سامر یاسیر در فارین پالیسی نوشت: این که آمبرن خان یک پرستار است، تفاوت چندانی در نظر کسانی که به او حمله کردند، ایجاد نمی‌کرد. او مسلمان بود و برای جمعیت هندو پنجاب این بر هر چیز دیگری ارجحیت داشت. در تاریخ ۱۰ آوریل وقتی خان از بیمارستان به خانه برمی‌گشت، مردانی با میله‌های آهنی و چوب بامبو خودرو او را محاصره کردند. آنها مرد‌های همسایه بودند که خان سال‌ها آنها را می‌شناخت. حالا، اما همین همسایه‌ها با خشم و فریاد در حال حمله به وی بودند. آنها آمبرن خان را از ماشین بیرون کشیدند، او را کتک زده و مورد آزار و اذیت قرار دادند. هنگامی که وی التماس کرد و شناسنامه خود به اضافه مجوز عبور و مرور را به آنها نشان داد، مهاجمان بدتر شروع به توهین و تمسخر وی کردند. براساس گزارش پلیس، یک مرد خطاب به آمبرن خان فریاد زد: به پاکستان برگردید و وظیفه خود را در آنجا انجام دهید.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: خان گفت که اکنون از زندگی کردن در اینجا می‌ترسم. هند دیگر برای من مثل خانه‌ام نیست و حس می‌کنم که در کشور دیگری هستم.
مسلمانان به عنوان بزرگترین گروه اقلیت در هند مدتهاست با حاشیه نشینی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی روبرو شده‌اند. شکاف بین هندو‌ها و مسلمانان که حدود ۲۰۰ میلیون نفر از ۱.۳ میلیارد شهروند هند را تشکیل می‌دهند، گسترش یافته است. این تنش‌ها به ویژه از زمان روی کارآمدن نخست وزیر نارندرا مودی از حزب ملی گرای هندو بهاراتیا جناتا (BJP) تشدید هم شده است. حملات علیه مسلمانان در سال‌های اخیر بار‌ها شدت گرفته و حالا هم که بحران کرونا ویروس شدت آن را دو چندان کرده است.
در ۲۴ مارس، دولت به مدت سه هفته قوانین سفت و سخت قرنطینه وضع کرد، بر اساس دستور مودی به هندی‌ها دستور داده شد که در خانه بمانند. یک شبه، میلیون‌ها کارگر روزمزد که به عنوان محرک اقتصاد غیر رسمی هند، شناخته می‌شدند از کار بی کار شدند. حتی قبل از همه گیری هم اقتصاد هند رو به افول و اعتماد عمومی به مودی به سرعت در سراشیبی سقوط بود. با گسترش ویروس، مسلمانان به دم دست‌ترین هدف تبدیل شده‌اند.
بسیاری از هندو‌ها می‌گویند که مسلمانان عمداً در تلاش هستند تا ویروس را به عنوان ابزاری برای جنگ مقدس یا جهادی علیه اکثریت هندو‌ها به کار بگیرند و آن را پخش کنند. چنین اظهاراتی نه تنها عادی شده، بلکه از طریق تبلیغات حزب حاکم علیه مسلمانان مورد تشویق هم قرار گرفته است.
در راس ارائه چنین اطلاعات خطرناکی، سیاستمدارانی مانند امیت مالویا، رئیس مرکز فناوری اطلاعات حزب بهاراتیا جناتا قرار دارند و به عنوان مبلغ اصلی آن فعالیت می‌کنند. در اواخر ماه مارس، مالویا برای نزدیک به ۵۰۰ هزار دنبال‌کننده خود توئیت کرد: کینه تاریکی‌ها در دهلی در حال انفجار است! ۳ ماه گذشته شاهد شورش‌های اسلامی در انواع و اقسام بودیم، از شاهین باغ تا جامیا، جعفرآباد تا سیلامپور و اکنون تجمع غیرقانونی جماعت افراطی تابلوجی در مارکاز را شاهد هستیم. این شرایط به اصلاح نیاز دارد!
آخرین موج حملات افراطی با انتشار خبر‌هایی مبنی بر شیوع کرونا در یک اجتماع بزرگ مسلمانان در ماه مارس آغاز شد. جنبش چند ملیتی مبلغین مسلمان در نظام الدین مارکاز، دهلی نو، مرکز موعظه اسلامی و مقر جهانی برای مبلغان در سراسر جهان، اخیرا یک گردهمایی برگزار کردند. پس از صدور هشدار دهلی برای برگزاری گردهمایی‌های بزرگ این رویداد حدود ۳۰۰۰ نفر از ده کشور را میزبانی کرد. از آن زمان، تقریباً یک سوم از ۲۰ هزار مبتلا در هند در این گردهمایی حضور داشته‌اند.
