سمیح صعب در روزنامه لبنانی النهار نوشت: سی سال پیش، عمر حسن البشیر سوار بر یک تانک آمد و اکنون، سوار بر یک تانک دیگر، با حکومت سودان خداحافظی می‌کند.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: نقش بشیر به پایان رسیده است و وی در حال از دست دادن دوستان منطقه‌ای خود است. وی وارد ائتلاف با قطر و عربستان شد و نیرو‌هایی را به یمن فرستاد تا در ائتلاف بین المللی به فرماندهی ریاض و برای مبارزه با حوثی‌ها مشارکت داشته باشد. روابط خود با دوحه را بهبود بخشید و پیش از آن، روابط ممتازی را با ایران برقرار کرد.
نکته ثابت در روابط منطقه‌ای بشیر آن است که وی در طول دوران حکومت خود، دوستی کاملی با مصر نداشت و در این دوره، همواره شاهد جذر و مدّ در روابط بین سودان و مصر بودیم.
در واقع، سناریوی سودان شبیه به سناریوی الجزایر است؛ ارتش الجزایر تحرکاتی انجام داد تا عبدالعزیر بوتفلیقه کناره گیری کند؛ و ارتش سودانی نیز اکنون با هدف کنار گذاشتن بشیر به جنبش درآمده است.
با این تفاوت که در مورد سرنوشت بوتفلیقه که درگیر بیماری است و به احتمال زیاد برای معالجه به خارج می‌رود، اختلافی نیست، اما در خصوص سرنوشت بشیر بحث است؛ چرا که در خارج کسی به او خوشامد نمی‌گوید؛ مگر اینکه معامله‌ای در کار باشد تا پناهگاهی برای بشیر، مثلا در عربستان فراهم شود؛ جایی که میزبان رئیس جمهور سابق تونس، زین العابدین بن علی است.
بعید است که عبدالفتاح السیسی از بشیر میزبانی کند؛ مگر در صورتی که آمریکا از مصر بخواهد، تا زمینه انتقال سیاسی در سودان، کشور استراتژیکی در شاخ آفریقا، که راه‌های دریایی و زمینی مهمی را در خود دارد، فراهم شود.
گزینه‌های دیگر آن است که کودتاگران در سودان بشیر را زندانی کرده و برای محاکمه به دادگاه‌های داخلی در این کشور واگذار کنند، همانطور که در مورد مبارک اتفاق افتاد. اما بدترین سناریو آن است که کودتاگران بشیر را به دادگاه بین المللی تحویل دهند.
بنابراین، بشیر در حال حاضر در برابر سناریو‌هایی قرار دارد که هنوز پدیدار نشده است. ایا رئیس جمهور سابق سودان سرنوشتی مشابه بن علی یا مبارک خواهد داشت؟ یا معمر القذافی؟ این مساله به زودی مشخص می‌شود.
