مصاحبه زنده برانکو درباره دلایل جدایی از پرسپولیس نکات مهمی داشت اما مهمترین‌شان چیزی بود که ایمان یافته در ایران و باشگاه‌هایش محقق نمی‌شود.
او از پایان کار حرفه ای در تهران و پروژه پرسپولیس گفته بود . از اینکه دلش یک شروع حرفه ای جدید می خواسته و با پرسپولیس به سقف خواسته هایش رسیده است.
او گفته به عربستان و الاهلی رفته تا اگر ۴ سال کرد کرد برایش امکان قهرمانی در آسیا باشد. چیزی که امکانش در پرسپولیس و فوتبال ایران میسر نبوده.
تقریبا سی سال است که هیچ تیم ایرانی قهرمان آسیا نشده. از روزی که استقلال دومین ستاره اش را گرفت تا امروز. چند بارمدل برگزاری لیگ قهرمانان تغییر کرده. یکبار پرسپولیس، یک بار سپاهان، یک بار پاس ، یک بار ذوب آهن و دو بار استقلال در همه این مدل ها به فینال رسیده اند و هر بار باخت سهم فوتبال ایران بوده است.
اگر این جمله را علی پروین قرار بود بگوید حتما در دنباله اش می گفت:«سال ۹۰ که قهرمان بازی های آسیایی شدیم به آقای غفوریفرد گفتم ما با موتورگازی در فوتبال حرکت می کنیم، رقیبا با موشک . داریم جا می مونیم و همین هم شد.»
در ما به ازای ملی هم تقریبا کابوس های مان همیشه پابرجا بوده. در جام ملتهای آسیا و المپیک. طلسم شده ایم یا زورمان نمی رسد ، یا شخصیت قهرمانی را نداریم.
هرچه هست اقلا برانکو به این باور رسیده که اینجا و از لیگ ایران برایش قهرمانی در آسیا مقدور نیست.کاری که توانش را در تیم چهارم فوتبال عربستان دیده است.
جای این همه دعوا شاید وقتش باشد که گردانندگان فوتبال ایران از همین برانکو، کی روش و بسیاری دیگر که آمدند ایران و رفتند بپرسند چه کم داریم که این همه هزینه می کنیم اما آنچه باید رخ بدهد، بدست نمی آید.
