«در حالی که سخنرانی خطابه سالانه دونالد ترامپ به سبب تعطیلی اخیر در دولت از سوی خود او با تأخیر اجباری صورت گرفت اما با این حال به نظر می‌رسید که او هرگز نمی‌خواهد از شانس سه‌شنبه شبش برای در اختیار گرفتن تربیون سخنرانی بگذرد. سخنرانی او بیشتر بازتاب تداوم بود تا سخنوری و شاهد بودیم که او با کمک همان عوام‌فریبی تفرقه‌برانگیز و دوقطبی به دنبال بازنمایی اندکی اتحاد است.»
به گزارش ایسنا، واشنگتن پست در سرمقاله‌ای درباره سخنرانی خطابه سالانه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا می‌نویسد: «ترامپ در این سخنرانی گفت: می‌توانیم بین اختلافات دیرین پل بزنیم، زخم‌های دیرین را درمان کنیم، ائتلاف‌های جدید بنا کنیم، به راهکارهایی تازه دست یابیم. اگر این‌ها واقعاً اهداف او بود، هرگز نباید وعده می‌داد که برای ساخت دیوارش و مقاومت کردن درباره درخواست‌های کنگره به اعلام وضعیت اضطراری ساختگی متوسل شود.
او همچنین نباید دوباره به توصیف غلط و آتشین خود درباره "یورش چشمگیر مهاجران غیرقانونی" می‌پرداخت. او همچنین نباید این ادعای پوچ و حاکی از عصبانیت را نسبت به تهدید شدن امنیت کشور به خاطر "تحقیقات حزبی احمقانه" علیه خود مطرح می‌کرد.
ترامپ یکی از دستاوردهای دوحزبی چشمگیر ریاست‌جمهوری خود را یعنی تصویب اصلاحات کیفری گرامی داشت. او همچنین به حوزه‌های توافق احتمالی دو حزب در آینده شامل سرمایه‌گذاری در راه و راه آهن و فرودگاه‌های کشور و پایین آوردن هزینه‌های دارو اشاره کرد.
حتی در این حوزه‌ها پیشرفت بدون قانون‌گذاری دقیق و جدی و مصالحه وجود نخواهد داشت. شکاف‌های حزبی بزرگی در مورد مسائلی نظیر چگونگی تأمین بودجه زیرساختی وجود دارد. شیوه مذاکره نامنسجم ترامپ، بی‌توجهی او به جزئیات، دامنه توجه کوتاه او و خواسته‌های مبالغه‌آمیزش این مصالحه را دشوارتر می‌سازد.
اگر قرار باشد در این کنگره دستاوردی دوحزبی وجود داشته باشد، با توجه به این که دموکرات‌ها اکنون کنترل مجلس نمایندگان را در دست دارند، این قانونگذاران هستند که باید سردمدار باشند و هر دستاوردی نیز باید دوحزبی باشد.
در حقیقت سخنرانی روز سه‌شنبه دونالد ترامپ این ضرورت را نشان داد که قانونگذاران کنگره باید برتری خود در زمینه تجارت، سیاست خارجی و دیگر مسائل مهم‌تر را نسبت به این رئیس‌جمهور بی پروا و بی‌ثبات حفظ کنند.
ترامپ در روز سه‌شنبه سیاست‌های تجاری چند دهه گذشته را که در حقیقت به کیفیت زندگی آمریکایی‌ها کمک کرده و موفقیت را در سراسر جهان اشاعه داد، «مصیبت‌بار» توصیف کرد. در عین حال، از جمله ادعاهای بی‌اساس او تأکید بر «فاجعه» دانستن توافق تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) بود و این که او ادعا کرد، آمریکا در صورتی که او به ریاست‌جمهوری نمی‌رسید، وارد جنگی بزرگ با کره شمالی می‌شد و این که سقوط اوضاع ونزوئلا نشان می‌دهد چرا آمریکایی‌ها باید درخواست‌های جدید برای پذیرفته شدن سوسیالیسم در کشورشان را رد کنند.
قانونگذاران باید در نظارت بیشتر بر چگونگی تعامل رئیس‌جمهور بر سر امنیت ملی و بهانه قرار دادن آن برای ایجاد موانع تجاری اصرار کنند. آنها باید بر حمایت آمریکا از ارزش‌های دموکراتیک و حقوق بشر تاکید داشته باشند و در مقابل دست‌اندازی به ایالت‌های خودمختار، بایستند. آنها باید از ائتلاف‌های سنتی دفاع کنند و در برابر خروج زودهنگام از جنگ با تروریسم در افغانستان و خاورمیانه مقاومت نشان دهند.
کنگره باید برای کسب پیشرفت در حل چالش‌های بزرگ کشور که چه در سخنرانی و چه در عملکرد دولت مورد غفلت ترامپ قرار می‌گیرند، تلاش کند. او هیچ اشاره‌ای به تغییرات آب و هوایی نکرد؛ در حالی که وضعیت‌دنیا هشداردهنده‌تر می‌شود.
او هیچ چیز درباره افزایش نابرابری در ثروت نگفت. ترامپ همچنین به بدهی فزاینده آمریکا که خود آن را بدتر کرده، اشاره‌ای نکرد.
اگر قرار باشد سلامت کشور در سال پیش رو ارتقا یابد، کنگره باید ابتکار عمل را به دست گیرد.»
