محمدحسین کبریا: جمعه ی گذشته یک نظامی عربستانی نظامیان آمریکایی را به رگبار بسته، سه نفر از آنها را کشت و 8 نفر دیگر را زخمی کرد. نظامی عربستانی خود نیز به دست آمریکایی ها کشته شد. مشهور است که «الناس علی دین ملوکهم»، روایت یا ضرب المثلی که بسیار شنیده ایم. این سخن بیانگر یک واقعیت اجتماعی است، اینکه معمولاً عامه ی مردم به واسطه ی جهل و نا آشنایی با دین و مسائل دینی، تأثیر پذیری زیادی از حاکمان و پادشاهان دارند. در نگاه عامه ی مردم، رفتار و گفتار حاکمان به باوری درست تبدیل می شود و سعی می کنند به نحو احسن همان رفتار و گفتار را تقلید کنند. به کلامی دیگر، عامه ی مردم، نگاهشان به حاکمان است و رفتار و کردار خویش را بر اساس همان باورهای تحمیل شده، تنظیم می نمایند. این سخن چه روایت باشد و چه ضرب المثل، با آیات 21 سوره ابراهیم و 47 غافر قرآن مجید مطابقت دارد، آنجاییکه به ترتیب آمده است: «و (در قیامت)، همه آنها در برابر خدا ظاهر مىشوند. در این هنگام، ضعفا (دنبالهروان نادان) به مستکبران (و رهبران گمراه) مىگویند: ما پیروان شما بودیم! آیا (اکنون که بخاطر پیروى از شما گرفتار مجازات الهى شدهایم) شما حاضرید سهمى از عذاب الهى را بپذیرید و از ما بردارید؟» «به خاطر بیاور هنگامى را که در آتش دوزخ با هم محاجّه مىکنند، ضعیفان به مستکبران مىگویند: ما پیرو شما بودیم، آیا شما (امروز) سهمى از آتش را بجاى ما پذیرا مىشوید...؟»
در منطقه ی خاورمیانه، با کشوری روبرو هستیم که رهبران آن جنایات بسیاری را در داخل و خارج از مرزهای خود مرتکب شده و مخالفین خود را با وحشیانه ترین روشها به قتل می رسانند. آنها برای جنایتهای خود، هیچ محدودیتی نداشته و از هر ابزار و مکانی برای اهداف وحشیانه ی خود بهره می برند. قتل فجیع خاشقچی روزنامه نگار، در مکانی دیپلماتیک (کنسولگری عربستان در استانبول) و قطعه قطعه کردن بدن او با اره برقی و سپس حل کردن این قطعات در اسید، بخوبی گویای آنچه گفته شد، است. امروز آبشخور تمامی گروههای تروریستی باصطلاح اسلامی، رژیم ریاض بوده و به قول خانم کیم شریف، فعال سیاسی و حقوقدان انگلیسی: «بوکوحرام، الشباب، طالبان، القاعده، جبهه النصره و داعش جملگی از ایدئولوژی وهابی عربستان سعودی زاده شده اند و همگی در داشتن افکار وهابی - تکفیری، مشترکند و بدین ترتیب، رژیم تکفیری - وهابی عربستان سعودی، مادرِ همه ی این سازمان ها و گروه های تروریستی است. به نظر مشارالیها: «امروز، رژیم عربستان سعودی، شیطان مجسم در جهان است و مبارزه با این رژیم خونخوار، وظیفه ای همگانی است.»
