سیلیکون ولی تا حد زیادی در مدارس ایالات متحده نفوذ کرده است. اما به نظر می رسد این موضوعی نیست که مورد علاقه والدین دانش آموزان در کانزاس سیتی باشد.
به گزارش سرویس آی تی و فناوری به نقل از نیویورک تایمز، انتخاب بسیاری از والدین دانش آموزان آمریکایی معتقدند سیستم آموزشی مبتنی بر وب که در مدارس کانزاس استفاده می شود و از الگوهای سیلیکون ولی استفاده می کند، به شدت مخرب و آزاردهنده است.
کالی فورسلوند دانش آموز 16 ساله ای که تحت این نوع از آموزش است در این خصوص گفت: "من فقط می خواهم کروم بوک خود را ببندم و به آنها بگویم که من دیگر این روش آموزشی را نمی خواهم."
هشت ماه پیش از این نیز برخی از مدارس برنامه درسی موسوم به "Summit Learning" را از فهرست برنامه های آموزشی خود خارج کردند. این برنامه یک سیستم مبتنی بر روش های آموزشی در سیلیکون ولی است که از یک رویکرد آموزشی به نام "یادگیری شخصی" استفاده می کند. این سیستم از ابزارهای آنلاین برای سفارشی کردن آموزش استفاده می کند. پلتفرمی که Summit فراهم می کند توسط مهندسان فیس بوک توسعه یافته و توسط مارک زاکربرگ مدیرعامل فیس بوک و همسرش تامین مالی می شود.
بسیاری از خانواده ها در شهرهای کانزاس، که با مدارس دولتی فقیر و بدتر شدن نمرات آزمونهای فرزندان خود دست به گریبان بودند، در ابتدا این تغییرات را پذیرفتند. برنامه های اولیه به این شکل بود که دانش آموزان روزهای زیادی را با لپ تاپ های خود می گذرانند و برای برنامه های درسی و امتحانات آنلاین، با سرعت آماده می شدند و البته معلمان به دانش آموزان برای موفقیت کمک می کردند. بنابراین اوایل ماجرا همه چیز خوب پیش می رفت تا این که کمک کم دانش آموزان با سردرد و گرفتگی دست به خانه برگشتند. بعضی از دانش آموزان می گفتند احساس اضطراب می کنند و حتی یک کودک دچار تشنج شدد.
تایسون کویینگ پدر یکی از بچه هایی که تحت این آموزش بود می گوید: روزی که از کلاس دس فرزندم بازدید کردم متوجه شدم ما به کامپیوترها، اجازه می دهیم بچه ها را آموزش دهند و بچه ها همه مانند زامبی ها شبیه به یکدیگر باشند." او فرزند خود را چند ماه پیش از این سیستم آموزشی خارج کرد.
نتایج یک پژوهش جدید نیز نشان می دهد که 77 درصد از والدینی که یک بار این برنامه را آزموده اند حاضر نیستند دوباره فرزندان خود را در این نوع کلاس درس قرار دهند و بیش از 80 درصد از آنها گفته اند که نگرانی هایی جدی برای آینده کودکان خود در مورد این پلت فرم دارند.
اما همه مثل هم فکر نمی کنند، چرا که گوردون مون، مدیر اجرایی این برنامه در مدارس، گفت: "تغییرات جدید در هر شغلی به ندرت بدون آسیب خواهد بود،طبیعی است که کودکان برای تطابق با این سیستم باید سخت تلاش کنند اما در نهایت یادگیری قابل توجهی نشان می دهند. جان بکتدرفور، مدير آموزشگاه ولینگتون نیز گفت: "اکثریت والدين ما از اين برنامه خوشحال هستند."
مقاومت والدین در کانزاس بخشی از مشکلات برنامه ای آزمایشی است که از چهار سال پیش روند خود را در مدارس دولتی ایالات متحده آغاز کرده است. جالب است بدانید این برنامه یک بار در سال 2017 به علت حواشی متعدد در برخی ایالت ها متوقف شده است. به نظر می رسد سیلیکون ولی سعی کرده است آموزش های آمریکایی را به تصویر ایده آل خود باز گرداند و حتی برای این کار از ورود نرم افزارها به مدارس استفاده کرده است، با این وجود این فرایند شکست خورده است.
سالهاست که متخصصان آموزش و پرورش در مورد شایستگی های سیستم های آموزش و یادگیری آنلاین در برابر کلاس های سنتی بحث کرده اند. طرفداران این روش ها استدلال می کنند که برنامه هایی مانند برنامه سیلیکون ولی برای کودکان، به ویژه کسانی که در شهرهای فقیرنشین زندگی می کنند، دسترسی بهتری به برنامه های درسی و معلمان با کیفیت بالا فراهم می کند. اما مخالفان در مورد زمان صرف شده با لپ تاپ ها نگرانند و استدلال می کنند که دانش آموزان در این روش ارتباطات بین فردی را از دست می دهند.
