دیروز برای عیادت دکتر عباس شیبانی به خانه او رفتم، خانه‌ای قدیمی و کوچک در منطقه مرکزی تهران.

چهره نورانی دکتر شیبانی، یادآور اخلاص، تدین، تعهد، پاکی، صداقت، دلسوزی برای انقلاب و نظام جمهوری اسلامی و تلاش‌های بی‌وقفه برای خدمت به مردم است. این‌ها خصلت‌هائی هستند که در وجود این پیرمرد ۸۸ ساله همیشه بوده‌اند و حالا به او نورانیت داده‌اند.

دکتر عباس شیبانی، از سابقون انقلاب است، از آنهائی که همیشه خود را بدهکار انقلاب می‌دانست و هرگز از انقلاب طلبکاری نکرد، کیسه‌ای برای خود ندوخت و هرچه در کیسه داشت که محصول کار و تلاش شخصی او بود را برای انقلاب هزینه کرد. او می‌توانست در بهترین نقطه شمال شهر تهران بهترین خانه را برای خود فراهم کند ولی به همان خانه کوچک و قدیمی قبل از انقلاب در مرکز تهران اکتفا کرد و همت و وقت خود را به جای آجر روی آجر گذاشتن، صرف بالا بردن بنای انقلاب و نظام جمهوری اسلامی کرد.

پزشک مبارز قبل از انقلاب که از اعضاء شناخته شده مجموعه مبارزان دانشگاهی آن زمان بود، با پیروزی انقلاب اسلامی به حزب جمهوری اسلامی پیوست و امام خمینی را که مقتدای خود می‌دانست در تمام صحنه‌ها همراهی کرد. فروتنی این مبارز مسلمان خستگی‌ناپذیر بقدری بود که تابلوی تبلیغات انتخاباتی را بر دوش می‌گرفت و با شرکت در نماز جمعه تهران، مردم را به حضور در انتخابات و رأی دادن به نیرو‌های خط امام تشویق می‌کرد. برای حل مشکلات پزشکان، دانشگاهیان، رزمندگان دفاع مقدس، کار‌های فرهنگی و دستگیری محرومان سر از پا نمی‌شناخت و هیچ فرصتی را از دست نمی‌داد. برای او حضور در مجلس، شورای شهر، هیأت امنای فلان دانشگاه یا مؤسسه و بنیاد، هرگز یک عنوان به حساب نمی‌آمد بلکه این‌ها ابزاری بودند برای اینکه او را به اهدافی که در جهت خدمت به مردم و انقلاب و نظام و عزت و سربلندی کشور داشت نزدیک کنند. او حتی سال‌ها از کار پزشکی و تدریس در دانشگاه چشم پوشید تا بتواند از فرصتش برای خدمت به مردم و کشور بهره ببرد.

دکتر شیبانی، فرصت طلبی‌ها را می‌دید و فرصت‌طلب‌ها را می‌شناخت و از کیسه‌هائی که انقلابی نما‌های بعد از انقلاب برای پر کردن جیب‌های خود دوخته بودند و حیله‌هائی که برای به قدرت رسیدن و قدرت را ابزار دنیاطلبی‌های خود قرار دادن بکار می‌بردند با خبر بود، ولی هرگز به کسی خرده نمی‌گرفت و با راه و روش صالحانه خود تلاش می‌کرد به آن‌ها هم بفهماند که دنیا کوچک‌تر از آن است که انسان برای آلوده شدن به مطامع آن، به این ابزار‌ها متوسل شود و کرامت انسانی خود را خدشه‌دار کند؛ و حالا این نمونه مبارزه، صبر، فداکاری و خدمت به مردم، در خانه محقر خود با این پشتوانه معنوی کم نظیر روزگار می‌گذراند با همان لبخند متواضعانه همیشگی به دوستان قدیم که البته به سختی آن‌ها را به خاطر می‌آورد. زندگی سالم دکتر عباس شیبانی که ظرف کوچک غذای خود را حتی در مجلس شورای اسلامی هم با خود می‌برد تا از بیت المال ارتزاق نکند، کاری کرده که او در ۸۸ سالگی با کوچک‌ترین بیماری جسمی دست به گریبان نیست و اگر کهولت نبود هنوز هم شاداب و چابک عرصه خدمت به مردم را در می‌نوردید هر چند هم‌اکنون نیز در عرصه معنویت قهرمان دوران است، واقعیتی که هم‌اکنون نیز چهره نورانی او بهترین گواه آن است، چهره‌ای که در روزگار ما حتی در روز روشن، چراغ به دست هم نمی‌توان مانند او را یافت.