عمر كوش در العربی الجدید نوشت: بالا گرفتن حمله نظامی که دو نظام روسیه و سوریه در استان ادلب ترتیب داده اند، سوالاتی را در مورد این مهم بر می انگیزد که آیا این حملات، از باب افزایش فشارها بر سیاستمداران ترک در پرونده سوریه است؟ بویژه آنکه همزمان شده ست با کش و قوس ها در مورد پرونده لیبی. و اینکه آیا پوتین به دنبال باجگیری از همتای ترک خود است یا با او در خصوص تلاقی منافع و برنامه ها، به تفاهم می رسد؟
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: در ابتدا، بعید نیست که سیاستمداران کرملین، از شیوه های باجگیری در سیاستهای خود و در برابر همتایان ترکی شان استفاده کنند؛ بویژه پس از امضای دو پیش نویس توافق بین ترکیه و دولت الوفاق لیبی، که مربوط به ترسیم مرزهای دریانوردی در مدیترانه و همکاری امنیتی میان این دو کشور است. دولتهای متعددی از جمله روسیه، مخالف این همکاری هستند و روسها تلاش می کنند با افزودن بر حملات نیروهای خود در ادلب سوریه، به نوعی بر ترکیه فشار وارد کنند.
در این میان، روابط آمریکا و ترکیه در نتیجه نحوه تعامل ایالات متحده با مساله سوریه و اولویت دادن واشنگتن به حمایت از حزب دموکرات کردستان، که ترکیه آن را بازوی حزب کارگران کردستان می داند، دچار شکاف و اختلاف شد. مساله مهمتر انکه به دنبال متشنج شدن روابط ترکیه با روسیه، پس از سرنگونی جنگنده سوخوی، غرب و ایالات متحده از ترکیه چشم پوشی نموده و هیچ حمایتی از آن نکردند.
در ادامه، پوتین از فاصله ایجاد شده بین آمریکا و ترکیه استفاده کرده و تلاش کرد ترکیه را به سمت خود جذب کند؛ تا روابط روسیه و ترکیه، از مرحله تنش و دشمنی به مرحله عادی سازی و تفاهم برسد.
واقعیت آن است که ترکیه تلاش می کند از جایگاه جغرافیایی سیاسی خود برای افزایش نقش و تاثیرش در منطقه، در راستای جلب بیشترین دستاورد استفاده کند؛ از این رو،عملیات زره فرات، شاخه زیتون و چشمه صلح در سوریه را رهبری کرده و نقش خود را به سطح دخالت مستقیم در لیبی نیز کشاند.
سیاستمداران ترکیه روی نقش و تاثیر کشورشان در مسائل منطقه حساب ویژه ای باز کرده اند؛ اما مشکلات زیادی بر سر راه آنهاست؛ نه تنها به این دلیل که منافع استراتژیک و تاکتیکی آنها با روسیه متفاوت است، بلکه به این دلیل که برخورد مستقیم بین قدرتهایی که در مسائل دولتهای منطقه عربی دخالت دارند، باعث ایجاد چالش های منفی برای ترکیه نیز می شود. افزون بر اینکه روابط ترکیه با روسیه، با وجود تلاقی برخی منافع، در گرایش ها، متفاوت است و در حالی که روسیه در کنار نظام اسد در تمام سطوح سیاسی، نظامی و اقتصادی قرار دارد، نظام اسد همچنان و با وجود تلاشهای پوتین برای عادی سازی روابط بین ترکیه و سوریه، دشمن ترکیه محسوب می شود.
با وجود تمام تباین ها و اختلافات استراتژیک و اختلاف هایی که بین سیاستمداران ترک و روس وجود دارد، سیاستمداران کرملین، به دنبال وارد کردن ترکیه در پرونده سوریه هستند، تا بتوانند از نفوذ ترکها بر گروههای مسلح معارض سوری استفاده کنند و به نوعی، نفوذ و منافع را با ترکیه تقسیم کنند.
