حسام كنفانی در العربی الجدید نوشت: طی روزهای گذشته سه نشست در مکه برگزار شد که هیچ یک با نتیجه مورد نظر سعودیها همراه نشد. در نهایت همه شرکت کننده ها به کشورهای خود بازگشتند، اما همچنان سوالهایی وجود دارد مبنی بر اینکه هدف اصلی از برگزاری این نشست های عربی، اسلامی و مربوط به دول خلیج فارس چیست؟ عربستان به دنبال چه بود؟ نقش آمریکا در این میان چیست؟ آیا ایران تنها هدف بود یا اهداف دیگری هم در پشت این نشستها قرار داشتند؟
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: بیانیه های صادر شده در این نشستها با اظهارات مسئولان آمریکایی پیش از برگزاری نشستهای مذکور، تفاوت نداشت و مجموعه ای بود از تهدیداتی که متوجه ایران شد.
مشخص است که نشستهای سه گانه، پروپاگاندایی از سوی عربستان و هم پیمانان آن در مقابل حاضرین بود، پروپاگاندایی مبنی بر اینکه منطقه در حال حرکت به سمت نوع تازه ای از تنش است که ممکن است لزوما درگیری مستقیم با ایران نباشد و طرفهایی را در بر گیرد که از سوی تهران مدیریت می شوند؛ از جمله حوثی ها در یمن. به نظر می رسد این پیام با تمایل مستقیم آمریکا ارسال شده باشد؛ بویژه پس از اظهارات جان بولتون که همزمان با برگزاری نشستها بود و با وجود اشاره های سخنگوی ائتلاف عربی در مورد نقش حوثی ها در انفجارهای الفجیره.
اما آیا این بدان معناست که دولت آمریکا پس از رسیدن به اجماعی که قصد داشت از سوی عربستان برای مقابله با ایران دست یابد، وارد تنش بزرگتری خواهد شد؟ قطعا امور به این شکل پیش نمی رود و حمایتی که عربستان و امارات در برابر ایران به دست آورده اند، در حدّ چک های بی محلی است که دولت آمریکا نمی تواند آن را پاس کند.
ایالات متحده در حال حاضر بیش از هر چیز به مساله معامله قرن توجه دارد و بی شک سعی داشت از این نشستها در همین راستا بهره ببرد.
با این حال، محاسبات عربستان و ایالات متحده در مورد نحوه مقابله با ایران با یکدیگر متفاوت است؛ محور سعودی به عملیات میدانی اصرار دارد، اما آمریکا بر پایه راهبرد «بیزنس» که گزینه های ترامپ متکی بر آن است، همچنان از این رویارویی نظامی دوری می کند.
