حميدي العبدالله در البناءنوشت: در زمان حاضر، مشخص شده است که رجب طیب اردوغان به سیاستی تکیه دارد که مبتنی بر استفاده از روابطش با روسیه و ایالات متحده برای رسیدن به دستاوردهایی از سوی هر دو دولت است، به نحوی که با تمایلات و گرایش های او سازگاری داشته باشد. رئیس جمهور ترکیه از رابطه خود با روسیه برای فشار بر ایالات متحده بهره می برد، تا این دولت با موضع ترکیه در مورد پرونده های متعددی هماهنگ شود که بارزترین آنها، موضع ترکیه در قبال کردهای سوریه و به طور مشخص، یگانهای حمایت کردی، تسلیم گولن به اردوغان و در نهایت، رابطه ترکیه با ایران و روسیه است.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: در مقابل، اردوغان از رابطه خود با ایالات متحده و تاکید مستمر او بر حفظ این رابطه و بازگشت ترکیه به پیمان ناتو، برای فشار بر روسیه استفاده می کند تا بتواند در مورد پرونده های مهمی از روسها امتیاز بگیرد، که با اهمیت ترین آنها، تلاش رئیس جمهور ترکیه برای افزایش سیطره بر سوریه و عدم اعتراض روسیه به این مساله است و حتی اردوغان انتظار دارد که در این راستا مورد حمایت روسیه نیز قرار گیرد.
تا این لحظه به نظر می رسد سیاست اردوغان توانسته است بخشی از خواسته هایش، بویژه در مورد رابطه با روسیه را محقق کند و مثال این مساله، حمله به عفریت و اشغال آن، سپس حمله به جرابلس و اشغال آن و به تاخیر انداختن عملیات نظامی آزاد سازی ادلب است. اما در تعامل با آمریکا، ترکیه هیچ موفقیتی نداشته است؛ بخصوص در دو پرونده اساسی مورد اختلاف بین واشنگتن و آنکارا؛ یعنی یگانهای حمایت کردی در سوریه و تسلیم گولن. با این حال و علیرغم شکست اردوغان در تحقق دستاوردهای مورد نظر، نیتی برای قطع رابطه با ایالات متحده ندارد و تنها به انتقاد کلامی از آن بسنده می کند.
بدیهی است که رئیس جمهور ترکیه و دولت او قادر به خروج از سیاست رقص روی بندهای ارتباط به روسیه و ایالات متحده نیستند، به این دلیل که منافع اقتصادی و سیاسی ترکیه در گرو رابطه با این دو دولت محوری در سطح جهان است.
روابط اقتصادی و تجاری ترکیه با روسیه، تفاوت زیادی با روابط آن با شوروی سابق دارد. امروز، دو کشور منافع مشترکی دارند. ترکیه روزانه کالاهای فراوانی را به بازارهای روسیه صادر می کند. علاوه بر اینکه طرحهای همکاری در زمینه انرژی نیز بین دو کشور وجود دارد که تاثیر مثبتی بر اقتصاد ترکیه می گذارد. همچنین، منافع سیاسی روسیه نیز ارتباط زیادی به ترکیه دارد و می تواند چشم به روزی داشته باشد که ترکیه و روسیه برای مقابله با هم پیمانان غربی اردوغان با یکدیگر متحد شوند.
از سوی دیگر، برای ترکیه دشوار است که کاملا به غرب پشت کند؛ چرا که منافع سیاسی، نظامی و اقتصادی زیادی وجود دارد که اردوغان نمی تواند از این منافع روی گردانده و وارد یک ماجراجویی بی سرانجام شود. از این رو، حداقل در مورد پرونده های اساسی و مهم سعی می کند رضایت غرب را جلب کند. البته انتظار می رود که اردوغان به زودی موضع خود در قبال روسیه و ایالات متحده را اشکار کند.
