سیدشهاب‌الدین حسینی، بازیگری که با اکسیژن به دل مخاطبان دهه شصت راه پیدا کرد و همچنان چهره‌ای محبوب برای جوان‌ترهای سینمارو است، در نشست خبری فیلم «شین» روی موضع پیشینش درباره حضور در جشنواره فیلم فجر تأکید کرد. با این تفاوت که این‌بار به‌جای آن لحن آرام و پرطمأنینه همیشگی آن رگ معروف برایش فعال شد و در پاسخ به سؤال یکی از خبرنگاران حاضر در نشست، به کارگردان نام‌آشنای سینمای ایران تاخت.
اگر شناخت ما از حسینی صحیح باشد، او احتمالاً از این عصبانیت ناگهانی ناراضی است و پیش خودش می‌گوید من نباید این حرف‌ها را می‌زدم. اما این شناخت ما از بازیگر صاحب نام این روزهاست که از مدت‌ها پیش و هنگام بازی در فیلم «سوپراستار» ثابت کرده بود که شبیه هیچ‌کدام از بازیگرهای سینمای ایران نیست و اتفاقاً یکی از نقدپذیرترین اهالی این سینماست.
شهاب حسینی که فعالیت حرفهای این روزهایش بیشتر در خارج از ایران می‌گذرد و دغدغه‌های سینمایی‌اش را به جایی فراتر از مرزهای ایران برده است، چندی پیش در دفاع از حضور در جشنواره فیلم فجر صحبت کرد و صحبت‌هایش باعث عصبانیت عده زیادی شده بود. به همین دلیل زمانی که دست‌اندرکاران جشنواره نمایش ویژه‌ای برای فیلم «شین» درنظر گرفتند، حرف و حدیث‌هایی بر سر حضور این بازیگر در جشنواره ایجاد شد. حسینی اما در این نمایش ویژه به دو سالنی که مشغول نمایش این فیلم بودند سر زد و از کسانی که برای تماشای فیلم آمده‌اند تشکر کرد و آن‌جا لحن بسیار آرامی هم داشت.
در حالی که اهالی رسانه در تعجب حضور پرتعداد طرفداران حسینی در سالن نمایش فیلم بودند، شهاب حسینی نشست خبری فیلم را با بی‌اطلاعی از این موضوع آغاز کرد و پیش از اینکه فرصتی برای طرح پرسش‌هایی جانبدارانه فراهم شود، تهیه‌کننده و بازیگر فیلم «شین» گفت: «من مطمئنم جلسه‌ای که امشب برگزار شده بخشی از آن مربوط به فیلم «شین» است نه همه آن. دوست دارم مطالبی را بگویم. بنی‌آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند. امکان ندارد در هیچ گوشه‌ای از این سرزمین اتفاق تلخی بیفتد و قلب ما به درد نیاید و رنجش را متحمل نشویم، می‌خواهم از صمیم قلب با تمام داغداران وقایع اخیر همدردی کنم، تفکیک هم نمی‌کنم.»
اما سؤالی باعث شد تا حسینی کنترل خودش را از دست بدهد و بدون نام بردن از مسعود کیمیایی، او را مسئول تحریم جشنواره فیلم فجر از سوی هنرمندان بخواند: «جشنواره فیلم فجر مثل هر جشنواره دیگری در دنیا یک امکان است. من کاری به فیلمسازان خیلی پرسابقه یا پیشکسوت ندارم. من با فیلمسازان جوانی کار دارم که قرار است پتانسیل و داشته‌های آینده این کشور باشند. من نمی‌توانم ساکت بنشینم که استاد پیشکسوت سینما، که سال‌هاست روند کاریش پیش چشم تماشاگر مشخص است و هر ساله تماشاگر برخورد ناراحت‌کننده‌ای با فیلم‌های ایشان دارد، می‌آید و امسال هم فیلمی را می‌سازد که مطمئن است برخورد بدی با فیلمش اتفاق می‌افتد و بنابراین می‌آید و آن روغن ریخته را اصطلاحاً نذر امامزاده می‌کند و سنگ‌بنایی را می‌گذارد که نتیجه‌اش جز نفاق و تفرقه و نفرت‌پراکنی چیز دیگری نیست و بقیه را در یک آمپاس اخلاقی قرار می‌دهد. کسانی که با یک دنیا عشق و امید و آرزو آمده‌اند فیلمی را ساخته‌اند که قرار است با آن آینده خودشان و سرزمین‌شان را رقم بزنند.این بی‌انصافی است که آدم اینقدر خودخواه باشد که طوری حرف بزند که ملاحظه هیچ کس دیگری را در آن نکند.»
حسینی که تا امروز هیچ‌گاه در فیلمی از مسعود کیمیایی جلوی دوربین نرفته است و به‌نظر می‌رسد با خلق و خوی کارگردان ارتباط برقرار نمی‌کند، در ادامه صحبت‌هایش گفت: «اگر ۱۷۶ عزیز را در سانحه از دست دادیم و این اتفاق وحشتناک رخ داده است،اینکه حالا نوک پیکانمان را سمت یکسری نخبه دیگر بگیریم و امید و آرزوی آنها را هم ساقط کنیم، شد راه حل؟!»
نکته جالب درباره موضع‌گیری‌های شهاب حسینی، بحث صنفی و البته جوانگرایی موردنظر بازیگر است. او که طی این سال‌ها همیشه به همکاری با جوان‌ها پرداخته است، حتی در این بستر پرآشوب هم روی جوان‌هایی تأکید می‌کند که با هزار امید و آرزو راهی جشنواره فیلم فجر شده‌اند و در حقیقت خطاب قرار دادن کیمیایی بیشتر خطاب قرار دادن کسانی است که می‌خواهند جوان‌ترهای سینما را ناامید کنند.
البته موضع‌گیری شهاب حسینی باعث شد تا باز هم ولوله‌ای با نام او در شبکه‌های اجتماعی به راه بیفتد. گروهی در حال تشویق او هستند و از صراحت لهجه‌اش می‌گویند و گروهی دیگر لحن تند او خطاب به کارگردان کهنه‌کار را مصداق بارز بی‌احترامی به نسل پیش می‌خوانند. از هر دو سو که نگاه کنیم، بازهم به این نتیجه می‌رسیم که خبرسازی شهاب حسینی به این زودی‌ها به پایان نمی‌رسد.
روزنامه ایران
