انسولین هورمونی است که بدن برای بدست آوردن انرژی از کربوهیدراتهای موجود در غذا استفاده می کند. بدون انسولین، میزان قند خون فرد می تواند بیش از حد بالا برود و به بدن آسیب برساند ، خصوصاً به کلیه ها، اعصاب دست و پا و چشم ها.
در حالت ایده آل، بین قند خون و انسولین در بدن تعادل وجود دارد. اما دربرخی از موارد انسولین آن طور که باید کار نمی کند و بدن را مجبور به تولید مقدار زیادی انسولین می کند. این مورد به مقاومت انسولین معروف است که یک عامل خطر برای ایجاد دیابت و بویژه دیابت نوع ۲ است.
انسولین بیش از حد بر نحوه عملکرد بدن تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، انسولین اضافی بدن را به سمت ذخیره چربی اضافی سوق می دهد ، که می تواند بعداً تجزیه شود و برای انرژی استفاده شود. انسولین باعث گرسنگی و افزایش وزن می شود.
معمولا غذاهایی که سطح قند خون را پایین نگه می دارند می توانند به پایین آمدن سطح انسولین نیز کمک کنند مثل: آووکادو، موز، زغال اخته، دارچین، سیر، عسل، کره بادام زمینی، جو دوسر، سرکه و ماست بدون قند.
درست همانطور که غذاهایی برای کاهش انسولین مفید هستند، برخی از مواد غذایی هم هستند که باعث بالا رفتن سطح انسولین می شوند مانند: آب نبات و شکلات.
میوه های خشک شده و نوشیدنی های انرژی زا نیز می توانند منبع قند باشند و منجر به بالا رفتن سطح انسولین شوند. اجتناب از مصرف این غذاها می تواند به پایین آمدن سطح انسولین کمک کند.
رژیم کم کربوهیدرات نیز می تواند به کاهش سطح انسولین، همچنین تقویت وزن و کاهش فشار خون کمک کند.
ورزش منظم و کاهش وزن هم می توانند عاملی برای کاهش سطح انسولین باشند.
اضافه وزن و چربی بدن با مقاومت به انسولین و در نتیجه افزایش انسولین همراه است، کاهش وزن می تواند باعث پایین آمدن انسولین شود.
استرس نیز می تواند منجر به تولید بیش از حد انسولین شود زیرا بدن در تلاش است انسولین بیشتری را برای استفاده از کربوهیدرات ها برای انرژی آزاد کند.
شفقنا