کانال‌های خبری تلویزیونی هند که قبلاً نیز به گسترش نفرت علیه مسلمانان مشهور بودند، سریعاً حملات خود را آغاز کردند. مجریان مبلغین مسلمان را به گسترش عمدی کووید-۱۹ متهم کردند و آنها را ویروس‌های شرور و بمب‌های انسانی هند نامیدند. برنامه‌های ویژه طوری تفسیر می‌کردند که گویی کرونا ساخت دست مسلمانان است. رانگولی لوستل، خواهر یک ستاره بالیوود و مدافع محبوب دولت مودی، خواستار تیراندازی به مسلمانان شد. بیمارستانی در ایالت اوتار پرادش در شمال هند در یک آگهی عمومی اعلام کرد که بیماران مسلمان را نمی‌پذیرد مگر اینکه نتیجه آزمایش منفی برای کووید-۱۹ داشته باشند. رهبران حزب حاکم نیز به این گروه پیوسته و حملات علیه مسلمانان را آغاز کردند. یک وزیر فدرال در حزب مودی گفت که جلسه نظام الدین مارکاز جنایت است و این را نمی‌توان نادیده گرفت یا بخشید.
خشونت‌های اخیر تازه‌ترین دلیل برای نگرانی اقلیت مسلمان هند است. اوت گذشته، دولت مودی به طور یک جانبه وضعیت نیمه خودمختار جامو و کشمیر، تنها ایالت با اکثریت مسلمان را لغو کرد. در حال حاضر هزاران نفر از این ایالت در زندان به سر می‌برند و منطقه همچنان تعطیل است. در منطقه شمال شرقی آساما نیز، مودی سال گذشته یک طرح ملی جنجالی برای شناسایی اتباع هندی از افراد به اصطلاح بیگانه که اهل بنگلادش هستند، وضع کرد. این طرح حدود ۱.۹ میلیون شهروند که بیشتر آنها مسلمان هستند را در خطر قرار داد، افرادی که نسل‌ها است آنجه زندگی می‌کنند، اما شناسنامه ندارند.
در گذشته مسلمانان در هندوستان به دلیل ادعای همدلی با تروریسم سرزنش می‌شدند، اما نفرت علیه آنها به ندرت این چنین به صراحت بیان می‌شد. امروز، اما بسیاری از افراد صرفا به دلیل دین خود مورد آزار و اذیت قرار گرفته یا از کار اخراج می‌شوند. آینده آنها در هند بسیار تاریک به نظر می‌رسد و بیشتر آنها حتی از صحبت کردن در ملا عام هم هراس دارند.
ایگرا کیلجی، یک شاعر مسلمان اهل مادیا پرادش گفت: این مانند یک رابطه ناهنجار است که شما مدام تحقیر می‌شوید، اما در عین حال راهی برای خروج از این شرایط ندارید. متجاوز می‌داند که شما نمی‌توانید رابطه با او را قطع کنید و به همین جهت به تجاوز ادامه می‌دهد.
اثر این تبلیغات در حال حاضر در سراسر کشور احساس می‌شود. به عنوان مثال برخی از مناطق مسکونی در دهلی اکنون ورود مسلمانان را ممنوع کردند. لاو آگاروال، سخنگوی وزارت بهداشت که روزانه تعداد مبتلایان به کروناویروس را اعلام می‌کند، تلاش دارد تا تاکید کند که مسلمانان مسئول انتشار ویروس در هند هستند.
این مسئله پس از موجی از خشونت ضد مسلمانان در دهلی نو در سال جاری باعث نگرانی بیشتر شده است. برخی هشدار می‌دهند که پایان این بازی ممکن است بدتر از این هم باشد و حتی منجر به نسل‌کشی شود. ستاره میسور در سرمقاله‌ای که البته بعدا حذف شد به مسلمانان توصیه کرد: راه حل ایده‌آل برای مشکل ایجاد شده توسط سیب‌های کرم‌زده، رهایی از شر آنها است!
سوبرامانین سوامی، رهبر و ایدئولوگ حزب حاکم در مصاحبه‌ای گفت: هنگامی که جمعیت مسلمانان بیش از ۳۰ درصد باشد، مشکل به وجود می‌آید. وقتی مصاحبه گر اظهار داشت که هند ۲۰۰ میلیون نفر ساکن مسلمان دارد، سوامی گفت که تا حالا با آنها مهربانانه رفتار شده در حالی که به هیچ وجه با دیگران برابر نیستند.
بسیاری از مسلمانان می‌ترسند که هندوستان دموکراتیک که در سال ۱۹۴۷ توسط اجدادشان برای زندگی انتخاب شد، در مسیر تبدیل شدن به یک ملت اکثریت هندو باشد، جایی که مسلمانان فقط می‌توانند انتظار داشته باشند که به عنوان شهروندان درجه دوم زندگی کنند. حزب حاکم و هندو‌های تندرو تلاش می‌کنند تا بگویند اکثریت هندو‌ها در هندوستان از سوی اقلیت ۱۵ درصد مسلمان در معرض تهدیدی بزرگ هستند!
