عده زیادی معتقدند که شباهت‌های زیادی بین همه گیری COVID-۱۹ و آنفولانزای ۱۹۱۸ اسپانیایی وجود دارد که حداقل ۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان راکشت و حدود یک سوم از جمعیت جهانی را آلوده کرد. اما اگر چیزی در این بحران فعلی (همه گیری کرونا) به ما آرامش دهد، یادآوری این نکته است که جهان قبلاً از یک بیماری همه گیر و خطرناک جان سالم به در برده است. از ایالات متحده گرفته تا اسپانیا و از آمریکای جنوبی تا هند از این بیماری با امکانات دوران قدیم جان سالم به در برده اند پس شاید ما نیز می‌توانیم کرونا را شکست دهیم.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب، در این پرونده قصد داریم به صورت سریالی به بررسی شرایط جهان در دوران همه گیری آنفولانزا بپردازیم تا شاید از این طریق برای مبارزه با کرونا نیز احساس ارامش کنیم:
اولین مورد ابتلا در انگلیس در ماه می‌سال ۱۹۱۸ دیده شد
آنفولانزا در ابتدا در بندر گلاسگو در اسکاتلند دیده شد. جایی که اولین مورد ابتلا به بیماری در می ۱۹۱۸ ثبت شده بود. این بیماری تا ژوئن به لندن سرایت کرده بود. اقدامات انجام شده برای محدود کردن گسترش آن، شامل تعطیلی برخی مدارس و تبلیغات محلی مطبوعات و عدم دست دادن و عدم برقراری ارتباط با دیگران بود. با این وجود، در بسیاری موارد، بیشتر مدارس، کارخانه‌ها و کلیسا‌ها باز بودند. تا اکتبر سال ۱۹۱۸ مجلس پاسخی به شیوع کرونا نداشت.
آنفولانزای اسپانیایی ۲۲۸ هزار انگلیسی را کشت
در تابستان سال ۱۹۱۹، حدود ۲۲۸ هزار نفر بر اثر آنفلوانزا در انگلیس جان خود را از دست داده بودند و یک چهارم از مردم به این ویروس آلوده بودند. شیوع این بیماری نیز به دلیل کمبود کادر پزشکی بدتر شده بود، زیرا تعداد زیادی از پزشکان تا پایان جنگ جهانی در خط مقدم ماندند. بین سال‌های ۱۹۱۹ و ۱۹۲۰ رونق اقتصادی مختصری پس از جنگ وجود داشت، اما پس از آن رشد اقتصادی در طول دهه ۱۹۲۰ در حالت رکود بود. در حالی که بیکاری ۱۰ ٪ افزایش یافت و تا جنگ جهانی دوم همچنان بالا بود.
بهبود اقتصادی انگلیس تا اواسط دهه ۱۹۳۰ دیده نشد
در اواسط دهه ۱۹۲۰، بیش از دو میلیون انگلیسی بیکار بودند. بازگرداندن استاندارد طلا توسط وینستون چرچیل در سال ۱۹۲۵، که ارزش پول را به ارزش طلا پیوند می‌داد، باعث شد که صادرات انگلیس گران‌تر و رقابت در بازار جهانی کمتر شود. در همین حال، کاهش قیمت به این معنی بود که مردم تمایل کمتری به خرج کردن پول و افزایش بدهی داشتند. بهبودی انگلیس از جنگ و آنفلوانزا بسیار کند بود و تا حدود سال ۱۹۳۴ اقتصادی به لطف تصمیم به ترک استاندارد طلا، کاهش نرخ بهره و هدف قرار دادن تورم بالاتر، شروع به پیشرفت کرد.
