یکی از اصطلاحاتی که با شیوع کرونا و تداوم آن در جامعه زیاد به گوش می‌رسد خودمراقبتی اجتماعی است که این واژه به‌معنی ایفای نقش مؤثر در جامعه و مدیریت روابط اجتماعی است تا سبب آسیب به خود یا دیگران نشویم .
با تداوم حضور کرونا در جهان جوامع به این نتیجه رسیده‌اند که باید با آن همزیستی داشته باشند. همین موضوع باعث شده تا انسان‌ها برای این‌که بتوانند به زندگی عادی و روزمره خود ادامه دهند مجبور شوند تا کرونا و نحوه برخورد با آن را در فرهنگ و روابط اجتماعی‌شان جای دهند که این موضوع سبب ورود اصطلاحات با معانی می‌شود که تا پیش از این چندان مطرح نبوده است.
یکی از این اصطلاحات که این روزها زیاد به گوش می‌خورد «خودمراقبتی» است.
خودمراقبتی به‌معنای رفتارهای درست اجتماعی، آموزش به دیگران و مسئولیت‌پذیری است و دارای جنبه‌های مختلف جسمی، روانی و اجتماعی است.
خودمراقبتی جسمی را می‌توان در مقوله‌هایی همچون ورزش کردن، رعایت رژیم غذایی مناسب و رعایت بهداشت فردی تشریح کرد.
مدیریت استرس‌های روزانه، آرام‌سازی و دور شدن و از روابط و محیط‌های پرتنش نیز از انواع شاخص‌ها در بحث خودمراقبتی روانی است.
جنبه خودمراقبتی اجتماعی در این میان در قالب افزایش مشارکت، حمایت‌های اجتماعی و بهبود روابط بین‌فردی تعریف می‌شود.
به‌عبارت دیگر خودمراقبتی اجتماعی را می‌توان این‌گونه تعریف کرد که برای این‌که نقش مؤثری در جامعه داشته باشیم روابط اجتماعی خود را به گونه‌ای مدیریت کنیم تا سبب آسیب به خود یا دیگران نشویم مثلاً ارتباطات بین‌فردی فاصله مناسب (حداقل ۱,۵تا ۲ متر) را رعایت کنیم و یا برای پیشگیری از ابتلا به بیماری کرونا روابط اجتماعی خود را از طریق تماس‌های تصویری و تلفن دنبال کنیم.
به‌‌طور کلی می‌توان گفت: مراقبت از خود به‌معنی مراقبت از همه افراد جامعه است و توجه به این موضوع به حفظ و سلامت در جامعه و ریشه‌کنی این ویروس کمک مؤثری می‌کند.
آنا
