یکی از مطالب زیبای زنده یاد دکترعلی شریعتی در باره امام حسین(ع)، تبیین شخصیتهای حاضر در واقعه کربلاست.
او می گوید:
در حادثه کربلا با سه نمونه شخصیت روبرو می‌شویم.
اول: حسین
حاضر نیست تسلیمِ حرفِ زور شود.
تا آخر می‌ایستد.
خودش و فرزندانش کشته می‌شوند.
هزینه انتخابش را می‌دهد و به چیزی که نمی‌خواهد تن نمی‌دهد.
از آب می‌گذرد، از آبرو نه
دوم: یزید
همه را تسلیم می‌خواهد.
مخالف را تحمل نمی‌کند.
سرِ حرفش می‌ایستد.
نوه پیغمبر را سر می‌ٔبرد.
بی آبرویی را به جان می خرد و به چیزی که می‌خواهد می‌رسد
سوم: عمرِ سعد
به روایتِ تاریخ تا روز8محرّم در تردید است.
هم خدا را می‌خواهد هم خرما را،
هم دنیا را می‌خواهد هم آخرت را.
هم می‌خواهد حسین را راضی کند هم یزید را.
هم امارتِ کوفه را می‌خواهد،هم احترامِ مردم را.
نه حاضر است از قدرت بگذرد،نه از خوشنامی.
هم آب می‌خواهد هم آبرو.
دستِ آخر اما عمرِ سعد تنها کسی است که به هیچکدام از چیزهایی که می‌خواهد نمی‌رسد.
نه سهمی از قدرت می‌برد نه از خوشنامی
*
ما آدمهایِ معمولی راستش نه جرات و اراده حسین شدن را داریم،نه قدرت و ابزارِ یزید شدن را
اما در درونِ همه ما یک عمرِ سعد هست!
من بیش از همه از عمر سعد شدن میترسم...
