جواد رستم زاده- دهه، دهه پرسپولیس نیست! همان گونه که دهه رئال نیست و همان گونه که دهه مارسی و لیورپول نیست.

به گزارش انتخاب، فوتبال با وجود تمام غیرقابل پیش بینی بودنش اما قانون های نانوشته و غیرقابل تغییر خود را دارد.
برنده 4 داربی پیاپی و مدعی اول قهرمانی امروز پایه هایش نه 3-2 سال قبل و نه 5 سال قبل که درست یک دهه پیش بنا نهاده شد. دهه ای که استقلال کارخانه ستاره سازی اش افتان و خیزان دودش هنوز به هوا بود و فصلی چند پدیده روی نقاله تولیدش سوسو می زد.
خاطرم هست روزی که سردار ملاحی جباری و حیدری را از تیم جوانان و امید استقلال به عنوان سرباز به ابومسلم آورد، سر تمرین گپی کوتاه با جباری زدم. خون سردی و تمرکزش در ارسال پاس های طلایی جلب توجه می کرد. بیوگرافی اش را پرسیدم و این که از کجا شروع کرده و کجا را نشانه رفته است. شکل حرف زدنش با هم صنفی هایش متفاوت بود. همان روز اول فهمیدم که اهل کتاب است و مطالعه. فهمیدم که نیامده تا 2روزه برود. با این که هنوز سرباز بود و با ستاره های آن روزها از لحاظ شهرت و تجربه بازی فاصله فراوانی داشت اما ایده هایش به سن و سالش نمی خورد. با این حال یک جمله اش چشانم را گرد کرد. جباری آن روز گفت دارم برای استقلال 10 سال بعد تمرین می کنم.
او چند ماه بعد البته تیموریان و مولایی را هم به ملاحی توصیه کرد و با اصرار زیاد به ابومسلم آورد و به گفته میثاقیان بارها و بارها پای بی انضباطی و حواس پرتی های خلعتبری و بادامکی ایستاد و به آنها فوتبال یاد داد.
از آن روزها تا این روزها البته خیلی چیزها تغییر کرده است. پرسپولیس از ستاره های ممتاز آن روزها خالی شده و البته جایگزینی برای آنها نداشته و پر شده از بازیکنان متوسط عابدزاده و محرمی و محمدخانی و بزیک و استیلی و دایی ها رفته اند و پرسپولیس طی تمام این رفتن های بزرگ ورودی بزرگی نداشته است. دهه 80 که شروع می شد ستاره های استقلال صیقل خورده به خانه بر می گشتند و پرسپولیس تبدیل به مصرف کننده ای می شد که در پس پول پرست شدن ستاره ها توفیقی در بازسازی بدنه نحیف خودش نداشت.
استقلال، طالب لو، قربانی، صادقی، حیدری، جباری و... را که دست ساز خودش بودند بدون هیچ زحمتی و هزینه ای به ترکیبش اضافه می کرد و پرسپولیس چشم به خروجی تیم هایی چون ملوان، فجرسپاسی، ابومسلم و... داشت و با هزار مشقت و پول های گزاف تیمی می ساخت متوسط. در تمام این سال ها کدام بازیکن زا تیم های پایه پرسپولیس خارج شد که چشمی را خیره کرده باشد؟از بازیکنی خارج شد؟
آن ور دنیا هم داستان همین است. آنچه که بر رئال- بارسا هم گذشت همین بود. فلورنتینو پرس کهکشانش را با ستاره های چند ملیتی ساخت و بارسا آکادمی یگانه ساخت و البته دهه 90-80 را به قبضه خود درآورد. پرسپولیس و رئال حالاحالاها باید پشت سر استقلال و بارسلونا روزگار سر کنند تا شاید نسلی نو بیاید و معادلات را برهم زند.
پرسپولیس و رئال با این اوضاع 4 داربی را باخته اند و اگر شانس یارشان نباشد 4داربی بعد را هم خواهند باخت. جالب این که درد آنها با تغییر سرمربی و آوردن ستاره ها هم حل نخواهد شد. تنها گذر زمان و تدبیر مدیران عالی آنهاست که می تواند داستان را تغییر دهد.
استقلال و بارسا را امروز دست سازهای خودشان راه می برند. اینجا تیموریان، جباری و حیدری هر تیمی را بیچاره می کنند و آنجا مسی و اینیستا و چابی. اینجا برای پرسپولیس تنها کریمی مانده و آنجا برای رئال، رونالدو و اوزیل. بقیه هم متوسط هستند و حداقل اینکه از پس تولیدات دشمنان ابدی شان بر نمی آیند.
می خواهم بگویم پرسپولیس یا باید دعا کند که نسل رو شده استقلال یا زود به پایان خط برسد یا با چند سالی خون جگر خوردن نسلی را خودش بسازد که بتواند جلوی این استقلال را بگیرد وگرنه شاید به همین زودی ها استقلالی ها شکست سال 52 خودشان را سرانجام پس از 40 سال جبران کنند