نمك سیاه دارای انواع مختلفی است؛ رایج‌ترین نوع نمك سیاه به اسم نمك سیاه هیمالیایی معروف است و با اسامی دیگری نظیر نمك سیاه هندی یا نمك كالا هم شناخته می‌شود.
امروزه نمك سیاه در بسیاری موارد به روش مصنوعی و از تركیب سدیم كلراید، سدیم سولفات، سدیم بی‌سولفات و فِریك سولفات تهیه می‌شود؛ نمك حاصل سپس با زغال‌سنگ مخلوط شده و تحت حرارت قرار می‌گیرد.نمك معمولی می‌تواند در مقایسه با نمك سیاهی كه به‌طور طبیعی استخراج شده دارای سدیم بالاتری باشد.
ازاین‌رو برخی كارشناسان معتقدند چه‌بسا نمك سیاه گزینه بهتری برای مبتلایان به فشار خون بالا یا كسانی باشد كه به‌دنبال راهی برای كاهش سدیم مصرفی می‌گردند. اما یادتان باشد میزان سدیم نمك سیاه می‌تواند بسته به تولیدكننده متفاوت باشد.
درمورد نمك سیاه همچنین گفته می‌شود كه در مواردی حاوی افزودنی‌های كمتری نسبت به نمك معمولی است، چون نمك سیاهی كه به روش سنتی تهیه شده باشد، به اندازه نمك معمولی تحت فرآوری قرار نمی‌گیرد. برخی نمك‌های معمولی ممكن است حاوی افزودنی‌های مضری مانند پتاسیم یدات و آلومینیوم سیلیكات باشد.
از دیگر خواص احتمالی نمك سیاه می‌توان به احتمال دارا بودن مواد معدنی بیشتر در مقایسه با نمك معمولی، احتمال تقویت سیستم گوارش و نیز احتمال تقویت پوست و مو اشاره كرد. البته هنوز به تحقیقات بیشتری برای اثبات قطعی چنین ادعاهایی نیاز است.
كارشناسان تأكید دارند شاید بهتر باشد خیلی روی خواص معدنی نمك سیاه حساب نكنیم، زیرا جذب املاح معدنی نمك برای بدن راحت نیست و در هر وعده مگر چقدر نمك می‌خوریم! از طرف دیگر، بسیاری از نمك‌های سیاه موجود در بازار به‌روش مصنوعی تهیه می‌شود و از لحاظ املاح معدنی در مقایسه با انواع طبیعی فقیر است.
خلاصه كه گویا هنوز به تحقیقات بیشتری برای اثبات ادعاهای سلامتی مطرح درخصوص نمك‌های سیاه نیاز است. ضمنا فرقی هم نمی‌كند چه نمكی مصرف كنیم زیرا در هر صورت مصرف نمك باید با رعایت اعتدال باشد.
روزنامه جام جم
