به گزارش خبرگزاری مهر، سیارکی 198 متری می تواند حاوی فلزاتی از خانواده پلاتینیوم به ارزش بیش از یک میلیارد دلار باشد یا مقادیر باورنکردنی یخ یا آب درون آن پنهان شده باشد، ماده ای که شاید در فضا از ارزش بالاتر از پلاتینیوم برخوردار باشد زیرا می توان به سرعت آن را به سوخت تبدیل کرد.
با این همه استخراج این منابع چالشهای منحصر به فردی را به دنبال دارد برای مثال گرانش نزدیک به صفر سیارکها و سرعت بالای چرخش آنها به این معنی است که سیارک-نوردان باید همه چیز، از جمله خودشان را به بدنه سیارک وصل کنند و یا خطر شناور ماندن در سطح سیارک را به جان بخرند.
بر اساس گزارش گیزمگ، اکنون سه سفر فضایی به سیارکهای مختلف انجام شده و برنامه هایی نیز برای سفرهای آینده به این اجرام شناور در فضا تدوین شده اند.
فضاپیمای NEAR Shoemaker اولین فضاپیمایی است که در سال 2001 بر روی یک سیارک فرود آمده است. پس از آن کاوشگر هایابوسای ژاپن در سال 2010 به عنوان اولین فضاپیمایی معرفی شد که توانست از یک سیارک به زمین بازگشته و نمونه هایی را به همراه خود بیاورد. کاوشگر "داون" نیز از سال 2011 سفر خود را در مدار سیارک وستا آغاز کرده است.
ناسا قصد دارد تا سال 2025 فضانوردانش را بر روی یک سیارک فرود بیاورد. تا سال 2035 ماموریتهای فضایی طولانی مدت امکان تولید تجاری سوخت هیدروژنی بر روی سیارکها را امکان پذیر خواهند ساخت و در سال 2050 نیز کاسته شدن از هزینه سفرهای فضایی می تواند استخراج فلزات از درون معادن سیارکی را به فرایندی سودآور تبدیل کند.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، در ادامه مراحل و تکنیکهایی که در آینده برای استخراج مواد ارزشمند معدنی و طبیعی از دل سیارکها انجام خواهند گرفت در تصاویری شبیه سازی شده معرفی شده اند:
استخراج سطحی
روباتها در آینده می توانند سنگهای فلز دار را با استفاده از شانه های مغناطیسی جمع آوری کرده و سپس آنها را برای پالایش به ایستگاه مرکزی انتقال می دهد
حفاری
معدنچیان می توانند با استفاده از سیستم روباتیک دوگانه ای در اعماق سیارک حفاری کنند، این سیستم روباتی مجهز به لیزر است که می تواند مواد را تا روی سطح سیارک بالا بکشاند و در این بخش روباتی دیگر مواد استخراج شده را به مرکز پالایش خواهد برد
پالایش
پالایشگاه های زمینی معمولا مواد را بر اساس جرمشان جداسازی می کنند؛ در یک سیارک با گرانش پایین، معدنچیان باید برای پالایش از سانتریفیوژها استفاده کنند
اتصال به سیارک
دانشمندانی که بر روی راهکارهای جلوگیری از پرتاب شدن معدنچیان از سطح سیارک به میان فضا مطالعه می کنند به سیستمهای مختلفی، از طنابی و سنگرهای زمینی گرفته تا مواد چسبی، نیزه ها و کوله پشتی های جت دار اندیشیده اند تا از فضانوردان در برابر گرانش محدود سیارک محافظت کنند
سوخت گیری
فضاپیماهایی که در مسیر خود به سوی مریخ و یا مقصدی دورتر قرار دارند می تواند آبهای استخراج شده از یک سیارک را در میان راه خریداری کرده و سپس با استفاده از الکترولیز آن را به اکسیژن و هیدروژن تبدیل کنند تا بتوانند از اکسیژن آن برای تنفس و از هیدروژن آن به عنوان سوخت استفاده کنند
به گزارش خبرگزاری مهر، سیارکی 198 متری می تواند حاوی فلزاتی از خانواده پلاتینیوم به ارزش بیش از یک میلیارد دلار باشد یا مقادیر باورنکردنی یخ یا آب درون آن پنهان شده باشد، ماده ای که شاید در فضا از ارزش بالاتر از پلاتینیوم برخوردار باشد زیرا می توان به سرعت آن را به سوخت تبدیل کرد.
