعزیه، مراسم ماندگار عزاداری بوشهری را شکل می‌دهند.
