روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: هفته گذشته آیت‌الله جنتی گفتند: کارمندان باید یاد بگیرند جلوی فساد رئیس خود بایستند. ایشان افزودند: امر به معروف خیرخواهی است. این کار نیاز به فرهنگ‌سازی دارد. کارمندان در ادارات باید این را یاد بگیرند که چنانچه در ادارهای رئیس دارد بیت المال را حیف و میل می‌کند وظیفه کارمندان است که به وی تذکر بدهند. اگر قاضی رشوه گرفت کارمندان موظف به امر به معروف و نهی از منکرند.
سخنان آیت‌الله جنتی بسیار درست است ولی با توجه به وضعیت موجود در کشور چند سوال در حاشیه همین سخن ایشان مطرح می‌شود.
یکی اینکه اگر به رئیس اداره گفته شود کار غیرقانونی نکن. اما رئیس بگوید شما چه کاره‌اید؟ نهاد نظارت که واحد ارزشیابی است باید این موضوع را دنبال کند و واحد ارزشیابی هم زیر نظر رئیس است و اعضاء آن کسانی هستند که رئیس اداره آنها را منصوب می‌کند، چه می‌توانیم بکنیم؟ تکلیف امر بمعروف و نهی از منکر در چنین ادارهای چه می‌شود؟
اگر گفتیم آقای رئیس اداره، پول اداره را خرج مثلا اداره بغل دستی نکن یا بجای خرید اقلام ضروری، خرج قفل و زنجیر و در فولادی ساختمان اداره نکن و ایشان ما را کارمند خاطی و شلوغکار نامید به کجا پناه ببریم؟ اگر مثلا دستور داد سامانه ثبت گزارش ما را فیلتر کردند، به چه کسی رجوع کنیم؟ به واحد ارزشیابی که خودش نیازمند تایید رئیس اداره است؟ به فلان کارمند نورچشمی؟ به خود رئیس که از اول اعتراض‌مان به‌ما برچسب زد؟!
اصلا گیریم واحد ارزشیابی هم قبول کرد بیاید و تخلفات رئیس را بررسی کند اگر رئیس اداره گفت: این خارج از صلاحیت شماست، واحد ارزشیابی ادارات به چه کسی رجوع کنند؟
جناب آیت‌الله جنتی، گیریم که بفرموده شما به روسای خاطی ادارات و سازمان تذکر دادیم و زنگ مدیریتشان را زدیم، جنابعالی کنار ما می‌مانید یا بعدش باید دنبال حضرتعالی بگردیم که سرجدبزرگوارتان حالا که گفتید بزنگ، خودتان هم کمک کنید و معرکه را خالی نکنید؟ جسارتا این را گفتم چون افراد متعددی را می‌شناسم که چنین کرده‌اند و اکنون بقول آن مقام قضایی بزرگوار مشغول اندوختن ذخیره اخروی (تبدیل زندان در این کشور به ثواب در آخرت) هستند.
یک کارمند ناهی از منکر
