روزنامه نیویورک تایمز نوشته، به منظور آزمایش این تکنیک داده‌هایی را از جانب برخی افشاگران ناشناسی که نسبت به وجود این آسیب‌پذیری و فقدان قوانینی برای رسیدگی به آن نگرانی داشته‌اند، دریافته کرده و تنها در عرض چند دقیقه با استفاده از مجموعه بزرگی از داده‌های ناشناس، متشکل از 50 میلیارد داده "پینگ" مکانی متعلق به تلفنهای همراه بیش از 12 میلیون نفر در آمریکا که مربوط به تحرکات آنها در سالهای 2016 و 2017 بوده، اطلاعات دقیق مکانی دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا را مشخص کند.
نیویورک تایمز نوشته است، توانسته تنها با استفاده از داده‌های یکی از این تلفنهای همراه، ترامپ را ردیابی کند و این تکنیک را در قبال تلفنهای همراه متعلق به افرادی در سراسر بخشهای امن دولت آمریکا تکرار کرده است.
گمان برده می شود، این تلفن متعلق به یکی از ماموران سرویس مخفی تیم ترامپ است. داده های "پینگ" این تلفن همراه حاکی از رفت‌وآمد وی به زمین گلف "مارالاگو" در ایالت فلوریدا و دو باشگاه گُلف دیگر بوده‌اند.
به نوشته نیویورک تایمز، این مکانها با اطلاعاتی که به صورت علنی در آن زمان درباره فعالیتهای ترامپ در دسترس بوده، مطابقت داشته‌اند.
همچنین بر اساس این گزارش، داده‌های مکانی این تلفن همراه، محل یک دفتر میدانی سرویس مخفی و برخی رخدادهای مربوط به چند مقام منتخب را نیز فاش کرده است و همچنین تحرکات این شخص در خارج از زمان کاری او هم قابل ردیابی بوده و با استفاده از آنها اطلاعات مربوط به آدرس منزل او، هویت اعضای خانواده‌اش و اسم او کسب شده است.
نیویورک تایمز به دلیل جلوگیری از ایجاد خطر برای افراد مذکور اطلاعات دقیق ماجرا را منتشر نکرده است.
این روزنامه تاکید کرده که در ادامه با استفاده از تکنیک مذکور توانسته رد افرادی دیگر را در کاخ سفید، کنگره، دادگاه عالی، پنتاگون، پایگاه‌های نظامی و مقر اف.بی.آی بزند و به اسامی و آدرسهای مختلف دست پیدا کند. عوامل نیویورک تایمز حتی توانستند رد تلفنهای همراه افراد در مکانهایی نظیر پنتاگون را بزنند، آنها و محل زندگی آنها را شناسایی و جزئیاتی درباره زندگی آنها کسب کنند.
به نوشته نیویورک تایمز، با توجه به اینکه قانونی برای جلوگیری از تبادل چنین داده‌هایی بین طرفها و شرکتهای مختلف به جهت کسب منافع شخصی وجود ندارد، ردیابی و شناسایی افراد کار چندان سختی نیست.
