انتشار مطالب رسانه های خارجی با هدف اطلاع رسانی از نوع نگاه و برداشت آنان از تحولات صورت می گیرد و به منزله تایید آن از سوی «انتخاب» نیست.
گلن یاگو در هاآرتص نوشت: همانطور که رابرت شیلر، برنده جایزه نوبل، می‌گوید ما امروز نه در میان یک همه‌گیری که در واقع درگیر دو همه‌گیری همزمان هستیم. یکی از این همه‌گیری‌ها شیوع کووید-۱۹ و دیگری اضطراب ناشی از بحران مالی است که به واسطه این بیماری به وجود آمده است، بحرانی که باعث افزایش نوسانات در بازار‌های سرمایه و حوزه‌های سیاسی هم شده است.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: علی رغم تلاش‌های مجلس نمایندگان و از جان گذشتگی کادر درمانی در خط مقدم مبارزه با کروناویروس نوسانات سیاسی افزایش یافته است. ترس بی حد و حصری که به واسطه اخبار منفی و نظریات توطئه ایجاد شده همه در وضعیت بازار تاثیر گذار است.
اضطراب جهانی، سرمایه و بازار‌های کار را دچار رکود، اقتصاد را فلج و بر رفاه جسمی و روحی فردی نیز تأثیر گذاشته است. با این وجود، اکنون تمرکز اصلی در زمینه تأمین اعتبار برای فناوری‌های نوین زیست پزشکی است تا به وسیله آن بتوان هم سلامت عمومی و هم بحران‌های مالی را برطرف کرد.
حتی اگر ما تخصص علمی و مهندسی برای تشخیص و درمان کووید-۱۹ و تولید واکسن برای آن و سایر بیماری‌های ویروسی و باکتریایی داشته باشیم، در حال حاضر بودجه و سرمایه لازم برای چنین کاری اندک است. با وجود این کمبود باز هم جهان سرمایه‌های زیادی در اختیار دارد. ۱۰۰ تریلیون دلار در بازار‌های درآمد ثابت و ۷۵ تریلیون دلار در بازار‌های سهام که بخش اعظمی از آن اکنون با نرخ بهره منفی یا پایین یک رقمی راکد شده است. اگر این سرمایه در فناوری‌های جدید برای زیرساخت‌های پزشکی، ساخت واکسن و راه حل‌های جدید برای تهدید‌های بهداشت جهانی در آینده تزریق شود بی تردید مفید خواهد بود. در کل کافی است به ظرفیت‌های رها نشده فکر کنید.
متأسفانه، تمام راه حل‌های پزشکی ارائه شده از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا، برای تولید دارو به طور متوسط ۵/۷ سال زمان می‌برد. همزمان ۳.۵ تا ۴.۵ سال هم برای تقویت زنجیره‌های تولید و عرضه زمان نیاز است. در بحرانی مانند کووید-۱۹، از دست دادن زمان به معنای از دست رفتن جان هزاران انسان دیگر است. شاید یک الگوی جدید واکسن بتواند موثر واقع شود، اما مسلما این موضوع تغییری در چالش‌های اقتصادی که باید از پس آن برآییم ایجاد نمی‌کند.
خبر خوب این است که امور مالی نوآورانه ابزاری اثبات شده برای شناسایی بودجه، کشف، معالجه و پیشگیری را ارائه می‌دهد. ما در حال حاضر می‌دانیم که چگونه پیشرفت در تحقیقات و توسعه پزشکی بیوتکنولوژی را تسریع کنیم، زیرا تنگنا‌های بودجه را در طول زنجیره کشف، توسعه، آزمایش و تولید شناسایی کرده‌ایم. ما می‌دانیم که چگونه می‌توان خطر را با ادغام پروژه‌های پزشکی، علمی و فناوری تعدیل کرد.
آنچه ما اکنون باید انجام دهیم این است که دانش بشری را برای مقابله با نه فقط بیماری کووید-۱۹ که برای سایر بیماری‌های همه‌گیر در آینده گسترش دهیم.
ردیابی کووید-۱۹ نیازمند این است که بدانیم ویروس دقیقا چه کسی را هدف قرار می‌دهد. پیشرفت‌های علمی و تکنولوژیکی از طریق تعیین توالی ژنومی و غربالگری آنتی بادی با توان بالا، نانوتکنولوژی، پردازش نمونه‌ها، عملکرد سنجش و شناسایی باعث شده که میزان آزمایشات افزایش یابد.
