علی میرزائی، مدیر مسئول مجله «نگاه نو»، اظهار کرد: آقای دریابندری امروز (پانزدهم اردیبهشت ۹۹) ساعت ۱۱:۲۷ درگذشت. او حدود ۱۰ صبح امروز به هوش می‌آید و چشمانش را باز می‌کند. سهراب فرزندش بالای سر او بوده است. به گفته فرزندش، او نگاهی پرسشگرانه داشته و بعد چشمانش را می‌بندد.
او در ادامه افزود: خواهش خانواده دریابندری این است که کسی به منزلشان نرود، چون کسی در خانه نیست. پیکر او را به بهشت زهرا منتقل کرده‌اند و فردا کار‌های اولیه را در آنجا انجام می‌دهند و در بهشت سکینه کرج و در کنار مزار همسرش، فهمیه راستکار به خاک سپرده می‌شود. خانواده دریابندری برگزاری هرگونه مراسم را به بعد از کرونا محول کرده‌اند.
میرزائی افزود: نکته‌ای که وجود دارد تاریخ‌های متعددی است که به عنوان تاریخ تولد نجف دریابندری گفته می‌شود. تولد، او ۱۳۰۸ نیست. او در سال ۱۳۰۹ در آبادان متولد شده، اما روز دقیقش را هیچ کس نمی‌داند. خواهر بزرگتر نجف دریابندری به سهراب گفته بود که پدر شما در زمستان ۱۳۰۹ به دنیا آمد، اما شناسنامه‌اش را ۱۳۰۸ می‌گیرند تا زودتر به مدرسه برود.
او در ادامه یادآور شد: نجف دریابندری از خانواده‌ای از اعماق اجتماع زاده شده بود. او مدرسه را از پنج سالگی شروع کرد. حتی دیپلم نگرفت و قبل از پایان تحصیلات به شرکت نفت رفت و در آنجا استخدام شد. سپس به انتشارات "فرانکلین" می‌آید و به مدت ۱۷ سال در آنجا بود؛ هم معاون فرهنگی بود و هم سر ویراستار که در سال ۱۳۵۴ از آنجا بیرون می‌آید و از همان سال همکاری‌اش را با رادیو تلویزیون آغاز می‌کند تا انقلاب. در این مدت او سرپرستی دوبله فیلم‌ها را به زبان فارسی به عهده داشت. بعد هم آقای دریابندری خانه‌نشین می‌شود، اما در همه این سال‌ها تا زمانی که دچار سکته مغزی شد، ترجمه می‌کرد.
او قبل از انقلاب ۱۴ کتاب ترجمه داشت و بعد از انقلاب حدود ۲۱ کتاب که تالیف و ترجمه است. او در ۱۸ سال اخیر چهار بار دچار سکته مغزی شد که به گفته پزشکان، تحت تأثیر نارسایی قلبی بوده است. سازمان میراث فرهنگی در سال ۹۶، عنوان گنجینه زنده بشری را به نجف دریابندری داده است و نشان ویژه هم از دانشگاه کلمبیا به خاطر ترجمه آثار برجسته‌اش به او داده‌اند.
میرازئی خاطر نشان کرد: هرگاه درباره آقای نجف دریابندری صحبت می‌کنیم باید دو صفت را بگوییم؛ یکی خوش سلیقه بود و دوم لحن مناسبی برای ترجمه‌هایش انتخاب می‌کرد. شما مترجمانی را می‌شناسید که ۵۰ کتاب از ۵۰ نویسنده ترجمه کرده‌اند که همگی یک لحن دارند. اما آقای دریابندری هر کتابی ترجمه کرده یک لحن دارد. یکی از آثار مهم او «تاریخ فلسفه غرب» است که در سال ۴۱ منتشر کرده است و تا زمانی که این کتاب منتشر نشده بود، ما کتاب درست حسابی درباره تاریخ فلسفه غرب نداشتیم. «وداع با اسلحه»، «بازمانده روز»، «پیرمرد و دریا»، «قدرت»، «متفکران روز»، «معنای هنر» و «مستطاب آشپزی» هم از جمله دیگر آثار او هستند.
