روزنامه جوان نوشت: برخی نمایندگان مجلس درپی جمع آوری امضا برای استیضاح ظریف هستند، کاری بیهوده و البته مضر. در این اقدام نه وقت شناسی هست، نه موضوع شناسی، نه وزیرشناسی و نه خود (مجلس) شناسی.

نمایندگانی که در فکر استیضاح وزیر خارجه‌اند، وقت‌شناسی نکرده‌اند. از چند جهت الان وقت استیضاح و یقه‌گیری نیست. یکی از این جهات، موقعیت ما در برابر دشمن است. ایران باید امروز به دنیا نشان دهد که اگر با تحریم و تحدید دشمن خارجی روبه رو شود، انعطاف بسیار زیادی در سیاست داخلی برای رسیدن به مرز‌های انسجام و وحدت ملی نشان می‌دهد. ظریف نیز پس از آنکه امریکا مقابل چشمان ناباور او از برجام خارج شد، آنجا که باید مقابل امریکا موضع بگیرد، وضعش و موضع‌گیری‌هایش بسیار بهتر از گذشته شده است. پس زمان دعوا را اشتباه انتخاب کرده‌اید. حالا وقت اتحاد مقابل امریکا و اروپا است.

امضاکنندگان استیضاح، موضوع‌شناسی خوبی هم نکرده‌اند. «مسئله ظریف» برجام است، نه پولشویی و گروه ویژه اقدام مالی. اگر روزی کسی بخواهد سوالی بکند و کسی هم بخواهد پاسخی بدهد، باید در موضوع برجام باشد. تغییر مسئله و موضوع از برجام به پولشویی، اگر یک سهو و اشتباه راهبردی فرض نشود، انسان را به اشتباه می‌اندازد که نکند استیضاح کنندگان، با تغییر «مسئله ظریف»، قصد پاکسازی آن صورت مسئله بزرگ را در یک اقدام تاکتیکی دارند!

طرفداران استیضاح، وزیر شناس خوبی هم نیستند. استیضاح و تغییر وزیر خارجه شبیه استیضاح وزیران کار و راه- که خواست و رضایت رئیس‌جمهور نیز با آن دو استیضاح بود- نیست. ظریف هم دیگر ظریف قبل از خروج امریکا از برجام نیست. شما با استیضاح می‌خواهید به برکناری برسید، اما مجلس الان باید شرایط را برای ماندن ظریف و مطالبه وعده‌های دولت درباره برجام و وعده نتیجه گرفتن از تعامل با غرب در سیاست خارجی، فراهم کند، نه اینکه مثلاً مجلس، ظریف را برکنار کند و شخص دیگری بیاید که نه وعده‌ای داده است و نه مسئولیتی داشته است و آنگاه همان کار ظریف را دنبال کند و مجلس هم به تماشای او بنشیند! نمایندگان چه در استیضاح وزیر خارجه، موفق به برکناری او شوند و چه نشوند، بازی را به ظریف باخته‌اند.

اگر استیضاح، رای نیاورد، گویی برجام و ادعای پولشویی رای آورده است! و اگر استیضاح رای بیاورد، آن‌کس که از وزارت خارجه می‌رود، یک قهرمان ملی می‌شود که «داشت تلاشش را می‌کرد»، اما مجلس نگذاشت؛ و بالاخره امضاکنندگان استیضاح، مجلس شناس خوبی هم نیستند. مجلس دهم نشان داده است که مجلس تصمیم‌سازی نیست. اگرچه مجلس در راس امور است، اما این نمایندگان هستند که باید نشان دهند در راس امور بودن را می‌فهمند و قدر می‌دانند. برکناری وزیر امور خارجه - به فرض- کار مجلس دهم نیست که با موگرینی، عکس یادگاری می‌اندازد! بلکه مجلسی می‌خواهد که در اخلاق و سیاست و تدبیر و رای، عصاره هزاران سال فرهنگ و تمدن ملت ایران باشد.

مجلس شورای اسلامی می‌تواند به جای این کار‌های بی‌نتیجه، از وزیر خارجه کشور چند مطالبه داشته باشد: آقای وزیر خارجه! زین پس، کار سیاست داخلی را به داخلی‌ها بسپارید. مطلوب ما - با کمی چشم‌پوشی- آن ظریفی است که در کنفرانس رم ظاهر شد، نه ظریفی که در دام سایت وابسته به رئیس مجلس می‌افتد. آقای ظریف! مشکل ما با امریکاست و نه با ترامپ. لطفاً در اظهارنظرهایتان اگر اعتراضی داشتید، به امریکا بگویید نه به ترامپ. آقای وزیر! روی یک تکه کاغذ بنویسید: «تجربه امریکا» و آن را با خود به اروپا ببرید و هرگاه خواستید با اروپا بر سر یک میز بنشینید، آن را جلوی رو بگذارید تا دست کم تکرار مکررات نشود.

کار استیضاح ظریف را کنار بگذارید. او که با کری قدم‌ها زده است و برای برجام، مدال گرفته است و حالا چیزی را که برایش مدال گرفته از دست داده است، با این تجربه‌ها قطعاً به کسی که نه چیزی به دست آورده و نه چیزی از دست داده و نه قدمی زده است، ترجیح دارد. ظریف در ساعت پاسخگویی به «مسئله برجام» به سر می‌برد و نه در وقت برکناری به خاطر ادعای پولشویی.