این امر به احتمال زیاد به سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای بالغ بر ۱۰۰ میلیارد دلار در ماه نیاز دارد تا کارگران بتوانند به مشاغل خود برگردند و مناطقی که نیاز به قرنطینه دارند هم شناسایی شوند. اگر دولت در ردیابی بیماران سرمایه گذاری کند در واقع از آسیب‌های اقتصادی بیشتر در آینده جلوگیری کرده است.
کره جنوبی، تایوان، آلمان، نروژ و اسرائیل همه دولت هایی هستند که رویکرد آزمایش سریع و ردیابی را انجام می‌دهند.
در برکلی، تیم‌های مهندسی در مرکز توسعه اقتصادی بلوم، آزمایشگاه فلتچر و در بیمارستان‌های سانفرانسیسکو با استفاده از تشخیص‌های مراقبتی گامی رو به جلو برداشته‌اند. این موارد به ویژه برای کشور‌های در حال توسعه که منابع کمتری دارند مفید خواهد بود. در اسرائیل، مرکز ملی استارت‌آپ‌ها ۲۰۰ شرکت را برای کار بر روی ابعاد مختلف بیماری انتخاب کرده است.
با پیوند چنین مراکز نوآوری در سطح جهان موج‌های مختلفی از فناوری نوآورانه که برای استقرار به ابزار‌های مالی نیاز دارند، راه اندازی می‌شود.
ما از آزمایشگاه‌های نوآوری مالی در مرکز نوآوری میلکن در اورشلیم و آزمایشگاه‌های مشابه موسسه میلکن در سنگاپور، چین، لندن و نیویورک آموختیم که چگونه می‌توان راه حل‌های زیست پزشکی موثری برای بازار یافت. ما برای طراحی ساختار‌های سرمایه با حمایت ضمانت‌نامه‌های دولتی و کمک‌های بشردوستانه به سرعت بخشیدن یافتن راه حل‌های پزشکی کمک کرده‌ایم.
برای غلبه بر دو حوزه ریسک مالی نیاز به تضمین‌های لازم است. یکی این شکاف‌ها که اغلب به نام دره مرگ شناخته می‌شود، هنگامی است که به بودجه اولیه‌ای برای ادامه روند تحقیق و توسعه نیاز است. مورد دیگر، شکاف بین درخواست تأیید سازمان غذا و دارو و تولید است. هیچ تولید کننده‌ای قبل از تصویب این سازمان قادر به تولید دارو‌های درمانی یا واکسن‌ها نیست. با توجه به سرمایه گذاری بلند مدت سرمایه برای کارخانجات تولیدی، توسعه زنجیره تأمین و ... همه براساس برآورد‌های سال ۲۰۱۷ خطرات مالی چشمگیری دارد.
ما همچنین آموخته‌ایم که موفق‌ترین اقدام شامل سرمایه گذاری در پروژه‌هایی است که در نهایت سودی بیش از سرمایه‌گذاری اولیه دارند. پروژه‌های آمیخته شده در راستای تلاش مداوم علیه ایدز، مالاریا و سل توسط اتحادیه جهانی واکسن از طریق تعهدات بازار پیشرفته و تنها پس از ارزیابی‌های تحقیقاتی آزمایشگاه ام‌آی‌تی مؤثر واقع شد.
مهمتر از همه، ما می‌دانیم که اگر تولید کنندگان پیش از اخذ مجوز‌های لازم از سازمان غذا و دارو بتوانند روی محصول خود کار کنند، قاعدتا نتایج بهتری خواهند داشت. این امر مستلزم تغییر ریسک پذیری است. تولید کنندگان موجود می‌توانند برای برآورده کردن تقاضای جهانی در یک روند مناقصه شرکت می‌کنند. در این شرایط منابع مورد نیاز در سطح جهان ذخیره شده و پس از تأیید آماده تحویل می‌شوند.
با پیش بینی ۸۵ درصد میزان شکست پروژه واکسن‌های جدید در مرحله تولید ضمانت نامه با اوراق قرضه بلند مدت، نیاز به برآورد خسارت در رقمی حدود ۲ تا ۳ میلیارد دلار ضرر برای مدت زمان چهار تا شش پروژه دارد. ما در حال حاضر ۷۸ پروژه ساخت واکسن برای کووید-۱۹ داریم. این میزان به نظر سنگین می‌رسد، اما با توجه به شرایط اقتصادی امروز قطره‌ای در یک دریا بیش نیست.
