د. وفيق ابراهيم در البناء چاپ بیروت نوشت: احتمال شعله ور شدن جنگ بین ایران و آمریکا در مقیاس گسترده ای از خاورمیانه، با تلاشهایی به هدایت روسیه و با حمایت اروپا همزمان شده است. این کشورها به دنبال عدم خروج ایران از توافق هسته ای هستند.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: اصرار روسیه و اروپا به این دلیل است که طبق محاسبات آنها، جنگ در خاورمیانه، در چارچوب درگیری بین ایران و آمریکا باقی نمی ماند و در ادامه آن، امکان رسیدن جنگ به عربستان، عراق، لبنان، یمن و اسرائیل هم وجود دارد؛ انچه که باعث مهاجرت میلیونها نفر از این کشور ها به سمت کشورهای اروپایی و ترکیه شده، به اقتصاد انها ضربه می زند و از نقش اقتصادی و استراتژیک روسیه نیز می کاهد. از سوی دیگر، در این شرایط امکان بازگشت داعش وجود دارد.
بر همین اساس، مصلحت روسیه، آلمان و فرانسه در آن است که طرح جنگ طلبانه آمریکا را مهار کنند؛ طرحی که تنها منافع آمریکا در راستای افزایش نفوذ جهانی اش را تقویت کرده و به دیگر دولتها آسیب می رساند.
اروپایی ها از این اهداف آمریکا آگاهند، اما قدرت سیاسی، اقتصادی و نظامی لازم برای خروج از زیر چتر امریکا را ندارند؛ به همین دلیل، روسیه را قدرتی می دانند که توان مقابله با طمع های آمریکا را دارد. اما مساله اینجاست که تا کنون ایران این وساطتها را نپذیرفته است.
در این میان، درخواست امریکا از شهروندان خود مبنی بر خودداری از سفر به عراق و لبنان در این مرحله، در چارچوب تلاش های آن برای برانگیختن احساس دشمنی با ایران در منطقه جای می گیرد؛ با این بهانه که ایران باعث ایجاد تنش سیاسی و اقتصادی در منطقه شده است.
در این شرایط، ایا طبیعی است که دیوید ساترفیلد معاون وزیر خارجه آمریکا به لبنان سفر کرده، مستقیما با مسئولان این کشور در مورد مرزهای لبنان با فلسطین اشغالی صحبت کند و از مردم آمریکا بخواهد به لبنان و عراق سفر نکنند؟
چیزی شبیه به مسابقه بین تلاشهای آمریکا برای انفجار در منطقه، وجود دارد، که البته به نظر می رسد مقاومت تهران به همراه طرح روسیه که مورد حمایت فرانسه و المان است، قادر به شکست تلاش های آمریکا در این زمینه باشد. این نکته به خوبی در محکومیت صریح جنگ طلبی آمریکا از سوی آلمان که توسط مرکل بیان شد، نمود می یابد؛ که طبق گفته او، ایران به توافق هسته ای پایبند است و همین مساله دلایل آمریکا برای جنگ را از بین می برد. مشابه همین مطلب از سوی رئیس جمهور روسیه و چین نیز بیان شده است.
تلاش روسیه و اروپا بر این پایه استوار است که یک میلیون و 500 هزار بشکه نفت ایران در روز صادر شود. بدیهی است که دولتهایی نظیر چین، المان و فرانسه می توانند توافق هایی با ایران امضا کنند که بر اساس آن، در مقابل بهای نفت ایران، کالاهای مورد نیاز این کشور به آن واگذار شود. و این علاوه بر قدرت چین، روسیه و ترکیه برای وارد کردن حجم بیشتری از نفت ایران و فروش دوباره آن است.
در مقابل، روسیه و اروپا اصرار دارند که ایران یک موضع مشخص در مورد التزام کامل به بندهای توافق هسته ای داشته باشند، تا در این باره بهانه ای به آمریکا ندهند.
تا کنون، ایران موافقت خود را اعلام نکرده است؛ چرا که منتظر نتیجه مذاکرات روسیه و اروپا و توانایی آنها برای دور زدن تحریمهای شدید آمریکا علیه تهران است و می خواهد بداند میزان اثربخشی تدابیر آنها برای مهار گزینه جنگ از سوی آمریکا، چه اندازه است.
اما ایا روسیه و اروپا موفق به جلوگیری از وقوع جنگ می شوند؟ می توان روی توانایی های فراوان ایران و هم پیمانان آن که در سراسر خاورمیانه پراکنده هستند، و نیز، تلاش های روسیه برای طرح گزینه های جایگزین حساب کرد. تمام این عناصر، منطق مذاکره را بر جنگ، غلبه می دهد؛ جنگی که موجب کاهش بیشتر نفوذ آمریکا در منطقه شده و دایره تنشها در خاورمیانه و تمام جهان را گسترده تر می کند.
مترجم: مریم نصرالهی