بن آرمبراستر در لوبلاگ نوشت: مایک پومپئو وزیر امور خارجه آمریکا هنگام پاسخگویی در سنای آمریکا با اشاره به روابط ادعایی میان ایران و القاعده، به کمپین دولت ترامپ برای برخورد نظامی با تهران شدت بخشید. اما او از اظهارنظر درباره اینکه آیا قانون مصوب سال ۲۰۰۱ که مجوز حمله به افغانستان را به دولت بوش داد، اکنون نیز برای برخورد نظامی با ایران وجهه قانونی دارد، خودداری کرد. وقتی سناتور رند پال، از او پرسید که آیا آن قانون قابل اعمال علیه ایران است یا خیر، پومپیو از پاسخ صریح طفره رفت. پومپیو در پاسخ گفت ترجیح میدهم این مسأله را به حقوقدانان بسپارم. این درحالی است که او خودش از دانشگاه هاروارد مدرک حقوق دارد.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: سپس سناتور پال پرسید اما شما مایل نیستید که شفاف بگویید آیا ایران هیچ ارتباطی با حملات یازدهم سپتامبر داشته است؟
پومپیو اگرچه مدعی شد که روابط تهران با القاعده مسلم است اما در پاسخ گفت که بحث حقوقی را به شورا می‌سپارم. او وقتی ریاست سیا را بر عهده داشت، بر روابط نزدیک میان ایران و القاعده همواره تاکید می‌کرد. به نظر می‌رسد این ادعا بخشی از تلاش وسیع‌تر دولت ترامپ شامل خروج از برجام، گفتمان تند علیه ایران و متهم کردن این کشور به نقص برجام است تا آمریکا را وارد مسیر جنگ کند.
اما نه‌تنها ادعای روابط تهران با القاعده مبنای ضعیفی دارد، بلکه مسئله شمول قانون سال ۲۰۰۱ بر جنگ با ایران نیز بی‌اساس است. گزارش مرکز مبارزه با تروریسم ارتش آمریکا در سال ۲۰۱۲ تصریح کرده که ارتباط میان ایران با گروه جهادی سنی مذهب القاعده، از ماهیت خصمانه برخوردار بوده است. سال گذشته بررسی «بنیاد نیو آمریکا» نیز در این باره به نتیجه مشابهی رسید و هیچ مدرکی ناظر بر همکاری تهران با القاعده در حملات تروریستی یافت نکرد.
وقتی در سال ۲۰۱۷ پومپیو برای نخستین بار این ادعا را مطرح کرد، کارشناسان گفتند که هرگز شاهد چنین ارتباطی نبوده‌اند و این ادعا نگاهی بیش از حد ساده‌انگارانه به حقایق است. بنابراین با توجه به واقعیت نداشتن ادعای دولت ترامپ مبنی بر ارتباط ایران با القاعده و دست داشتن تهران در حملات یازدهم سپتامبر، شمول قانون سال ۲۰۰۱ برای تجویز حمله به ایران نیز قابل دفاع نیست.
استیو ولادک و تس بریجمن دو کارشناس امنیتی معتقدند که حتی با قبول ادعای دولت ترامپ مبنی بر حضور برخی عناصر القاعده در ایران، بازهم نمی‌توان پذیرفت که قانون سال ۲۰۰۱ که به حضور این گروه‌ها در همان سال یا پیش از آن در یک کشور اشاره کرده بود، اکنون قابل استناد علیه یک کشور میزبان عناصر القاعده باشد. سناتور پال نیز در آن جلسه با اشاره به ادعای پومپیو درباره ارتباط القاعده با ایران آن را مورد تردید دانست و اظهار کرد که من نمی‌فهمم چرا دولت صریحا به شما نمی‌گوید که مجوز رویارویی مستقیم با ایران به شما اعطا نشده است. اما من رک به شما می‌گویم که کنگره به شما مجوز جنگ با ایران را نداده است.
در حقیقت هم کنگره هیچ مجوزی برای نبرد مستقیم با ایران به دولت ترامپ نداده است. همین ماه بود که گروهی از سناتورهای وابسته به هر دو حزب از جمله سناتور پال، به رهبری سناتور تام یودال لایحه‌ای پیشنهادی کردند که کاخ سفید را ملزم می‌کند بدون کسب مجوز کنگره از جنگ با ایران خودداری کند. همچنان که پال گفت، اظهارات پومپیو واقعا نگران‌کننده هستند، نه تنها به خاطر سیگنالی که درباره سیاست واشنگتن ارسال می‌کنند بلکه به خاطر توجه نسبتا ناچیزی که به خود جلب کرده است.
در شرایط عادی وقتی یک مقام ارشد دولت آمریکا همانند رفتار دولت بوش هنگام آغاز حمله به عراق، از احتمال حمله نظامی به یک کشور سخن می‌گوید، این مسأله به یک موضوع داخلی در مباحث عمومی تبدیل می‌شود. اگرچه رسانه‌ها به الفاظ ردوبدل شده میان پومپیو و پال پرداختند، اما ارزش خبری این اتفاق بسیار محدود بود. مثلاً اظهارات پومپیو در صفحه هشتم روزنامه نیویورک‌تایمز چاپ شد.