با این همه استخراج این منابع چالشهای منحصر به فردی را به دنبال دارد برای مثال گرانش نزدیک به صفر سیارکها و سرعت بالای چرخش آنها به این معنی است که سیارک-نوردان باید همه چیز، از جمله خودشان را به بدنه سیارک وصل کنند و یا خطر شناور ماندن در سطح سیارک را به جان بخرند.
بر اساس گزارش گیزمگ، اکنون سه سفر فضایی به سیارکهای مختلف انجام شده و برنامه هایی نیز برای سفرهای آینده به این اجرام شناور در فضا تدوین شده اند.
فضاپیمای NEAR Shoemaker اولین فضاپیمایی است که در سال 2001 بر روی یک سیارک فرود آمده است. پس از آن کاوشگر هایابوسای ژاپن در سال 2010 به عنوان اولین فضاپیمایی معرفی شد که توانست از یک سیارک به زمین بازگشته و نمونه هایی را به همراه خود بیاورد. کاوشگر "داون" نیز از سال 2011 سفر خود را در مدار سیارک وستا آغاز کرده است.
ناسا قصد دارد تا سال 2025 فضانوردانش را بر روی یک سیارک فرود بیاورد. تا سال 2035 ماموریتهای فضایی طولانی مدت امکان تولید تجاری سوخت هیدروژنی بر روی سیارکها را امکان پذیر خواهند ساخت و در سال 2050 نیز کاسته شدن از هزینه سفرهای فضایی می تواند استخراج فلزات از درون معادن سیارکی را به فرایندی سودآور تبدیل کند.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، در ادامه مراحل و تکنیکهایی که در آینده برای استخراج مواد ارزشمند معدنی و طبیعی از دل سیارکها انجام خواهند گرفت در تصاویری شبیه سازی شده معرفی شده اند:
استخراج سطحی
روباتها در آینده می توانند سنگهای فلز دار را با استفاده از شانه های مغناطیسی جمع آوری کرده و سپس آنها را برای پالایش به ایستگاه مرکزی انتقال می دهد
حفاری
معدنچیان می توانند با استفاده از سیستم روباتیک دوگانه ای در اعماق سیارک حفاری کنند، این سیستم روباتی مجهز به لیزر است که می تواند مواد را تا روی سطح سیارک بالا بکشاند و در این بخش روباتی دیگر مواد استخراج شده را به مرکز پالایش خواهد برد
پالایش
پالایشگاه های زمینی معمولا مواد را بر اساس جرمشان جداسازی می کنند؛ در یک سیارک با گرانش پایین، معدنچیان باید برای پالایش از سانتریفیوژها استفاده کنند
اتصال به سیارک
دانشمندانی که بر روی راهکارهای جلوگیری از پرتاب شدن معدنچیان از سطح سیارک به میان فضا مطالعه می کنند به سیستمهای مختلفی، از طنابی و سنگرهای زمینی گرفته تا مواد چسبی، نیزه ها و کوله پشتی های جت دار اندیشیده اند تا از فضانوردان در برابر گرانش محدود سیارک محافظت کنند
سوخت گیری
فضاپیماهایی که در مسیر خود به سوی مریخ و یا مقصدی دورتر قرار دارند می تواند آبهای استخراج شده از یک سیارک را در میان راه خریداری کرده و سپس با استفاده از الکترولیز آن را به اکسیژن و هیدروژن تبدیل کنند تا بتوانند از اکسیژن آن برای تنفس و از هیدروژن آن به عنوان سوخت استفاده کنند
