همراهی ربات ها با انسان ها در زندگی روزمره هر روز بیشتر و بییشتر می شود اما نرخ اطمینان به ربات ها چندان پیشرفتی نداشته و بسیاری از مردم معتقدند با پررنگ تر شدن حضور ربات ها در زندگی روزمره ما احتمال خطرات نیز بیشتر می شود.
به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب به نقل از نیویورک تایمز، جمعیت سالخورده در حال افزایش است و برای مراقبت از این جمعیت، ربات یکی از گزینه های احتمالی است. هم اکنون نیز دستگاههایی که در خانه های سالمندان استفاده می شود نسبت به سالهای گذشته تغییراتی چشمگیرتر دارند.
پیش بینی جمعیت جهانی 65 ساله و بالاتر تا سال 2050 و کاهش تعداد افراد سنین جوان که می توانند به این جمعیت سالخورده خدمات ارائه دهند، طبیعیست که تعداد ربات های پرستار به طور فزاینده به عنوان پادزهر برای ارائه خدمات به افراد مسن افزایشش پیدا کتد.
ربات های بزرگ مراقب سالمندان می توانند برای یادآوری داروهای افراد، همراهی در پیاده روی یا اموری مشابه مورد استفاده واقع شوند. این در حالی است که برخی دیگر از ربات های پرستار سالمندان بیشتر روی موارد روانی مثل شاد کردن سالمندان، گپ زدن با انان و به عبارتی دقیق تر روحیه بخشی به سالمندان متمرکزند. البته ربات های پرستار روحیه بخش انواع و اقسام دارند و از ظاهر انسانی تا ظاهر حیوان خانگی را شامل می شوند.
در ایالات متحده از سال 2016 این نوع ربات ها به فروش رسید ه اند و به گفته گروه صنعتي فدراسيون بين المللي رباتیک، فروش ربات ها برای كمك به افراد مسن و افراد معلول تا سال 2022 حداقل 25 درصد افزايش خواهد داشت. با این حال ، بسیاری از افراد به شدت نگران موارد اخلاقی استفاده از این نوع تکنولوژی هستند.
ماتیاس شوتز ، مدیر آزمایشگاه تعامل انسان و ربات دانشگاه تافتز در این خصوص می گوید: "ربات ها اگر از راه درست استفاده شده و به خوبی کار کنند ، می توانند به مردم در حفظ کرامتشان کمک کنند. آن چه که من از نظر اخلاقی به آن مشکوک هستم این است که جنبه اجتماعی این ماشین ها را فراموش کنیم و بیش از حدی که باید ربات ها را وارد زندگی شخصی خود کنیم."
در اینجاست که معضلات اخلاقی آغاز می شود. از یک سو سازندگان رابت ها در تلاشند با افزودن ویژگی های انسانی، ربات ها را هر چه بیشتر با معیارهای مورد علاقه انسانها نزدیک کنند و از سوی دیگر، نزدیک شدن بیش از حد ربات ها به ساختارهای انسانی خطر نقض حریم خصوصی کاربران را ایجاد می کند.
رباتهای اجتماعی به طور ایده آل به انسانها الهام می دهند تا با آنها همدلی کنند مارتی دی گراف، استاد دانشگاه اوترخت در هلند ، که اخلاق را در تعامل انسان و ربات مطالعه می کند معتقد است حتی ربات هایی که به صورت اجتماعی طراحی نشده اند می توانند چنین واکنشی را ایجاد کنند: برخی از افراد صاحب ربات های خانگی از نبود ربات در خانه، خراب شدن ربات یا آسیب دیدن ربات به شدت ناراحت می شوند و به عبارتی ربات را یکی از ت اعضای خانواده خود حساب می کنند.
ریچارد پاک، استاد دانشگاه کلمسون که در حال بررسی تقاطع روانشناسی و طراحی فناوری از جمله ربات ها است ، می گوید:" هدف از تولید ربات های پرستار، کمک به افراد مسن در زندگی روزمره خود است اما گاهی جم وابستگی فرد سالمند به ربات تا حدی افزایش پیدا می کند که شبیه نوعی اعتیاد می شود."
ما درباره تأثیر طولانی مدت مراقبت و یا اثرات غیرمستقیم احتمالی مراقبت از ربات اطلاعات کمی داریم و به همین دلیل است که در این مقطع ابتدایی بسیار مهم است که هم به داستانهای موفق این زمینه و هم به نگرانی های عمومی توجه شود. نزدیک به 60 درصد آمریکایی ها که در سال 2017 نظرسنجی شده اند ، اظهار داشتند که نمی خواهند از مراقبت رباتیک در سنین میانسالی برخوردار باشند.
یک اصل اساسی برای استفاده از ربات ها این است که ربات ها دستورالعمل هایی شفاف دریافت کنند و کاملا مشخص باشد مرز رفتاری و حدود اختیاراتت ربات ها در چه حدی است. درواقع اگر الگوریتم مواجهه با ربات ها مشخص باشد می توان تا حد زیادی از مشکلات احتمالی بعدی پیشگیری کرد. دروقع به نظر می رسد تدوین برخی از قوانین اولیه برای فعالیت های ربات ها الزامی است.
این الزام در برخی موارد بیشتر حس می شود. برای مثال فرض کند یک ربات همراه بیماری معلول است، این ربات به تمامی اطلاعات دارویی بیمار دسترسی دارد و حتی می تواند با پزشک ارتباط داشته باشد. بر این اساس ربات نباید از حدود خود تجاوز کند، حق تغییر داروها را ندارد یا نباید در برنامه پزشک دخالت کند. با همه این ها استفاده از ربات ها در برخی شرایط یک الزام بزرگ به نظر می رسد برهمین اساس است که تدوین برنامه های قانونی برای فعالیت و اختیارات ربات ها به ویزه تا دو دهه آتی بسیار مهم به نظر می رسد.
