پائول ماسون در نشریه «نیو استیتسمن» چاپ لندن نوشت: آقای توبیاس الوود، وزیر دفاع بریتانیا اخیرا اعتراف کرد که نیروی دریایی بریتانیا توان کافی برای دفاع از منافع کشور در دنیا را ندارد. در شرایط کنونی بریتانیا نمی تواند بیشتر از 13 ناو محافظ خود را در پایگاه دریایی بحرین نگه دارد. نیروی دریایی این کشور باید بخشی از توانش را برای دفاع از منافع کشور در نقاط دیگر دنیا اختصاص دهد. به همین خاطر آقای جرمی هانت، وزیر خارجه کشور اخیرا مجبور شد که از دولت ترامپ کمک درخواست کند. اما مقامات آمریکایی در واکنش گفتند که بریتانیا و اتحادیه اروپا باید از کشتی های خود دفاع کنند.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: آقای هانت در گذشته خواستار دو برابر شدن بودجه دفاعی دولت شده بود. آقای گوین ویلیامسون، وزیر دفاع سابق بریتانیا معتقد است که کشورش باید ناو هواپیمابر ملکه الیزابت را به منطقه دریای چین جنوبی اعزام کند. در حال حاضر استراتژی امنیت ملی کشور واقع گرایانه نیست، زیرا بریتانیا نمی تواند هم زمان در تمام نقاط دنیا حضور داشته باشد. این موضوع باید مورد توجه قرار گیرد که مهم ترین تهدیدات امنیتی برای بریتانیا در نزدیکی مرزهای این کشور حضور دارند.
اجازه دهید در ابتدا بر روی حوزه انرژی تمرکز کنیم. مطابق با گزارش اداره ملی آمار بریتانیا، 50 درصد نفت خام و 60 درصد گاز طبیعی از نروژ وارد می شود. بریتانیا برای تامین بنزین خود به روسیه، سوئد و هلند وابسته است. زغال سنگ نیز از روسیه، کلمبیا و آمریکا وارد می شود. بریتانیا همچنین بخشی از برق مورد نیاز خود را از فرانسه و هلند تامین می کند. بنابراین، امنیت انرژی بریتانیا به یک اروپای باثبات و صلح جو وابسته است. در حال حاضر بریتانیا فقط برای تامین گاز مایع خود باید تا حدودی نگران تامین امنیت تنگه هرمز باشد. 30 درصد گاز مایع انگلیس از قطر وارد می شود.
اما همان طور که حوادث اخیر در خلیج فارس نشان داده اند، حتی آمریکا نیز نمی تواند امنیت کشتی های عبور کننده از خلیج فارس را تامین کند. این واقعیت باید مورد توجه قرار گیرد که نیروی نظامی به تنهایی نمی تواند امنیت نفت کش ها و کشتی های بریتانیایی را تامین کند. تنها راه حل موجود دیپلماسی است.
بزرگترین تهدیدات در مقابل امنیت ملی بریتانیا تروریسم و جنگ هیبریدی روسیه علیه دموکرسی های غربی هستند. بریتانیا در گذشته بارها مورد هدف حملات جهادگرایان قرار گرفته است. علاوه بر این، افراطی گرایی راست گراها نیز به عنوان یکی از تهدیدات رو به رشد در کشور در نظر گرفته می شود.
هم زمان، پوتین از سال 2008 جنگ نامتقارنی را علیه بریتانیا به راه انداخته است. تاکتیک های استفاده شده توسط مسکو شامل ترور مخالفان، انتشار پروپاگاندا، انتشار اخبار جعلی، حملات سایبری و مداخله در انتخابات های کشور بوده اند. دولت جدید جانسون برای مقابله با این تهدیدات به یک رویکرد جدید نیاز دارد.
متاسفانه بخش بزرگی از مردم کشور نه تنها تهدیدات ناشی از جنگ هیبریدی روسیه علیه جامعه مدنی بریتانیا را جدی نمی گیرند، بلکه ارزش ابزارهای موجود برای مقابله با پوتین از جمله اتحادیه اروپا، کنوانسیون حقوق بشر سازمان ملل و نهادهای بین المللی دیگر را زیر سوال میبرند.
سیاست مدارانی که وظیفه طراحی دکترین دفاعی کشور را بر عهده دارند نیز در دنیای ناوهای جنگی و جنگنده های رادارگریز گرفتار شده اند و ایده دیگری به ذهن آن ها خطور نمی کند. تشکیلات نظامی کشور نیز از ادامه رویکرد فعلی خوشحال هستند.
شرایط کنونی، ورود دولت بوریس جانسون به صحنه سیاسی بریتانیا را به لحظه ای خطرناک برای کشور تبدیل کرده است. اگرچه بریتانیا تاکنون در مقابل فشارهای ترامپ برای خروج از برجام مقاومت کرده بود، اما تضمینی وجود ندارد که دولت جانسون همین رویکرد را ادامه دهد. تهدید آقای جانسون برای خارج کردن بریتانیا از اتحادیه اروپا بدون دست یابی به یک توافق دوجانبه نشان می دهد که او هراسی از ریسک کردن ندارد.
بریتانیا در واکنش به تنش های اخیر در تنگه هرمز نباید در کمپین فشار واشنگتن علیه تهران مشارکت کند. بحران اخیر باید از طریق دیپلماسی و قانون بین المللی حل و فصل شود. دولت بریتانیا همچنین باید همکاری های نظامی خود با عربستان، بحران و دیگر کشورهای عربی خلیج را پایان دهد.
علاوه بر این، بریتانیا باید بر روی طراحی یک استراتژی جدید برای تامین منافع ملی خود تمرکز کند. در آینده باید اصلاحاتی در سازمان ناتو اعمال شود. ناتو باید صرفا ائتلاف دفاعی باشد که در داخل مرزهای اروپا فعالیت می کند. استراتژی دفاعی و منطقه ای بریتانیا بر روی تهدیدات واقعی برای این کشور تمرکز کند.
ظاهرا در حال حاضر دولت محافظه کار بریتانیا فقط به فکر اعزام کشتی های جنگی کشور به منطقه ای است که توانایی کنترل کردن آن را ندارد. اما احزاب مخالف در بریتانیا نباید صرفا به دنبال انتقاد کردن از سیاست های دفاعی و امنیتی دولت باشند. البته جلوگیری از تشدید تنش ها با ایران اهمیت زیادی دارد. اما ما باید به فکر یک استراتژی جایگزین برای آینده باشیم. دکترین دفاعی بریتانیا باید بر روی برآورده کردن نیازهای واقعی کشور تمرکز کند.
مسائل زیادی در مورد بوریس جانسون وجود دارد که باید نگران آن باشیم از جمله، اعتیاد او به دروغ، نژادپرستی گستاخانه اش و تبنلی. اما بزرگترین نگرانی که در مورد او وجود دارد توهم امپراتوری نوین است که پایه و اساس ایده او در مورد برگزیت است. از نگاه حرفه ای های حوزه امنیت، این دیدگاه ها مضحک است.
جانسون و رفقایش که به واسطه روزنامه های زرد و ترامپ تشویق می شوند، کاملا قادر هستند که انگلیس را به جنگی سنگین در خلیج فارس بکشانند، آن هم به عنوان هدیه ای به امریکا برای دستیابی به توافقی تجاری با واشنگتن.
