رئیس مرکز تحقیقات ایمونولوژی، آسم و آلرژی گفت: هنوز شیوع و تلفات انسانی پاندمی کرونا در سطح ملی و جهانی کنترل نشده است و فرآیند آتی بیماری نیز قابل پیش‌بینی نیست.
مصطفی معین، اظهار داشت: با برنامه‌ریزی به عمل آمده و تلاش جمعی همکاران در مرکز تحقیقات ایمونولوژی و آسم و آلرژی، از آغاز پاندمی کووید ۱۹ تا این زمان وقفه‌ای در فعالیت‌های پژوهشی، آزمایشگاهی و خدمات تشخیصی و درمانی، با رعایت دقیق توصیه‌های بهداشتی، ایجاد نشده است.
وی افزود: با توجه به ضرورت فاصله گذاری اجتماعی و هماهنگ با سیاست‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران و ستاد ملی مبارزه با کرونا، طبق برنامه تنظیم شده زیر نظر معاونت مرکز هر کدام از همکاران حداقل دو روز در هفته به صورت حضوری و در سایر روزها به صورت دورکاری وظایف خود را انجام می‌دهند. ارتباط و هماهنگی مستمر میان همکاران و مدیریت مرکز تحقیقات نیز با ایجاد گروه IAARI در برنامه واتس اپ به وجود آمده است.
استاد ایمونولوژی و آلرژی بالینی دانشگاه علوم پزشکی تهران، گفت: مسئولان مرکز تحقیقات در حد توان خود تلاش کرده‌اند که امکانات و وسایل ایمنی و ضد عفونی را تهیه کنند و امکان انجام آزمون تشخیصی کرونا نیز برای همه همکاران فراهم شود.
وی افزود: به رغم خسارات انسانی، اجتماعی و اقتصادی پاندمی کرونا، یکی از پیامدهای مثبت آن، بهره‌گیری جدی از فضای مجازی بوده است، هم اکنون جلسات مختلف مرکز با استفاده از نرم افزارهای موجود کامپیوتری به صورت مجازی تشکیل می‌شود و راندمان آن هم قابل قبول است.
معین ادامه داد: واقعیت این است که هنوز شیوع و تلفات انسانی پاندمی کرونا در سطح ملی و جهانی کنترل نشده و از نظر اپیدمیولوژیک، فرآیند آتی آن نیز قابل پیش بینی نیست و احتمال اوج گیری مجدد بیماری در فصل پاییز و… وجود دارد.
وی افزود: پاندمی مهیب کرونا، با ابعاد گسترده شیوع، تلفات انسانی و خسارت‌های اجتماعی و اقتصادی آن در ایران و جهان، باعث یک خیزش و تحرک علمی و پژوهشی فراگیر در علوم پزشکی برای دستیابی به علت و سیر تکوین بیماری، راه‌های تشخیص و درمان و پیشگیری آن شده است.
معین گفت: وقوع پاندمی کرونا به نوعی دستاورد توسعه نامتوازن و ناپایدار تمدن بشری در دو سده گذشته بوده است. این چالش ملی و جهانی در دل خود می‌تواند تهدیدهای جدید یا فرصت‌های نابی را به همراه داشته باشد. درس گرفتن و عبرت گیری از این پدیده مخوف و جهانگیر هم بر عهده دولت‌ها، هم نخبگان علمی و دانشگاهی و هم توده مردم خواهد بود. دانشگاهیان، پژوهشگران، استادان و دانشمندان جوان با عزمی جدی و انگیزه‌ای دوچندان می‌توانند و بلکه باید با خلاقیت و نوآوری و تلاش علمی جمعی، چراغ راهی برای برون رفت جامعه و کشور خود از اینگونه بحران‌ها، پیش بینی و پیشگیری از تکرار آنها و کمک به تأمین سلامت و امنیت و پیشرفت جامعه خود باشند.
