در این نامه که امضای اساتید مشهور دانشگاهی کشور را در ذیل خود دارد آمده: «مردم عزیز ایران روزهای سختی را می‌گذرانند. آنهائی که به هر صورت دستشان می‌رسد و توانی دارند، به نحوی امور زندگی خود را می گذرانند و از خود مراقبت نیز می کنند. اما در این میان، بخشهای آسیب پذیر جامعه هستند که این وضعیت بحرانی را به نحو مضاعفی تجربه می‌کنند. هستند کارگرانی که شغل ثابت و در آمد مشخصی ندارند و بصورت روز مزد، بدون پس انداز و پشتوانه مالی روزگار می گذرانند. همچنین دستفروشان و همه آنهائی که به امید کسب در آمدی در شب عید برای بقاء خود بوده اند، اکنون دورنمای تیره ای برای روزها و هفته های آتی دارند. به عبارت دیگر، فقر و تنگدستی و محرومیت این روزها با گسترش روز افزون کرونا معنای بسیار آزار دهنده تری پیدا کرده است.»
امضا کنندگان نامه در ادامه گفته‌اند: «نان و جان کسانی که هیچ تقصیری در ایجاد این وضعیت پر خطر ندارند، به طور ناگفتنی مورد تهدید واقع شده است. بدیهی ست پاسخ به این تهدیدات بسیار فراتر از توان این بخش از جامعه می باشد و مستلزم اقدامی عاجل، با به کار گرفتن سازوکارهای حمایتی از جمله گشودن یک چتر حمایتی موقت، توسط دولت، می باشد. در عین حال بایسته است که این کار فقط به عهده دولت نباشد. به همین دلیل جامعه فرهنگی و دانشگاهی می تواند یاریگر دولت در انجام این امر باشد».
در پایان این نامه آمده است: «ضمن سپاس از زحمات جامعه پزشکی و پرستاری کشور، امضا کنندگان این نامه پیشنهاد اقدام فوری و ضروری در این راستا، از جمله از طریق اعطای یارانه ویژه به دهک پایین جامعه برای دو ماه آینده، یا اعطای بسته معیشتی ویژه و یا هر اقدام حمایتی سریع الاجرای دیگری را می نماید. در این ارتباط جامعه فرهنگی و دانشگاهی کشور جهت مشارکت و همکاری اعلام آمادگی می‌نماید.»
