یوسی ورتر در هاآرتص نوشت: شمارش معکوس برای پایان دوران نتانیاهو در روز پنجشنبه 30 ام ماه مه شروع شد. قرار بود بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل همان روز با احزاب متحد برای تشکیل دولت جدید به توافق برسد. نخست وزیر اسرائیل به دنبال ایجاد ائتلافی از راستگرایان میانه رو، راستگراهای افراطی و ارتودوکس ها بود. پارلمان اسرائیل سپس می بایست دوشنبه هفته بعد پنجمین دولت ائتلافی نتانیاهو را تایید می کرد. نتانیاهو از سال 2009 قدرت را در دست داشته است اما او در سال گذشته درگیر چندین پرونده فساد بود.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این متن آمده است: متحدان نتانیاهو در حال تلاش برای تامین مصونیت قضائی وی از پیگرد قانونی بوده اند. بعد از تشکیل دولت قرار بود که پارلمان در مورد تصویب دو لایحه مهم تصمیم گیری کند. یکی از لایحه ها مربوط به اعطای مصونیت به نتانیاهو بود. در لایحه دوم نیز قرار بود در مورد کاهش اختیارات دادگاه عالی اسرائیل بحث شود.
اما اختلافات بین احزاب باعث شد تشکیل دولت ائتلافی با موفقیت روبرو نشود. مردم (سرزمین های اشغالی) دوباره در تاریخ 17 سپتامبر به پای صندوق های رأی خواهند رفت. نتانیاهو می داند که به زودی کیفرخواستی علیه او صادر خواهد شد. با وجود این، قرار است دوباره انتخابات سراسری برگزار شود. متاسفانه هیچ کدام از اعضای حزب لیکود از نتانیاهو نخواسته اند که از مقام خود کنار بکشد.
نتانیاهو روز چهارشنبه متوجه شد که دورانش به پایان رسیده است. در تاریخ 17 سپتامبر انتخابات جدیدی برای تشکیل دولت انجام خواهد شد اما جلسه دادگاه او تقریبا یک ماه قبل از تشکیل دولت جدید برگزار می شود. با توجه به اینکه پارلمان اسرائیل نمی تواند تا زمان تشکیل دولت جدید به او مصونیت قضایی بدهد، احتمالا دادستان کل اسرائیل کیفرخواستی علیه او صادر خواهد کرد. بسیار بعید به نظر می رسد که متحدان نتانیاهو حاضر به تشکیل ائتلاف با کسی باشند که عملا به پایان دوران سیاسی خود رسیده است.
روز چهارشنبه، 29 مه یکی از ننگین‌ترین روزهای تاریخ اسرائیل بود. نمایندگان پارلمان برای رای گیری در مورد انحلال کنست گرد هم آمدند. نتانیاهو بعد از شکست در تشکیل دولت ائتلافی وارد تالار مجلس شد. در گذشته فقط دو کاندیدای نخست وزیری موفق به تشکیل دولت نشده بودند: شیمون پرز در سال 1990 و تزیپی لیونی در سال 2008. پرز نتوانست 65 عضو پارلمان را در ائتلاف خود جمع کند. لیونی نیز یک سیاست مدار مبتدی بود که تجربه تشکیل دولت ائتلافی را نداشت.
بنابراین، نتانیاهو سومین کاندیدای نخست وزیری در اسرائیل است که موفق به تشکیل دولت ائتلافی نمی شود. این درحالی است که احزاب راست گرا به پیروزی بزرگی در انتخابات دست پیدا کرده بودند و هیچ کس به اندازه نتانیاهو در تشکیل دولت تجربه نداشته است. اما حالا تردیدهای بزرگی در مورد ائتلاف راست گراها در اسرائیل وجود دارد. یکی از دلایل عدم تشکیل دولت جدید اصرار آویگدور لیبرمن، رهبر حزب راست گرای «خانه ما» بر تصویب لایحه مربوط به خدمت سربازی یهودیان ارتدوکس در ارتش اسرائیل بود. بدون شک تا زمانی که نتانیاهو رهبری ائتلاف احزاب راست را بر عهده داشته باشد، دیگر نمی توان لیبرمن را به عنوان جزئی از این ائتلاف در نظر گرفت.
بحران اخیر در واقع دومین شکست بزرگ سیاسی نتانیاهو در دهه گذشته محسوب می‌شود. او پنج سال قبل تلاش کرده بود که از انتخاب اویگدور لیبرمن به عنوان رئیس اسرائیل جلوگیری کند. اما نتانیاهو در نمایش شرم آور خود در روز چهارشنبه حتی تلاش کرد برخی گروه های چپ گرا در پارلمان را برای تشکیل دولت جدید قانع کند. اما هیچ کدام از نقشه های او برای فرار از این بحران به نتیجه نرسیدند.
نتانیاهو تلاش کرد با پیشنهادات خود بسیاری از مقامات را وسوسه کند. برای مثال، او پست های وزارت دفاع و وزارت اقتصاد را به ترتیب به تال روسو و آوی گابای از حزب کارگر اسرائیل پیشنهاد داد. وزارت دادگستری نیز به شلی یاچیموویچ از حزب کارگر پیشنهاد شد. توجه داشته باشیم که نتانیاهو برای فرار از پیگیرد قضایی تصمیم گرفت که انتخابات را زودتر از موعد مقرر برگزار کند. مطابق با قوانین اسرائیل، او بعد از تشکیل دولت می توانست حتی بعد از صدور کیفرخواست نیز به کار خود ادامه دهد. اما تلاش های وی برای قانع کردن نمایندگان احزاب به شکست منجر شدند.
نمایش خجالت آور روز چهارشنبه نشان می دهد که مذاکرات احزاب مختلف برای تشکیل دولت ائتلافی تا چه اندازه فاجعه بار بوده است. نتانیاهو باید زودتر مذاکرات خود را به صورت مخفیانه انجام میداد. او حتی از زمان اعلام نتیجه انتخابات به نیت واقعی آویگدور لیبرمن برای تشکیل ائتلاف راست گراها مشکوک بود. پس چرا زودتر گزینه جایگزینی برای مذاکره و تشکیل ائتلاف خود پیدا نکرد؟ با اطمینان می توانیم بگوییم که تکبر و غرور بالای نتانیاهو برایش گران تمام شد.
