قادر باستانی: ممد آقا، سلمانی محل، روز عید را هم تعطیل نکرد، ولی کو مشتری؛ سر برج است و باید اجاره بدهد. پس‌انداز ناچیزش هم در این دو ماه کرونایی، ته کشیده. حالا خوشحال است که مغازه اش در خیابان اصلی نیست که مأموران ببینند و پلمب کنند. این روزها، هیچ آرایشگاهی حق ندارد فعالیت کند، اما خرجی زن و فرزند را از کجا باید تأمین کرد؟ کتابفروش محل هم بعد از کلی مقاومت، دیگر نتوانست در این میدان تاب بیاورد و مجبور شد مغازه‌اش را برای کافی شاپ شدن خالی کند.

هنوز آماری از آسیب کرونا به کسب و کار‌های کوچک داده نشده اما همه ما هر روز صورت‌های شرمند، سرخ شده با سیلی را در گوشه کنار شهر می‌بینیم، مردانی که روی خانه رفتن با دست خالی را ندارند. معلوم نیست، این مصیبت کی تمام خواهد شد ولی مشکلات معیشتی خانواده‌ها انباشته شده و درد تهیدستی را تحمیل کرده است. دولت در شرایطی نیست که بتواند کمک خرج مردم آسیب دیده باشد؛ همین که با تحریم‌های کمرشکن، قامت راست نگاه داشته، به خود می‌بالد.

در جامعه ما به برکت اقتصاد سرگردان میان سرمایه‌داری و سوسیالیستی، افرادی توانسته‌اند ثروت‌های خوبی بیاندوزند. در همین شرایط تحریم ظالمانه آمریکا که فشار بر گرده اقشار ضعیف سنگینی می‌کند، توان‌گرانی هم داریم که هر بار کرکره حُجره شان را بالا پایین کردند، ثروتشان دو برابر شده. آمار‌های اقتصاددانان، نشان از شکاف فزاینده طبقاتی دارد؛ این شکاف با بلیه کرونا و رکود شدید در کسب و کار‌های کوچک، روز به روز بیشتر و عمیق‌تر شده است. در چنین شرایطی، دولت‌ها با اخذ مالیات از توان‌گران، توازن نسبی برقرار می‌کنند اما شوربختانه در کشور ما، مالیات را من کارمند باید قبل از دریافت حقوق بدهم و بخش بزرگی از ثروتمندان از پرداخت مالیات طفره می‌روند.

شیوع کرونا، مشکلات معیشتی بسیاری بر اقشار ضعیف و متوسط وارد کرد؛ حتی تاکنون غالب افرادی که به دلیل بیماری کرونا جان خود را از دست دادند، از همین اقشار بودند. البته توان‌گران هم گاهی شوخی شوخی کرونا می‌گیرند اما این فقیر بیچاره‌ها هستند که جدی جدی می‌میرند. در هر حال، ضرورت دارد، توانگران با نوع‎دوستی به کاهش مشکلات تهیدستان و آسیب دیدگان کمک کنند. البته باید چنین فضایی برای کمک رسانی ایجاد شود.

چند روز دیگر ماه رمضان می‌آید؛ این ماه عزیز، فرصت خوبی است که از فضای معنوی ایجاد شده، برای دستگیری از آسیب دیدگان محدودیت‌های کرونایی بهره بگیریم. باید سازوکاری فراهم شود که توانگران انگیزه پیدا کنند و از طرف دیگر مطمئن باشند که کمک‌ها به درستی به دست نیازمندان مورد هدف می‌رسد.

در دنیا افراد مشهور مثل خواننده ها، سوپراستار‌های سینما و تلویزیون، مصلحان اجتماعی، سیاستمداران محبوب، فیلسوفان و نظایر آن‌ها کمپین‌هایی برپا می‌کنند و مبالغ قابل توجهی گردآوری می‌کنند. در ایران به شکل موردی و یا مقطعی و برای کمک به اقشار خاص، چنین کار‌هایی شده و می‌شود، ولی در سطح ملی و رقم‌های درشت، لازم است به انجام برسد. چند روز پیش، یک کهنه سرباز سالمند انگلیسی، توانست به تنهایی ۱۸ میلیون دلار کمک، برای نظام بهداشتی کشورش جمع کند. چهره‌های شناخته شده و سلبریتی‌های مردمی ترکیه، کمپین «اجاره‌تان با من» را در فضای مجازی راه‌اندازی و برای پرداخت اجاره خانه به خانواده‌های نیازمند، پول خوبی جمع کردند.

سلبریتی‌های کره جنوبی از جمله «لی یانگ آئه»، بازیگر سرشناس کره‌ای یا همان یانگوم، با خرید ماسک و سایر لوازم مورد نیاز مراقبت در برابر کرونا، این وسایل را در اختیار مردم قرار دادند.

امروز فکر می‌کنید، اگر افرادی مثل استاد شجریان، استاد الهی قمشه ای، سید محمد خاتمی و یا افرادی، چون داریوش ارجمند، پرویز پرستویی، محمدرضا گلزار، مهران مدیری، رضا عطاران و نظایر آنها، کمپین کمک به همنوعان راه اندازی کنند، چقدر پول جمع می‌شود و چه تأثیر خوبی بر کاهش آلام آسیب دیدگان از کرونا بر جای می‌گذارد. نهاد‌های مدنی، سمن‌ها، مدیریت‌های شهری، شهرداری‌ها و هر کس که می‌تواند، باید پا پیش بگذارد. امروز روز دستگیری از همنوعان است. شرایط برخی خانواده‌ها وخیم است. قدری کاهش فاصله طبقاتی هم مغتنم است.

فرصت ماه رمضان را قدر بدانیم و برای کمک به شهروندان نیازمند پیشقدم شویم. این روز‌ها خواهد گذشت، اما آن‌هایی که دست‌شان می‌رسید و کاری نکردند، پیش وجدان خود شرمنده خواهند شد. صدا وسیما در این ماه مبارک، به جای برنامه‌های تکراری و ساعت پُرکن، دنبال ایجاد انگیزه در توانگران باشد که یاری کنند تا مرهمی بر درد مستضعفین باشند. امثال ممدآقای سلمانی در شهر‌های ما زیادند و چشم انتظار کمک هستند.

قادر باستانی: نویسنده و مدرس علوم ارتباطات اجتماعی