لرزش کمبود مادوپار بر تن بیماران پارکینسون

اخیرا صدای مشکلات دارویی بیماران پارکینسون در اراک بلند شده است، بیماری که گفته می شود پس از آلزایمر معمول ترین بیماری مخرب اعصاب به شمار می رود.

البته طی 1.5 سال اخیر این مشکلات وجود داشته اند، اما گویی اخیرا داروی خارجی مناسب این بیماری به سختی به دستشان می رسد و داروی ایرانی با برخی شان سازگاری ندارد.

مدیرعامل بنیاد فرزانگان اراک در خصوص مشکلات بیماران پارکینسون به ایسنا گفت: بیماران پارکینسون تحت حمایت این انجمن متاسفانه در تامین دارو با مشکلاتی جدی مواجه هستند.

فاطمه بنی کعب با اشاره به اینکه یکی از داروهای اصلی این بیماران داروی مادوپار است، افزود: متاسفانه این دارو به داروخانه ها نمی رسد در حالی که بیماران مبتلا به پارکینسون باید روزانه 4 مرتبه به میزان 250 میلی گرم از این دارو مصرف کنند که در دسترس نیست.

وی تصریح کرد: به دلیل در دسترس نبودن این دارو بیماران ناچارند از داروی داخلی استفاده کنند که باعث خشکی و سفت شدن عضلات بیمار می شود.

بنی کعب با بیان اینکه مشکلات این بیماران که 10 نفر از آنها تحت پوشش این بنیاد هستند حدود 1.5 سال به طول انجامیده با مسئولان و نمایندگان مردم در مجلس مطرح شد، اما هنوز اتفاقی رقم نخورده است، گفت: این بنیاد پزشک در اخیتار دارد که به صورت مستمر بیماران را ویزیت می کند، اما این بیماران در کنار رسیدگی باید دارو مصرف کنند تا از پیشرفت بیماری جلوگیری شود ولی متاسفانه نه تنها این داروها تاکنون تامین نشده است، مصرف داروهای داخلی نیز اثربخشی لازم را ندارند.

مدیرعامل بنیاد فرزانگان اراک با تاکید بر اینکه داروی خارجی برای این بیماری اصلا در دسترس بیمار وجود ندارد، اظهار کرد: بیماران نمی توانند با داروی ایرانی پارکینسون به درمان خود ادامه دهند و لازم است تدبیر جدی در این راستا صورت گیرد.

این بیماری در واقع همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است. پارکینسون درمان قطعی ندارد، اما داروهایی مانند لوودوپا، آمانتادین، بی‌پریدن و سلژیلین برای درمان آن تجویز می‌شود.

لوودوپا یا مادوپار که صدای کمبود آن در اراک بلند شده یک نوع آمینواسید است که در بدن به سرعت به دوپامین تبدیل می‌شود و اثر آن معمولا دو تا سه هفته پس از مصرف شروع می‌شود، اما کمبود آن بیمار را با چالش های بزرگی مواجه می کند.
معاون غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی اراک در خصوص مطالبه بیماران پارکینسون و کمبود داروی مادوپار در استان به ایسنا گفت: پارکینسون چند دسته دارو دارد که خوشخبتانه تمامی آنها در داخل کشور تولید می شوند.

دکتر عباس علیمرادیان با بیان اینکه ممکن است یکی دو برند خاص نتوانند نیاز بیمار را پاسخگو باشند که به ناچار باید برند اصلی و خارجی استفاده شود، افزود: عموما نیاز بیماران به داروی خارجی مربوط به مادوپار می شود.

وی تصریح کرد: این برند وارداتی است که خوشبختانه وارد هم می شود و به صورت سهمیه ای در اختیار داروخانه ها بویژه داروخانه های منتخب قرار می گیرد، اما این دارو تنها در صورت ارائه نسخه به بیمار تحویل می شود و تاکنون نسخه ای نداشته ایم که برگشت بخورد.

علیمرادیان با تاکید بر اینکه تحویل دارو با تایید داروخانه و براساس ثبت در سامانه انجام می شود، گفت: تا هنگامی این دارو توسط بیمار به صورت کامل مصرف نشده باشد، امکان دریافت مجدد وجود ندارد.

وی با بیان اینکه کمبود دارو در کشور وجود دارد، اما شرایط مدیریت می شود تا مشکلی برای بیماران بروز نکند، افزود: در کل کشور همیشه 20 قلم کمبود دارو وجود دارد و در بدبینانه ترین حالت، ممکن است این 20 قلم به 40 قلم افزایش یابد، ولی این کمبودها تاکنون به شکلی نبوده که بیمار با چالش مواجه شود، در استان مرکزی هم هر هفته و هر ماه گزارشی از تمامی شبکه های بهداشت استان در خصوص روند تامین دارو اخذ می شود که تاکنون گزارشی از کمبود دارو و تجهیزات ارائه نشده و تمام کمبودها در حال مدیریت است.

براساس اعلام برخی داروخانه های اراک، در حال حاضر نمونه ایرانی داروی پارکینسون موجود است و داروخانه ها براساس سهمیه هفتگی خود آنرا دریافت کرده و به بیمار تحویل می دهند.

به گفته مسئولان فنی این داروخانه ها ممکن است از نوع خارجی مادوپار که در قالب سهمیه دریافت می شود در هر داروخانه یکی دو بسته وجود داشته باشد، البته برخی از داروخانه ها نیز اعلام اتمام موجودی کرده و گفتند که شاید هفته آینده سهمیه به آنها اختصاص یابد.

براساس این گزارش، برخی داروها می‌توانند به طور مؤثری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون تاثیر داشته باشند ونبود آنها می تواند مشکلات زیادی را برای بیماران بویژه بیماران سالخورده و خانواده های آنها ایجاد کند. از طرفی گاه مسائلی همچون تحریم بازار مشکلات اینگونه بیماران را داغ‌تر هم می کند و همین شرایط لزوم توجه و نظارت بیشتر بر تامین و توزیع داروی بیماران بویژه آنها که کیفیت زندگی شان وابسته به داروهای خارجی است را افزایش می دهد.

مشکل یاد شده قطعا مختص بیماران تحت پوشش این بنیاد نیست و حتما امثال آنها در کشور با این مسئله دست به گریبانند پس باید برای رفع مشکل آنها چاره ای اندیشید بویژه اینکه تجربه نشان داده است که با کم شدن یک داروی مشخص برخی داروخانه ها نیز در تحویل آن به بیمار امساک کرده و ترجیح می دهند آنرا برای بیمارانی که می شناسند نگه دارند که همین امر نیز دیگر بیماران را از داروی با کیفیت مشخص مورد نیازشان محروم می کند.