اغلب افرادی که به هر علتی یکی از دندان‌های خود را از دست داده‌اند بین دو گزینه ایمپلنت و بریج برای جایگزینی دندان از دست رفته مردد هستند. در اکثر مواقع عمل کردن به توصیه دندانپزشک یا ایمپلنتولوژیست بهترین راه حل است اما دانستن حقایقی درباره هر یک از این روندهای دندانپزشکی، مزایا و معایب هر یک می‌تواند در انتخاب بهترین گزینه راهگشا باشد.
ایمپلنت چیست
ایمپلنت یکی از شیوه‌های مورد تایید دندانپزشک برای جایگزینی دندانی است که به دلایلی نظیر تصادف و ضربه خوردن، بیماری‌های دندانی و دلایل دیگر از دست رفته است. ایمپلنت در حقیقت یک پایه تیتانیومی است که نقش ریشه دندان را ایفا کرده و از تاج دندان حمایت و پشتیبانی می‌کند. ایمپلنتولوژیست با استفاده از روش جراحی این پایه را وارد استخوان فک می‌کند و از محکم بودن جای آن برای حمایت از تاج دندان اطمینان حاصل می‌کند. پس از اینکه این مرحله به پایان رسید (معمولا 3 تا 6 ماه باید صبر کرد)، یک دندان شکنی/ اباتمنت به پایه متصل می‌شود. این قسمت متصل شده از خط لثه بیرون زده و روی لثه قرار می‌گیرد و فضا را برای قرار گرفتن تاج دندان با پیچ یا چسب فراهم می‌آورد.
انواع ایمپلنت دندانی
ایپملنت‌های Endosteal :
این نوع ایمپلنت‌ها از طریق جراحی مستقیما وارد استخوان فک می‌شوند. برای متصل کردن پایه به ایمپلنت اولیه زمانی که بافت لثه ترمیم شد، عمل جراحی دوم انجام می‌شود. و در نهایت ایمپلنتولوژیست دندان مصنوعی را روی پایه ایمپلنت سوار می‌کند.
این نوع ایمپلنت، معمول‌ترین و رایج‌ترین شیوه ایمپلنت دو مرحله‌ای است.
ایمپلنت subperiosteal:
در این شیوه یک قالب فلزی روی استخوان فک، درست زیر بافت لثه قرار می‌گیرد. با بهبود و التیام لثه، این قالب نیز در استخوان فک فیکس می‌شود. وقتی که لثه کاملا بهبود یافت و قالب فلزی آماده شد، دندانپزشک دندان مصنوعی را به پایه متصل می‌کند.
مزایا و معایب ایمپلنت
مزایا و نکات مثبت:
نیاز به نگهداری اندک: یکی از مزایای ایمپلنت دندانی این است که در صورتی که دندانپزشک از جنس باکیفیت استفاده کند، طول عمر آن‌ها مادام‌العمر است و نیاز به مراقبت بسیار کمی دارند.
ظاهر طبیعی: ایمپلنت دندانی به لحاظ ظاهر، احساس و کارکرد کاملا شبیه به دندان طبیعی است، کاملا قوی و محکم است و با وجود آن‌ها با اطمینان می‌توانید لبخند بزنید.
محافظت از استخوان فک: وقتی دندانی از دست میرود و روی لثه یک فضای خالی ایجاد می‌شود، به سرعت استخوان فک تحلیل رفته و از بین میرود. ایمپلنت دندانی روند رشد طبیعی استخوان را تحریک کرده و آن را حفظ می‌کند و بدین ترتیب از تحلیل استخوان جلوگیری می‌شود.
عدم وارد آوردن فشار بر سایر دندان‌ها: برخلاف بریج دندانی، ایمپلنت روی پایه‌های خود استوار است و فشاری بر سایر دندان‌ها وارد نمی‌کند. این امر باعث محافظت از دندان‌های مجاور می‌شود.
معایب و نکات منفی:
انجام جراحی: با توجه به لزوم اتصال پایه ایمپلنت به استخوان فک، نیاز به انجام جراحی توسط ایمپلنتولوژیست است و تمامی جراحی‌ها نیز دارای ریسک‌ها و خطرات خاص خود هستند که باید حتما در نظر گرفته شوند. برخی از این ریسک‌ها عبارتند از عفونت، آسیب عصبی، آسیب به دندان‌های مجاور، آسیب‌های فک و غیره.
زمان: انجام ایمپلنت کاری نیست ک دندانپزشک بتواند آن را در یک نوبت انجام دهد. روند ترمیم و بهبود استخوان به آرامی و کند صورت می‌گیرد و تمام پروسه درمان و کار گذاشتن ایمپلنت ممکن است چند ماه طول کشیده و این درمان حداقل سه ماه زمان می‌برد.
هزینه: هزینه انجام ایمپلنت بسته به نوع آن و شرایط بافت دندانی متفاوت است. اما هزینه‌های بالای انجام ایمپلنت یکی از دلایل اصلی در صرف نظر کردن افراد از انجام این درمان است.
بریج دندانی چیست؟
بریج دندانی برای پر کردن فاصله خالی بین دو دندان که سابق بر آن جای دندان دیگری بوده است به کار میرود. معمولا بریج دندانی توسط دندان‌های مجاور یا دو ایمپلنت در دو طرف آن حمایت می‌شود. بریج متشکل از دو یا چند تاج دندان است مه روی هر فضای خالی قرار می‌گیرند. به دندان‌های حامل بریج که از آن حمایت می‌کنند، اباتمنت و به دندان مصنوعی که بین دندان‌ها قرار می‌گیرد پونتیک گفته می‌شود.
مزایا و نکات مثبت:
در روند کار گذاشتن بریج بر خلاف ایمپلنت نیازی به انجام عمل جراحی نیست و بنابراین درد کمتری به همراه خواهد داشت. تمام کاری که باید توسط دندانپزشک انجام شود یک روند درمانی بسیار ساده است.
سایت ایرانگان