جنایات و وحشیگریهای گروههای فوق الذکر در کشورهای مختلف بویژه داعش در سوریه و عراق بر کسی پوشیده نیست. جنایت و وحشیگری به گروههای ابداعی عربستان محدود نبوده و خود این کشور نیز در جنایت مستقیم و غیر مستقیم علیه کشورهای دیگر ید طولایی دارد. ملت ایران هرگز حمایتهای همه جانبه ی ریاض، از رژیم صدام در دوران جنگ تحمیلی را در کنار کشتار وحشیانه ی حجاج ایرانی در سال 1366 و فاجعه ی منا در سال 1394، فراموش نمی کند. عربستان از فروردین 1394، در راس ائتلافی نظامی، تهاجم نظامی گسترده ای را علیه مردم مظلوم یمن آغاز کرده و ضمن به خاک و خون کشیدن صدها هزار نفر، موجب بی خانمانی، آوارگی و آسیب دیدگی میلیونی یمنیها شده است. علاوه بر اینها، محاصره ی یمن توسط نیروهای ائتلاف موجب گردیده تا مایحتاج اولیه هم به دست مردم مظلوم یمن نرسیده و این کشور را با فاجعه ی انسانی مواجه کند.
مقامات عربستانی کمترین ارزشی به قواعد و مقررات بین المللی و حقوق بشر قائل نبوده و به خود این اجازه را می دهند که نخست وزیر یک کشور دیگر را به گروگان بگیرند، مخالفین سیاسی داخلی یا اقلیتهای مذهبی (بویژه شیعیان) را با شمشیر گردن زنند، محافظین پر سابقه ی پادشاه را به قتل برسانند و حتی شاهزاده هایی را که روزگاری در راس امور بوده اند، گروگان گرفته و از آنها اخاذی کنند. طبیعی است که طبق روایت یا ضرب المثل فوق الذکر، برخی از شهروندان عربستانی هم، چون حاکمان این کشور رفتار کنند.
برای نمونه القاعده تحت رهبری بن لادن حادثه ی 11 سپتامبر را در نیویورک و با مشارکت تعدادی از شهروندان عربستانی، آفرید. تازه ترین حادثه از این نوع جمعه ی گذشته توسط محمد سعید الشمرانی دانشجوی افسری نیروی هوایی عربستان به تأسی از حاکمان کشورش شکل گرفت. او در حمله ای مسلحانه در پایگاه یگان دریایی فلوریدا، سه نفر را کشته و هشت نفر دیگر را زخمی کرد و خود نیز به دست نیروهای آمریکایی کشته شد. 6 عربستانی نیز در حال فیلم برداری از صحنه بوده اند که توسط نیروهای امنیتی آمریکا بازداشت و بازجویی شدند.
جالب این جاست که مقامات عربستان چون عادل الجبیر، وزیر مشاور عربستان در امور خارجی، با این سابقه ی مشعشع (!) و درخشان (!) کشورشان، اتهاماتی واهی علیه ایران وارد می کنند. الجبیر که در توهمات خود دست و پا می زند، در دوره گردی جدید خود، طی سخنرانیها و مصاحبه با رسانه ها، تلاش دارد که مشخصه های متناسب با کشورش را به ایران بچسباند، غافل از اینکه این مشخصه ها تنها برازنده ی عربستان و دوستان این کشور چون آمریکا و رژیم صهیونیستی بوده و با هیچ چسبی به ایران نمی چسبد. البته آنچه توهمات مقامات عربستانی در خصوص ایران را تقویت می کند، استاندارد دوگانه ی آمریکا در برخورد با کشورها است. مطابقت خوی وحشیگری و جنایت کارانه ی آمریکا و رژیم صهیونیستی با مقامات عربستانی، موجب شده است که آنها نه تنها محدودیتی علیه رژیم ریاض قائل نباشند، بلکه آن را با فروش سلاح و کمکهای معنوی، به تداوم جنایت علیه بشریت، تشویق کنند. علاوه بر هم خوییِ آمریکا با رژیم ریاض، عامل دیگری که به تداوم وضعیت موجود میان دو کشور منجر شده، اظهار واقعیت از زبان ترامپ و تشبیه این کشور به گاو شیرده است. آمریکا با عقد قراردادهای نظامی صدها میلیاردی به دوشیدن عربستان مشغول است و حتی کشته شدن شهروندان آمریکایی توسط شهروندان عربستان چه در حادثه ی 11 سپتامبر و چه حادثه ی اخیر در فلوریدا نمی تواند، مانعی در این مسیر ایجاد کند.
