برت استفنس در نیویورک‌تایمز نوشت: طبق آخرین نظرسنجی‌ها، نرخ محبوبیت ترامپ به میزان ۳۹ درصد تنزل یافته است و این در حالی است که نرخ نارضایتی از او نیز با تغییر هفت درصدی نسبت به آغاز تعطیلی دولت در ماه گذشته، به ۵۳ درصد رسیده است. این مساله جای تعجب ندارد. مسأله غافلگیرکننده و شاید بیشتر امیدوارکننده این است که طبق همان نظرسنجی‌ها، حمایت از ترامپ در پایگاه هوادارنش نیز شاهد روند نزولی بوده است. میزان این کاهش میان جمهوریخواهان ۱۰ درصد، اونجلیکهای سفیدپوست ۱۳درصد و حاشیه‌نشینان ۱۸درصد برآورد شده است. حتی سفیدپوستان به کالج نرفته با نرخ حمایت در سطح ۵۰ درصد و نرخ نارضایتی ۳۵ درصد، در حال روی برگرداندن از او هستند.
به گزارش «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: این مسأله موجب مطرح شدن یک پرسش می‌شود: آیا زمینه در حال مساعد شدن برای یک رقیب احتمالی در حزب جمهوریخواه برای ترامپ است؟ لری هوگان، فرماندار جمهوریخواه مریلند، برای رقابت با ترامپ در انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری اظهار تمایل نکرده اما از آن صرفنظر نیز نکرده است. او طی یک مکالمه تلفنی به من گفت: «من واقعا درباره مسیری که حزب جمهوریخواه در پی گرفته، احساس نگرانی و سرخوردگی می‌کنم.» او در ادامه می‌افزاید: «خیلی‌ها هستند که قصد دارند صدا و تریبونی برای مردمی باشند که احساس می‌کنند نادیده انگاشته شده‌اند. من ترجیح می‌دهم بیشتر نماینده منطق و میانه‌روی در حزب جمهوریخواه باشم». هوگان به دلیل اینکه اخیرا موفق شد رقیب دموکرات خود را در یکی از ایالاتی شکست دهد که پایگاه این حزب تلقی می‌شود، توجهات را به خود جلب کرد. در ایالتی که هوادارن دموکرات‌ها در آن دو برابر جمهوریخواهان هستند، نرخ محبوبیت هوگان به ۶۸ درصد می‌رسد. هوگان اغلب به طور غیرمستقیم و بدون نام بردن از ترامپ، نارضایتی خود را از او نشان می‌دهد. او در یکی از سخنرانی های اخیر خود گفته بود که پدرش، نماینده سابق کنگره، نخستین جمهوریخواهی بود که خواستار استیضاح ریچارد نیکسون شد. او گفت که پدرش «علیرغم فشارهای شدید سیاسی، نگاه حزبی را کنار گذاشت و با پاسخ به ندای وجدانش، کار درست را برای ملتی که عاشقش بود، انجام داد.»
البته این مطالب نشان نمی‌دهد که در عمل، او قصد ورود به عرصه رقابت با ترامپ را داشته باشد. این کار پردردسر و با ریسک شکست توام خواهد بود. از سال ۱۸۸۴ تاکنون، به استثنای لیندون جانسون در سال ۱۹۶۸، هیچ رییس‌جمهوری در رقابت مقدماتی برای تعیین نماینده حزب در انتخابات بعدی، شکست نخورده است. با این حال فرصت‌هایی برای یک رقیب احتمالی به وجود آمده است که در ادامه سه عامل مهم مطرح می‌شود:
نخست این حقیقت است که ترامپ با تعطیلی دولت، در حال تخریب وجهه خود است. با اعلام اینکه افتخار می‌کند به خاطر دیوار مرزی، دولت را به تعطیلی کشانده، پیامدهای نامطلوبی برای خود رقم زده است. به جای اینکه دیواری بسازد که مکزیکی‌ها قرار بود پولش را بپردازند، بسیاری از آمریکایی‌ها به خاطر دیواری که ساخته نشده، از دستمزد خود محروم شده‌اند. پایان این منازعه برای ترامپ، یا دولتی گرفتار بحران که تسلیم نانسی پلوسی می‌شود خواهد بود یا اعلام وضعیت اضطراری ملی که سنت نامطبوعی بنا خواهد کرد و موجب دور شدن سایر جمهوریخواهان از او می‌شود. در هر دو صورت، هزینه آن برای ترامپ، کاهش حمایت سیاسی و بالا رفتن شانس پیروزی رقیب احتمالی او در انتخابات مقدماتی حزب خواهد بود.
دوم اینکه در حال حاضر، احتمال به پایان نرساندن دوره فعلی ریاست‌جمهوری توسط ترامپ یا عدم حضور در رقابت انتخاباتی بعدی، دیگر آرزویی نشدنی نیست. اخیرا شایعه شد که ترامپ به مایکل کوهن خط داده تا به کنگره دروغ بگوید. هرچند ممکن است این ادعا اثبات نشود، اما تردیدی نیست که موقعیت قانونی او را متزلزل می‌کند. یک جمهوریخواه که زودتر از موعد به رقابت با او برخیزد، می‌تواند مزایایی در گردآوری کمک‌های مالی و شانس بیشتر دیده شدن را به دست بیاورد.
اما از همه مهمتر، آینده خود حزب جمهوریخواه است. هر دموکراسی به حزبی نیاز دارد که تمایلات محافظه‌کارانه جامعه را نمایندگی کند. مسأله این است که چه نوع محافظه‌کاری مدنظر است؟ جری تیلور در این باره می‌گوید: «حزب با دو گزینه مواجه است: ادامه مسیر ناسیونالیسم خون و خاک به سبک مارین لوپن فرانسوی یا بازگشت به ریشه های نجیبانه خود در قالب تفکر لینکلنی».
لری هوگان تنها جمهوریخواهی نیست که به لزوم این انتخاب پی برده است. اما یکی از محدود کسانی است که می‌تواند نماینده یک رویکرد جایگزین برای محافظه‌کاری پوسیده فعلی در واشنگتن باشد. امروز قدم بر داشتن در این مسیر برای هوگان، پا گذاشتن در مسیر پدرش قلمداد می‌شود.
