پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : عباس عبدی در یادداشتی با عنوان «از چه چیز باید خجالت کشید؟» در هفتهنامه آسمان نوشت:
به گزارش انتخاب، رئیس دولت در اظهارنظری گفته است: «خیلی وقتها از اینکه بگویم در فلان جا بیکار داریم، خجالت میکشم.» یک تعبیر و برداشت از این جمله آن است که برای اینکه دچار خجالت نشوند، از اظهار اینکه در فلان جا یا در کل کشور بیکار داریم، اجتناب میکنند. ولی یک تعبیر خوشبینانهتر هم این است که مسئولان دولتی فارغ از اینکه درباره بیکاری چیزی بگویند یا نگویند، از وجود بیکاری در کشور ناراحت و خجالت زده هستند.
اگر بیکاری به صفر برسد، دستمزدها به بینهایت خواهد رسید و چنین چیزی برای اقتصاد سم مهلک است. به همین دلیل بیکاری صفر درصدی در اقتصاد بازار وجود ندارد. از این رو وجود حدی از بیکاری نه تنها ناپسند نیست که خجالت آور هم نیست و ضروری به نظر می رسد. ولی این بدان معنی نیست که در زمینه بیکاری هیچ چیز خجالت آوری وجود ندارد.
آنچه خجالت آور است اینکه نرخ بیکاری جوانان شهری کشور بیش از 30 درصد است و اگر اشتغال ناقص را هم تا حدی بیکاری فرض کنیم، این رقم خیلی بیشتر خواهد بود. نرخ بیکاری زنان جوان شهری هم سرسام آور است، تا جایی که در کرمانشاه به 93 درصد میرسد.
اگر از این آمار شرمنده شویم معلوم نیست که آیا باز هم میتوانیم سخنرانی کنیم؟ چه رسد به اینکه باز هم به سیاق سابق، وعدههای گوناگون در محو بیکاری و زیر و زبر کردن جهان و ارائه الگوی اقتصادی به عالم دهیم.
از منظر مردم وعده های توخالی و تغییر تعریف بیکاری جهت پائین امدن امار بیکاری و هم چنین اماری اشتغال که وافعی به نظر نمیرسد غیر قابل پذیرش است.