واکنش نرم ترامپ به حمله ی مسلحانه ی شهروند سعودی در فلوریدا، تداعی گر واکنش آمریکا نسبت به حادثه ی 11 سپتامبر است و بیشتر حالت دلجویی از عربستان دارد تا تقبیح. طنز تلخ تاریخی در این است که احتمالا بجای ریاض، ایران باید با عواقب حادثه ی اخیر مواجه گشته و منتظر تحریمهای جدیدی از جانب آمریکا باشد. عملکرد دولتمردان آمریکایی پس از حادثه ی 11 سپتامبر 2001 چنین نتیجه ای را به دست می دهد؛ پس از این حادثه بود که بوش در ژانویه 2002 بجای ریاض، ایران را محور شرارت معرفی کرد و ایران در تیر رس مستقیم تحریمهای فاجعه بار قرار گرفت؛ حتی صحبت از این شد که پس از حمله ی نظامی به عراق و افغانستان، نوبت به ایران خواهد رسید. ایران هیچ دخالتی در حادثه 11 سپتامبر نداشت و بطور رسمی آن را محکوم کرد، ولی مقامات آمریکایی همیشه در صدد بوده اند که پای ایران را به این حادثه باز کنند، هر چند که هیچ مدرکی هم در این زمینه وجود نداشته باشد. برای نمونه در حرکتی عجیب، جورج دانیلز، قاضی دادگاه بخش ۱ منطقه جنوبی نیویورک، در اردیبهشت 1397 تقریبا همزمان با خروج ترامپ از برجام، طی صدور حکمی ایران را به جای ریاض به پرداخت ۶ میلیارد دلار غرامت به خانواده ی قربانیان حادثه ی 11 سپتامبر محکوم کرد.
هم خویی آمریکا و ریاض موجب شده که آنها در مقابله با مردم ایران هم نظر باشند. اگر دولتمردان مختلف آمریکا در دوره های گوناگون، حرف از «روی میز بودن همه گزینه ها» از جمله حمله ی نظامی علیه ایران زده اند، رژیم ریاض نیز بنابر اعلام جان کری وزیر اسبق امورخارجه آمریکا، تلاش زیادی برای ترغیب دولت اوباما جهت حمله ی نظامی به ایران داشته است. حمایتهای رژیم ریاض از گروه تجزیه طلب و تروریستی الاحوازیه و سازمان منافقین، راه اندازی شبکه های تلویزیونی فارسی زبان علیه ایران و تهدید کودکانه ی ولیعهد این رژیم به کشاندن خشونتها به داخل مرزهای ایران، هم راستا با اقدامات آمریکا در این زمینه از جمله حمایت از گروه تروریستی منافقین، تهدید به خشکاندن ریشه ی ایرانیان از سوی وزیر اسبق دفاع، حرکت برخی از نمایندگان کنگره ی آمریکا از جمله «دانا روهراباکر» در مسیر تجزیه ی ایران، «گرسنگی دادن به مردم ایران بمنظور تسلیم آنها» و نهایتا برقراری تروریسم اقتصادی علیه کشورمان است. حتی تروریسم اقتصادی آمریکا علیه کشورمان پس از تحریک ترامپ توسط رژیم ریاض به خروج از برجام شکل گرفته است و ایران ریاض را در درد و رنج مردم کشورمان شریک می داند.
با وجود تمامی این خباثتها، جمهوری اسلامی ایران، عربستان را همسایه ی خود می داند و دوست دارد که این کشور در مسیر درست قرار گرفته تا هم مردم آن کشور و هم مردم منطقه از منافع مربوط به تغییر مسیر آن بهره مند شوند.
ایران در این راستا طرحهای مختلفی را ارایه کرده است که آخرین آن ابتکار صلح هرمز است. ایران امیدوار است که دولتمردان عربستانی برای یکبار هم که شده، درست فکر کرده و در مسیر تامین امنیت منطقه، دست همکاری ایران را رد نکنند.
