مقام «پاپ» یا به عبارتی بلندپایه ترین مقام مذهبی کاتولیک ها یکی از مهمترین مقام هایی است که پس از درگذشت یا عزل پاپ پیشین انتخاب می شود. اما در طول تاریخ دوره هایی بوده که یا خبری از پاپ جدید نبود یا اساسا بیش از یک پاپ وجود داشت.
به گزارش سرویس خواندنی های انتخاب، از سال 1409 تا 1417، کلیسای کاتولیک سه پاپ رقیب داشت که هر یک دیگری را غیرقانونی و ناموجه می دانستند.
شاید برایتان سوال باشد اصلا این ماجرا از کجا شروع شد؟ ریشه این ماجرا به حدود 3 دهه قبل باز از آن تاریخ برمی گردد، یعنی زمانی که در سال 1378، کاردینالهای کلیسای کاتولیک از پاپ تازه انتخاب شده ناراضی بودند، بنابراین آنها انتخاب دیگری را معرفی کردند. با توجه به این که مقام های قانونی حاضر به پذیرش پاپ ثانویه نشدند برای مدتی طولانی کاتولیک ها دو پاپ متفاوت داشتند.
این دو پاپ هر دو قانونی و البته هر دو غیرقانونی بودند. اما فارغ از این که موضوع مذکور تا چه حد اشتباه بود، نقش محوری و پررنگی در تخریب چهره کلیسا ایفا می کرد. درواقع برخی افراد از مذاهب دیگر کاتولیگ ها را به خاطر نداشتن پاپ واحد مورد تمسخر قرار می دادند.
دو پاپ رقیب هر دو مرتب در وعظ های خود ادعا می کردند که پاپ واقعی هستند و دیگری غیرقانونی است. این موضوع باعث ایجاد سردرگمی برای کاتولیک ها شد و به حسن شهرت کلیسا آسیب رساند. در نهایت در سال 1409، کلیسای جامع رم سعی کرد مشکل را با انتخاب یک پاپ سوم حل کند و در نتیجه کاتولیک ها در یک دوره نه چندان کوتاه سه پاپ متفاوت داشتند.
در نهایت در سال 1417 هنگامی که یک شورای ویژه برای انتخاب پاپ تشکیل شد، انتخابات یک پاپ جدید؛ مارتین وات شرایط را آسان کرد.