دامنه این تناقضات تا حدی بالا رفت که در نهایت تیم طراح این شیوه آموزشی تصمیم گرفت که بخشی از تحصیلات دانشگاهی دانشگاه هاروارد را برای تحقیق در زمینه سیاست های آموزش و پرورش اختصاص دهد. تام کین، استاد ارشد هاروارد که این ارزیابی را تهیه می کند، می گوید که از سخن گفتن در مورد برنامه های تدریس آنلاین سردرگم است.
زاکربرگ از پروژه آموزشی تحت وب از سال 2014 حمایت کرد و پنج مهندس فیس بوک را برای توسعه نرم افزار آموزشی استخدام کرد. در سال 2015، او نوشت که برنامه مذکور سرانجام به "رفع نیازهای فردی و منافع دانشجویان" کمک می کند و این فناوری "زمان را برای معلم ها نیز آزادتر می کند. بر همین اساس از سالل 2016 وی و همسرش حدود 99 میلیون دلار را به کمک هزینه برنامه آموزشی اختصاص دادند.
با همه مخالفت ها برخی از والدین نیز از این برنامه دفاع می کنند برای مثال مک فرسون، یکی از والدین که دندانزشک است می گوید: این روش آموزشی باعث می شود هر کودک زمین بازی مخصوص به خود را داشته باشد. این برنامه بدی نیست و بسیار سریعتر از حد انتظار قضاوت شده است.
اما شرایط همه کودکان یکسان نیست و همین موضوع را پیچیده تر می کند. برای مثال، امی جکسون، پرستار شبانه در ولینگتون، دختری 12 ساله به نام مگان دارد که مبتلا به صرع است و متخصص مغز و اعصاب توصیه کرده است که مدت زمان استفاده وی از صفحه نمایش هوشمند به 30 دقیقه در روز محدود شود. اما روش آموزشی جدید مدرسه محلی باعث تشنج های متعدد مگان شده است.
مسئله بعدی این است که والدین نگرانند کودکانشان به بهانه برنامه تحصیلی تحت وب سر از وبسایت های نامعتبر و خطرناکی درآورند که تا پیش از این مورد تایید والدینشان نبوده اند. عدم ارتباط مستقیم با معلمان نیز موضوع دیگری است که از دید افراد به عنوان موضوعی نامعتبر ارزیابی می شود.
سیلیکون ولی تا حد زیادی در مدارس ایالات متحده نفوذ کرده است. اما به نظر می رسد این موضوعی نیست که مورد علاقه والدین دانش آموزان در کانزاس سیتی باشد.
به گزارش سرویس آی تی و فناوری به نقل از نیویورک تایمز، انتخاب بسیاری از والدین دانش آموزان آمریکایی معتقدند سیستم آموزشی مبتنی بر وب که در مدارس کانزاس استفاده می شود و از الگوهای سیلیکون ولی استفاده می کند، به شدت مخرب و آزاردهنده است.
کالی فورسلوند دانش آموز 16 ساله ای که تحت این نوع از آموزش است در این خصوص گفت: "من فقط می خواهم کروم بوک خود را ببندم و به آنها بگویم که من دیگر این روش آموزشی را نمی خواهم."
هشت ماه پیش از این نیز برخی از مدارس برنامه درسی موسوم به "Summit Learning" را از فهرست برنامه های آموزشی خود خارج کردند. این برنامه یک سیستم مبتنی بر روش های آموزشی در سیلیکون ولی است که از یک رویکرد آموزشی به نام "یادگیری شخصی" استفاده می کند. این سیستم از ابزارهای آنلاین برای سفارشی کردن آموزش استفاده می کند. پلتفرمی که Summit فراهم می کند توسط مهندسان فیس بوک توسعه یافته و توسط مارک زاکربرگ مدیرعامل فیس بوک و همسرش تامین مالی می شود.
بسیاری از خانواده ها در شهرهای کانزاس، که با مدارس دولتی فقیر و بدتر شدن نمرات آزمونهای فرزندان خود دست به گریبان بودند، در ابتدا این تغییرات را پذیرفتند. برنامه های اولیه به این شکل بود که دانش آموزان روزهای زیادی را با لپ تاپ های خود می گذرانند و برای برنامه های درسی و امتحانات آنلاین، با سرعت آماده می شدند و البته معلمان به دانش آموزان برای موفقیت کمک می کردند. بنابراین اوایل ماجرا همه چیز خوب پیش می رفت تا این که کمک کم دانش آموزان با سردرد و گرفتگی دست به خانه برگشتند. بعضی از دانش آموزان می گفتند احساس اضطراب می کنند و حتی یک کودک دچار تشنج شدد.
