بعد از تصویب قانون اداره صدا و سیما در دی‌ماه ۵۹ که به موجب آن بنا شد این سازمان زیر نظر نمایندگان سه قوه اداره شود علی جنتی، که اکنون یکی از نمایندگان دولت در شورای نظارت بر صدا و سیماست، از طرف شهید بهشتی، نماینده شورای عالی قضایی در تلویزیون شد. پس از مدتی هم با حفظ سمت مسئولیت شبکه اول را بر عهده گرفت.
به گزارش سرویس تاریخ «انتخاب»؛ وی در کتاب خاطرات خود از دوران حضورش در رادیو و تلویزیون چنین نوشته است:
در صدا و سیما تعدادی عناصر غرب‌زده بودند که بر اساس معیارهای رژیم گذشته گزینش شده بودند. آن‌ها یا هنرمند بودند یا کارگردان و فیلمبردار و فیلم‌ساز که در آن رژیم تربیت شده بودند. تعدادی هم عناصر روشنفکر بودند که بیش‌تر چپ‌گرا بودند. آن‌ها عبارت بودند از: حزب توده چپ‌های چینی، سایر گروه‌های چپ، راه کارگری و مانند آن، عده‌ای هم بچه مسلمان‌هایی بودند که تعداد اندکی از آن‌ها قبل از انقلاب در صدا و سیما بودند و بیش‌تر هم در مشاغل خدماتی و پشتیبانی فعالیت می‌کردند و اکثر آن‌ها بعد از انقلاب به قسمت تولید فیلم و سریال صدا و سیما آمده بودند که خیلی هم کاربلد نبودند؛ اما به هر حال داخل گروه‌های مختلف رفتند و شروع کردند به کار کردن. همیشه گروه قبلی نسبت به نیروهای جدید گارد می‌گرفت و ما سعی کردیم نیروهای متدین و مسلمان را به نوعی پرورش بدهیم و دانشکده صدا و سیما را فعال بکنیم تا آن‌ها در آن‌جا آموزش ببینند و کار یاد بگیرند.
همچنین سعی می‌کردیم که آن‌ها را در نقاط حساس صدا و سیما، در پخش، مدیریت گروه‌های صدا و سیما، شبکه‌ها و مدیریت‌های مختلف رادیو قرار بدهیم. البته در رادیو وضعیت بهتر بود، برخلاف تلویزیون که بسیار فنی‌تر بود و عناصر باتجربه‌تری را می‌طلبید؛ از همین روی در رادیو بچه‌های مسلمان خیلی خوب و سریع جذب شدند.
در تلویزیون مقداری با اشکال و با کندی این کار پیش رفت. در آن زمان یکی از مشکلاتی که ما داشتیم این بود که سناریوی فیلمی را به تصویب می‌رساندند؛ اما در ساخت چیز دیگری ساخته می‌شد و دیدگاه‌های چپ یا لیبرالی خودشان را دخالت می‌دادند. ما پیوسته باید مراقبت می‌کردیم که آن‌ها خراب‌کاری نکنند. یکی دو سال هم با حفظ سمت، مسئولیت شبکه اول را بر عهده داشتم و اولین کاری که کردم این بود که تعدادی از این توده‌ای‌ها و عناصر چپ را که بین کارگردان‌ها و فیلمبردارها و فیلم‌سازها بودند شناسایی و پاکسازی کردم. تعدادی هم بودند که نمی‌شد آن‌ها را از طریق قانون پاکسازی کرد، به همین دلیل حکم زدیم و آن‌ها را به نقاط دورافتاده، مانند زاهدان، ارومیه، سنندج، خوزستان و بوشهر فرستادیم.
به تدریج نیروهای معتقد و متدین کار را یاد گرفتند. تعدادی از مخالفان هم خودشان را با وضعیت جدید تطبیق دادند و در خدمت انقلاب قرار گرفتند...
منبع: خاطرات علی جنتی، به کوشش سعید فخرزاده، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ دوم، بهار ۱۳۹۳، صص ۱۹۹ و ۲۰۰.
