تابش: این وضعیت مانند سونامی است دولت و حاکمیت باید تصمیم عاجل اتخاذ کنند

عضو کمیسیون اقتصادی مجلس معتقد است که وقتی مدیران دولتی در مجلس حاضر نمی‌شوند و از دادن اطلاعات دریغ می‌کنند، چنین وضعیتی به وجود می‌آید. محمدرضا تابش معتقد است که وضعیت کنونی مانند سونامی است و باید تصمیم‌گیری عاجلی شود.

محمدرضا تابش در گفتگو با فرارو گفت: «متاسفانه کار دست دولت است و از دست مجلس کار زیادی ساخته نیست. مجلس یک جلسه‌ای گذاشت و آقایان مسئولین دولتی تشریف نیاوردند. وقتی مجلس در این حد توان و اختیار ندارد که در باره یک موضوع مهم و کلان که امنیت روانی جامعه را به خطر انداخته و مسلما اگر این روند ادامه پیدا بکند تبعات اجتماعی و امنیتی بدی هم خواهد داشت، مسئولین را احضار بکند، نمی‌توان انتظار زیادی از این مجلس داشت.»

تابش ادامه داد: «این مساله هم نشات گرفته از مسائل داخلی است و هم خارجی. از نظر خارجی از آنجا که ماهیت انقلاب ما در تضاد با منافع بدخواهان این ملت و دشمنان است، از هیج کاری برای تسلیم ملت ما فروگذار نمی‌کنند.»

عضو کمیسیون اقتصادی مجلس افزود: «از این رو یکی از عوامل وضعیت فعلی، تحریم و تشدید تحریم هاست که اثرگذار بوده است. شاید برخی از مسئولین برای روحیه دادن به ملت بگویند این تحریم‌ها کم اثر بوده است ولی متاسفانه در جلساتی کارشناسی که در مجلس گذاشته می‌شود هم برخی از آقایان نمایندگان مردم را هم نامحرم می‌دانند و گزارش‌های واقعی ارائه نمی دهند.»

نماینده مردم اردکان در مجلس تصریح کرد: «وقتی نمایندگان مردم خیلی خبر ندارند که در این فعل و انفعالات چه اتفاقاتی در حال روی دادن است، چگونه می‌توانند کاری کنند. ما اطلاعی نداریم در جابجایی سپرده‌های کشورمان و تبدیل دلار به یورو و یا برعکس و انجام معاملات با سایر ارز ها چگونه بوده است که بتوانیم ارزیابی داشته باشیم.»

وی با بیان اینکه مسلما با توجه به اینکه تشدید تحریم‌ها تاثیر گذار بوده است و باید در سیاست خارجی مجموعه دست اندرکاران در راس آن دولت واقع‌بینانه تر و فعال‌تر عمل کنند، گفت: «اما در عرصه داخلی رشد فزاینده نقدینگی، عدم مهار این مساله، اعلام پیش فروش سکه و دو بار توقف در این زمینه که شوک‌های اقتصادی را وارد کرده است، همچنین سود سپرده‌ها و پایین‌بودن آن بر خلاف واقعیات اقتصادی و نیز اعلام غیر واقعی نرخ دلار، چالش‌های چند سال گذشته کمیسیون اقتصادی و دولت بوده است. قانون گریزی دولت و عدم اجرای صحیح قانون هدفمندیارانه‌ها هم باعث شده است که کار به اینجا برسد.»

تابش ادامه داد: «اگر دولت و مجموعه حاکمیت تصمیم عاجلی را اتخاذ نکنند ما مواجه با چالش‌هایی خواهیم شد که تنها به عرصه اقتصاد ختم نخواهد شد، حتی خدای ناکرده ممکن است به چالش‌های امنیتی هم منجر شود. من قبول ندارم که دولت از این طریق کسب درآمد بکند، چون اثرات روانی که آن کار دارد بسیار مخرب‌تر از این وضعیت است.»

وی افزود: «من می‌توانم دو تعبیر و تفسیر از این وضعیت داشته باشم، یکی اینکه با توجه اختلاف نظر بین رییس بانک مرکزی و دولت بر سر افزایش نرخ سود بانکی و تسهیلات بانکی این احتمال را می‌دهم که بانک مرکزی این عرصه را رها کرده است تا فشار‌ها باعث شود که آقای رییس جمهور به این کار تن بدهد.»

این عضو کمیسیون اقتصادی مجلس تصریح کرد: «فراتر از این مساله یک تحلیل بدبیانه‌ای هم هست که بر اساس سکوت آقای احمدی نژاد در این مورد است و آن اینکه دولت می خواهد با کشانده کار به اینجا و رها کردن وضعیت، التهابی در جامعه به وجود آورد تا از این طریق بتواند در یک وضعیت شکننده سیاسی باب مذاکره با برخی از کشور‌ها را باز کند.»

وی ادامه داد: «دولت از این مساله غافل است که وضعیت موجود یک سونامی است که اگر خدا ناکرده سر باز بکند، معلوم نیست چه تبعاتی داشته باشد.»

تابش در پاسخ به اینکه پیشنهاد شما برای حل این بحران اقتصادی چیست، گفت: «خیلی کارها را می شد کرد، که دولت انجام نداده است. اما ماهی را هر وقت از آب بگیریم تازه است. حذف بسیاری از متخصصین از بدنه اجرایی دولت و عدم توجه به هشدار های فعالین، نخبگان، اساتید دانشگاه و به خصوص کتمان اطلاعات باعث شده است که این وضعیت به وجود بیاید.»

عضو کمیسیون اقتصادی ادامه داد: «متاسفانه مجلسی که باید اختیارش در دست خود و در راس امور باشد اکنون در ذیل امور هم قرار ندارد، بدیهی است که چنین شرایطی به وجود می‌آید.»

وی در پایان گفت: «راه حل این مساله اعتماد به سرمایه‌های ملی در زمینه نخبگان، متخصصان، مدیران عالی دوره‌های گذشته و اساتید و دانشگاه است. ما باید با طرح مساله برای سرمایه‌های اجتماعی، مشکلات و موانع را مطرح کرده و راهکار بخواهیم. چرا وقتی منافع ملی ما این‌گونه به خطر می‌افتد، باید تازه به چاره‌اندیشی بنشینیم و کار را به جایی بکشانیم که فرصت اندک باشد. آیا نمی‌شد وضعیت مطلوب‌تر اقتصادی برای مردم رقم بزنیم و در تعامل با کشور‌های خارجی از این زبان سخت و خشن استفاده نکنیم. بنابراین راه حل این است که از سرمایه‌های فکری خود استفاده کرده و مدیریت علمی را در پیش بگیرم.»