تایسون کویینگ پدر یکی از بچه هایی که تحت این آموزش بود می گوید: روزی که از کلاس دس فرزندم بازدید کردم متوجه شدم ما به کامپیوترها، اجازه می دهیم بچه ها را آموزش دهند و بچه ها همه مانند زامبی ها شبیه به یکدیگر باشند." او فرزند خود را چند ماه پیش از این سیستم آموزشی خارج کرد.
نتایج یک پژوهش جدید نیز نشان می دهد که 77 درصد از والدینی که یک بار این برنامه را آزموده اند حاضر نیستند دوباره فرزندان خود را در این نوع کلاس درس قرار دهند و بیش از 80 درصد از آنها گفته اند که نگرانی هایی جدی برای آینده کودکان خود در مورد این پلت فرم دارند.
اما همه مثل هم فکر نمی کنند، چرا که گوردون مون، مدیر اجرایی این برنامه در مدارس، گفت: "تغییرات جدید در هر شغلی به ندرت بدون آسیب خواهد بود،طبیعی است که کودکان برای تطابق با این سیستم باید سخت تلاش کنند اما در نهایت یادگیری قابل توجهی نشان می دهند. جان بکتدرفور، مدير آموزشگاه ولینگتون نیز گفت: "اکثریت والدين ما از اين برنامه خوشحال هستند."
مقاومت والدین در کانزاس بخشی از مشکلات برنامه ای آزمایشی است که از چهار سال پیش روند خود را در مدارس دولتی ایالات متحده آغاز کرده است. جالب است بدانید این برنامه یک بار در سال 2017 به علت حواشی متعدد در برخی ایالت ها متوقف شده است. به نظر می رسد سیلیکون ولی سعی کرده است آموزش های آمریکایی را به تصویر ایده آل خود باز گرداند و حتی برای این کار از ورود نرم افزارها به مدارس استفاده کرده است، با این وجود این فرایند شکست خورده است.
سالهاست که متخصصان آموزش و پرورش در مورد شایستگی های سیستم های آموزش و یادگیری آنلاین در برابر کلاس های سنتی بحث کرده اند. طرفداران این روش ها استدلال می کنند که برنامه هایی مانند برنامه سیلیکون ولی برای کودکان، به ویژه کسانی که در شهرهای فقیرنشین زندگی می کنند، دسترسی بهتری به برنامه های درسی و معلمان با کیفیت بالا فراهم می کند. اما مخالفان در مورد زمان صرف شده با لپ تاپ ها نگرانند و استدلال می کنند که دانش آموزان در این روش ارتباطات بین فردی را از دست می دهند.
دامنه این تناقضات تا حدی بالا رفت که در نهایت تیم طراح این شیوه آموزشی تصمیم گرفت که بخشی از تحصیلات دانشگاهی دانشگاه هاروارد را برای تحقیق در زمینه سیاست های آموزش و پرورش اختصاص دهد. تام کین، استاد ارشد هاروارد که این ارزیابی را تهیه می کند، می گوید که از سخن گفتن در مورد برنامه های تدریس آنلاین سردرگم است.
زاکربرگ از پروژه آموزشی تحت وب از سال 2014 حمایت کرد و پنج مهندس فیس بوک را برای توسعه نرم افزار آموزشی استخدام کرد. در سال 2015، او نوشت که برنامه مذکور سرانجام به "رفع نیازهای فردی و منافع دانشجویان" کمک می کند و این فناوری "زمان را برای معلم ها نیز آزادتر می کند. بر همین اساس از سالل 2016 وی و همسرش حدود 99 میلیون دلار را به کمک هزینه برنامه آموزشی اختصاص دادند.
با همه مخالفت ها برخی از والدین نیز از این برنامه دفاع می کنند برای مثال مک فرسون، یکی از والدین که دندانزشک است می گوید: این روش آموزشی باعث می شود هر کودک زمین بازی مخصوص به خود را داشته باشد. این برنامه بدی نیست و بسیار سریعتر از حد انتظار قضاوت شده است.
اما شرایط همه کودکان یکسان نیست و همین موضوع را پیچیده تر می کند. برای مثال، امی جکسون، پرستار شبانه در ولینگتون، دختری 12 ساله به نام مگان دارد که مبتلا به صرع است و متخصص مغز و اعصاب توصیه کرده است که مدت زمان استفاده وی از صفحه نمایش هوشمند به 30 دقیقه در روز محدود شود. اما روش آموزشی جدید مدرسه محلی باعث تشنج های متعدد مگان شده است.
مسئله بعدی این است که والدین نگرانند کودکانشان به بهانه برنامه تحصیلی تحت وب سر از وبسایت های نامعتبر و خطرناکی درآورند که تا پیش از این مورد تایید والدینشان نبوده اند. عدم ارتباط مستقیم با معلمان نیز موضوع دیگری است که از دید افراد به عنوان موضوعی نامعتبر ارزیابی می شود.
