پیمان معادی که این روزها فیلم «بمب»اش روی پرده سینماهاست و با فروش قابل قبولی روبرو شده، در مصاحبه با ماهنامه «فیلم» به نکات جالبی درباره ساخت این فیلم اشاره می کند. در ادامه بخش های مهم مصاحبه پیمان معادی را بخوانید.
ابراز تمایل آقای حاتمی کیا واقعا چیز چندان بزرگی نبود . یعنی این طوری نبود که من طرح مفصلی نوشته باشم و به آقای حاتمی کیا بدهم . بعد از موفقیت «آواز قو» با او روی قصه ای کار کردیم که به نتیجه نرسید ، همان زمان حبیب رضایی طرح «بمب» را برایش تعریف کرده بود . اشاره من به این اتفاق بیش تر یک ارجاع تاریخی است که یادم بیاید از اوایل دهه هشتاد و حدود سال ۸۳ طرح «بمب» را در ذهن داشتم.
من اصلا دهه شصت را نوستالژیک نمی بینم در اولین نشستی که با محسن شاه ابراهیمی داشتم به او گفتم نمی خواهم لوندی و طنازی این فیلم به رخ کشیدن عناصر دهه شصت باشد . قطعا ما مجبوریم از آن عناصر و نشانه ها استفاده کنیم و وقتی شخصیت فیلم می خواهد از این طرف خیابان به آن طرف برود، مجبوریم کل خیابان را بسازیم ولی نمی خواهم مخاطب با دیدن پاک کن و باجه تلفن و خلاصه نشانه ها و عناصر آن دوران دائما به وجد بیاید .ما قرار است قصه ای را در دوره ای تعریف کنیم ، اتفاقا تاکید روی آن نشانه ها مخاطب را از قصه دور می کند.
من و سیامک و علی رضا عصار هم مدرسه ای بودیم . در «بمب» هم شبیه همان مدرسه را ساختم . لباس ها و اسم مسئولان مدرسه و… هم عینا از مدرسه دوران کودکی مان گرفته شد . سیامک دقیقا می دانست دارد چه کسی را بازی می کند و آن آدم چه ویژگی های رفتاری ای داشته است . واقعا دغدغه مدیر مدرسه ما وسط موشک باران این بود که چرا بچه ها سیفون دستشویی را نمی کشند. به هیچ وجه نمی خواستیم به فیلم نمک اضافه کنیم.
از بازی در «بمب» خوش حالم . چون تجربه بزرگی بود ، حالا برای بودن یا نبودن در فیلم های بعدی ام بهتر می توانم تصمیم بگیرم . ولی مهم ترین دلیلم برای بازی در «بمب» این بود که می دانستم این نقش یک جور یک نواختی مینی مالیستی دارد که رعایتش برای من به عنوان بازیگر کار سختی ست . حرفم این نیست که نقش خیلی سخت و پیچیده ای ست ولی اندازه ای داشت که باید رعایت مشد و بیرون نمی زد .
