حمیدرضا جلایی‌پور، عضو شورای مرکزی حزب اتحادملت درباره کارگزاران نوشت: کارگزاران یک تشکل سیاسی دونبش است. یک نبش این تشکل یا خواست اصلی این تشکل راه یافتن به قدرت به هر قیمت و در هر شرایطی است. حتی وقتی در راه رسیدن به این هدف کاندیدای اختصاصی‌شان در تهران چندمیلیونی سه هزار رای می‌آورد، می‌گویند اتفاقی نیفتاده و شتر دیدی ندیدی! و نبش دوم این تشکل هم از جامعه با دفاع از راست‌ترین سیاست‌های اقتصادی دلربایی می‌کند.
برای ورود به قدرت؛ دبیرکل این حزب، دائم اصلاح‌طلبانِ "جریان اصلی" را تخطئه می‌کند و به‌اصطلاح موتور اصلاح‌طلبان را پیاده می‌کند و وقتی هم موقعیت این تشکل سیاسی در افکارعمومی یا در میان چهره‌های اصلاح‌طلب "خراب" می‌شود؛ یکی دیگر از اعضای این حزب به رفوگری حرف‌های دبیرکل می‌پردازد؛ بدون اینکه مشی دبیرکل، رسانه‌ها و شورای مرکزی حزب تغییری کند.
کارگزاران متاسفانه در عمل نه عدالت را جدی می‌گیرد و نه دموکراسی را. اگر جای اعضای کارگزاران بودم؛ به‌جای اینکه دغدغه کل جبهه اصلاحات را داشته باشم و دائم برای این جبهه نسخه بنویسم، از اصلاح حزب خودم شروع و فکری به حال این وضعیت "دونبش" این تشکل می‌کردم.
متاسفانه کارگزاران پس از بیست سال هنوز متوجه نشده که مهمترین دغدغه جریان اصلاحات در ایران تقویت دموکراسی و عدالت در حکمرانی ایران به شیوه اصلاح‌طلبانه، تدریجی، خشونت‌پرهیزانه و قانونی است... متاسفانه تمرکزش صرفا بر توسعه است، آن‌هم بیشتر توسعهٔ اقتصادی/عمرانی و نه توسعه‌ای عادلانه، متوازن، پایدار و همه‌جانبه.
کارگزاران از یک حزب اصلاح‌طلب که هدفش بسط دموکراسی و عدالت و توسعه است، به سمت یک تشکل محافظه‌کار می‌رود که صرفا با عناصر اقتدارگرای نهادهای حکمرانی برای حفظ "اندک‌سالاری" و "نظم غیرعادلانه و غیردموکراتیک" شریک قدرت می‌شود؛ تازه اگر به درگاه قدرت راهشان بدهند.
